O Σπήλιος Λιβανός απεχθάνεται το διχασμό και τον λαϊκισμό

Η ασχολία του με την πολιτική δεν ήταν τυχαία. Το οικογενειακό του περιβάλλον ήταν αρκετό για να διαμορφώσει τις πεποιθήσεις του.

Τα γεγονότα που τον καθόρισαν και δημιούργησαν αναπόδραστες ατραπούς στη σκέψη και την πορεία του ήταν η δικτατορία, ο διχασμός που ένιωσε ότι ενυπήρχε στην κοινωνία τότε και η φυλάκιση και εξορία του πατέρα του Διονύση Λιβανού και του θείου του Παναγιώτη Κανελλόπουλου.

Ο αγώνας για μια ενωμένη δημοκρατική κοινωνία έγινε ακούσια, για τον νεαρό Σπήλιο, μια αγωνία ζωής. Άλλο μεγάλο γεγονός που χάραξε τους ορίζοντες της ζωής του σε προσωπικό επίπεδο ήταν αναμφίβολα ο γάμος του με τη Δόμνα Κυρζοπούλου και ο ερχομός των τριών παιδιών τους: του Διονύση, της Δανάης και της Αλίκης…

Όπως λέει στους φίλους του, «ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο ρόλος αυτός θα με “υποχρέωνε” γλυκά και αθόρυβα να προσπαθώ συνεχώς για την καλύτερη εκδοχή μου».

Ο θάνατος του πατέρα του Διονύση Λιβανού και του θείου του Παναγιώτη Κανελλόπουλου ήταν δύο γεγονότα που τον λύγισαν.

Παρ’ όλα αυτά, προχώρησε μπροστά, γιατί είναι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος. Φίλους δεν αλλάζει εύκολα. Οι καλύτεροί του φίλοι είναι από τη νηπιακή του ηλικία και όταν τον ρωτούν δηλώνει πραγματικά τυχερός που συμπορεύεται με τους ίδιους φίλους σχεδόν πέντε δεκαετίες.

Λόγω του φόρτου εργασίας δεν έχει τη δυνατότητα να τους βλέπει καθημερινά, αλλά με έναν μοναδικό τρόπο είναι πάντα εκεί ο ένας για τον άλλο σε όλες τις σημαντικές στιγμές.
Είναι κοντά στους φίλους του και στα όμορφα και στα άσχημα, γιατί οι σχέσεις τους έχουν σφυρηλατηθεί από την παιδική ηλικία και καθώς η ζωή προχωράει «τα βλέμματα γλυκαίνουν, γιατί έχουν ταλαιπωρηθεί και τώρα το μαθαίνουν», όπως έχει πει και ο Σαββόπουλος.

Ως φοιτητής έκανε όλες τις δουλειές. Έχει δουλέψει σε βενζινάδικο, σε μαγαζί αθλητικών ειδών αλλά και σε εφημερίδες («Βήμα» και «Ελευθεροτυπία») για να βγάλει χαρτζιλίκι.

Η κοσμοθεωρία του στηρίζεται στο σύνθημα «Ζήσε τη μέρα». Αγαπάει πολύ τη ζωή και προσπαθεί να στέκεται θετικά σε όλες τις εκφάνσεις και τα σκαμπανεβάσματά της. Και στα άσχημα και στα καλά. Πιστεύει πολύ στη ρήση «Κάθε εμπόδιο για καλό».
Ίσως για αυτό αγαπάει και την πολιτική, γιατί καμία μέρα δεν είναι ίδια και ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις με ασφάλεια την επόμενη.

Όταν θέλει να ηρεμήσει, προτιμά τα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας. Τη θάλασσα την
ευχαριστιέται στις Κυκλάδες, αν και, όπως λέει, του λείπει το κολύμπι, διότι δεν έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο. Ειδικά αυτή την περίοδο δεν έχει καθόλου χρόνο ούτε για να μεταβαίνει στην εκλογική του περιφέρεια, την Αιτωλοακαρνανία.
Τον λιγοστό χρόνο που καταφέρει να ξεκλέβει τον αφιερώνει στη γυναίκα και τα παιδιά του. Το δικαιούνται, άλλωστε.

Κοιμάται και ξυπνάει με την ελπίδα ότι κάποτε θα κοπάσουν τα πράγματα και θα βρει χρόνο να χαθεί στα διαβάσματά του, να περπατήσει στο βουνό και να βγει για μια ωραία ποδηλατάδα. Να δει θέατρο, που το αγαπάει πολύ, και να γευματίσει με φίλους ανέμελα.
Δεν ζητάει πολλά, αλλά τα απλά και τα ωραία της ζωής! Έχει άριστες σχέσεις με τα παιδιά του και ακούει τη μουσική που του επιβάλλουν τα τρία «εφηβάκια» του σπιτιού του…. Μέσα του λατρεύει την κλασική μουσική και την τζαζ.

Συγκινείται εύκολα με τα ακούσματα της χρυσής εποχής του ελληνικού τραγουδιού 1960-1970 των Θεοδωράκη - Ξαρχάκου και θεωρεί κορυφαίο τραγουδοποιό τον Διονύση Σαββόπουλο.

Όσοι τον γνωρίζουν λένε ότι ο Σπήλιος θέλει καθαρές κουβέντες. Απεχθάνεται το ψέμα, το δήθεν και τις άχρηστες κόντρες.

Σε πολιτικό επίπεδο τον τρομάζουν ο διχασμός και ο λαϊκισμός. Όλα τα παραπάνω τα αποφεύγει, γιατί έχει μάθει να μιλάει με τη δουλειά τουΑφιέρωμα της ηλεκτρονικής εφημερίδας Political στον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Σπήλιο Λιβανό


O Σπήλιος Λιβανός απεχθάνεται το διχασμό και τον λαϊκισμό


Η ασχολία του με την πολιτική δεν ήταν τυχαία. Το οικογενειακό του περιβάλλον ήταν αρκετό για να διαμορφώσει τις πεποιθήσεις του.

Τα γεγονότα που τον καθόρισαν και δημιούργησαν αναπόδραστες ατραπούς στη σκέψη και την πορεία του ήταν η δικτατορία, ο διχασμός που ένιωσε ότι ενυπήρχε στην κοινωνία τότε και η φυλάκιση και εξορία του πατέρα του Διονύση Λιβανού και του θείου του Παναγιώτη Κανελλόπουλου.

Ο αγώνας για μια ενωμένη δημοκρατική κοινωνία έγινε ακούσια, για τον νεαρό Σπήλιο, μια αγωνία ζωής. Άλλο μεγάλο γεγονός που χάραξε τους ορίζοντες της ζωής του σε προσωπικό επίπεδο ήταν αναμφίβολα ο γάμος του με τη Δόμνα Κυρζοπούλου και ο ερχομός των τριών παιδιών τους: του Διονύση, της Δανάης και της Αλίκης…

Όπως λέει στους φίλους του, «ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο ρόλος αυτός θα με “υποχρέωνε” γλυκά και αθόρυβα να προσπαθώ συνεχώς για την καλύτερη εκδοχή μου».

Ο θάνατος του πατέρα του Διονύση Λιβανού και του θείου του Παναγιώτη Κανελλόπουλου ήταν δύο γεγονότα που τον λύγισαν.

Παρ’ όλα αυτά, προχώρησε μπροστά, γιατί είναι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος. Φίλους δεν αλλάζει εύκολα. Οι καλύτεροί του φίλοι είναι από τη νηπιακή του ηλικία και όταν τον ρωτούν δηλώνει πραγματικά τυχερός που συμπορεύεται με τους ίδιους φίλους σχεδόν πέντε δεκαετίες.

Λόγω του φόρτου εργασίας δεν έχει τη δυνατότητα να τους βλέπει καθημερινά, αλλά με έναν μοναδικό τρόπο είναι πάντα εκεί ο ένας για τον άλλο σε όλες τις σημαντικές στιγμές.
Είναι κοντά στους φίλους του και στα όμορφα και στα άσχημα, γιατί οι σχέσεις τους έχουν σφυρηλατηθεί από την παιδική ηλικία και καθώς η ζωή προχωράει «τα βλέμματα γλυκαίνουν, γιατί έχουν ταλαιπωρηθεί και τώρα το μαθαίνουν», όπως έχει πει και ο Σαββόπουλος.

Ως φοιτητής έκανε όλες τις δουλειές. Έχει δουλέψει σε βενζινάδικο, σε μαγαζί αθλητικών ειδών αλλά και σε εφημερίδες («Βήμα» και «Ελευθεροτυπία») για να βγάλει χαρτζιλίκι.

Η κοσμοθεωρία του στηρίζεται στο σύνθημα «Ζήσε τη μέρα». Αγαπάει πολύ τη ζωή και προσπαθεί να στέκεται θετικά σε όλες τις εκφάνσεις και τα σκαμπανεβάσματά της. Και στα άσχημα και στα καλά. Πιστεύει πολύ στη ρήση «Κάθε εμπόδιο για καλό».
Ίσως για αυτό αγαπάει και την πολιτική, γιατί καμία μέρα δεν είναι ίδια και ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις με ασφάλεια την επόμενη.

Όταν θέλει να ηρεμήσει, προτιμά τα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας. Τη θάλασσα την
ευχαριστιέται στις Κυκλάδες, αν και, όπως λέει, του λείπει το κολύμπι, διότι δεν έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο. Ειδικά αυτή την περίοδο δεν έχει καθόλου χρόνο ούτε για να μεταβαίνει στην εκλογική του περιφέρεια, την Αιτωλοακαρνανία.
Τον λιγοστό χρόνο που καταφέρει να ξεκλέβει τον αφιερώνει στη γυναίκα και τα παιδιά του. Το δικαιούνται, άλλωστε.

Κοιμάται και ξυπνάει με την ελπίδα ότι κάποτε θα κοπάσουν τα πράγματα και θα βρει χρόνο να χαθεί στα διαβάσματά του, να περπατήσει στο βουνό και να βγει για μια ωραία ποδηλατάδα. Να δει θέατρο, που το αγαπάει πολύ, και να γευματίσει με φίλους ανέμελα.
Δεν ζητάει πολλά, αλλά τα απλά και τα ωραία της ζωής! Έχει άριστες σχέσεις με τα παιδιά του και ακούει τη μουσική που του επιβάλλουν τα τρία «εφηβάκια» του σπιτιού του…. Μέσα του λατρεύει την κλασική μουσική και την τζαζ.

Συγκινείται εύκολα με τα ακούσματα της χρυσής εποχής του ελληνικού τραγουδιού 1960-1970 των Θεοδωράκη - Ξαρχάκου και θεωρεί κορυφαίο τραγουδοποιό τον Διονύση Σαββόπουλο.

Όσοι τον γνωρίζουν λένε ότι ο Σπήλιος θέλει καθαρές κουβέντες. Απεχθάνεται το ψέμα, το δήθεν και τις άχρηστες κόντρες.

Σε πολιτικό επίπεδο τον τρομάζουν ο διχασμός και ο λαϊκισμός. Όλα τα παραπάνω τα αποφεύγει, γιατί έχει μάθει να μιλάει με τη δουλειά του.