Η ειρωνεία είναι ότι το γηροκομείο στα Χανιά έχει την ονομασία “Αγία Σκέπη”. Εκτός αν υπονοείται η σκέπη του θανάτου, που κάλυψε δυστυχισμένους ανθρώπους, οι οποίοι αντί να έχουν έναν γαλήνιο θάνατο στην ζώνη του λυκόφωτος, όπου -κυρίως στην περίπτωση της άνοιας- ο χρόνος διαθλάται και το παρελθόν συγχέεται με το παρόν- έζησαν το τελευταίο μέρος της ζωής τους σαν μία ατέλειωτη εβδομάδα των Παθών. Άνθρωποι που, ό,τι κι αν έκαναν στην ζωή τους, μετατρέπονται από μία δημοσκοπική κατηγορία των 65+ σε μία ψυχρή στατιστική του καταλόγου των νεκρών, ο οποίος ανακοινώνεται κάθε βράδυ στον καιρό της πανδημίας.
Αν αυτή η πανδημία είναι ένας πόλεμος, όπως την χαρακτήρισαν, τότε οι ηλικιωμένοι είναι οι άμαχοι-απόμαχοι αυτού του πολέμου, που σε λίγο δεν θα απασχολεί, ούτε καν ως στατιστική, τους τάχα μου πολέμαρχους αυτού του ακήρυχτου πολέμου.
Για να είμαστε ειλικρινείς, το γηροκομείο στα Χανιά δεν είναι το μοναδικό που καλείται να άρει τις αμαρτίες όλων των άλλων. Και για να είμαστε διπλά ειλικρινείς, δεν είναι όλα τα συναφή ιδρύματα αυτού του επιπέδου και δεν απαντάται παντού η ίδια αποτρόπαιη συμπεριφορά απέναντι σε ανθρώπους ανίκανους να αντιδράσουν. Ταυτόχρονα όμως, η ειλικρίνεια επιτάσσει να παραδεχθούμε ότι η διαβάθμιση και ο ταξικός διαχωρισμός χαρακτηρίζει αυτά τα ιδρύματα, τα οποία έχουν αναλάβει την φροντίδα που κάποτε ανήκε εξ ολοκλήρου στο κράτος. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, επειδή είναι ιδιωτικά, πρέπει ο ταξικός διαχωρισμός να καταλήγει σε δαρβινική εκκαθάριση.
Ο περιβόητος πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος εσχάτως οραματίσθηκε την Super League προκειμένου να μαζέψει όλο το “χαρτί” και στον χώρο του ποδοσφαίρου, είναι διπλός και τριπλός πρόεδρος: σύμφωνα με τον αφορισμό ενός συγγραφέα, ο Φλορεντίνο Πέρεθ προήδρευε και στον θάνατο εκατοντάδων, αν όχι χιλιάδων, ανθρώπων, καθότι στην Ισπανία έχει αναλάβει την δημιουργία και την διαχείριση 180 γηροκομείων, μέσα στα οποία ο Χάρος έκανε θραύση στην διάρκεια της πανδημίας. Ο κ. Πέρεθ γιγαντώθηκε ως μεγιστάνας αφ’ ης στιγμής έγινε φίλος, την δεκαετία του ’90, με τον τότε πρωθυπουργό Αθνάρ, οπότε πήρε αμπάριζα τον χώρο των κατασκευών, των γηροκομείων κλπ. Όπως κατατέθηκε στην ισπανική Βουλή, έχει υπογεγραμμένα ανεκτέλεστα συμβόλαια ύψους 3 δισ. ευρώ. Ελπίζω αυτό να μην συνεπάγεται την ύπαρξη συμβολαίων με τον θάνατο ανήμπορων ανθρώπων στα γηροκομεία, τα οποία σε χώρες όπως η Ελλάδα, με σαθρό θεσμικό υπόβαθρο και παραθεσμικό κράτος, καταλήγουν σε υγειονομικές βόμβες.
Η πανδημία είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία της “γενοκτονίας” των ηλικιωμένων. Όσο πιο σάπιο είναι το έδαφος πάνω στο οποίο στηρίζονται αυτά τα ιδρύματα, τόσο πιο εύκολα θα καταρρεύσουν, καταπλακώνοντας τις ζωές των ηλικιωμένων που ζήτησαν εκεί καταφύγιο και, ταυτόχρονα, καταρρακώνοντας την ευαισθησία της κοινωνίας απέναντί τους. Η πανδημία έβγαλε με τραγικά διογκωμένο τρόπο το πρόβλημα στην επιφάνεια, αλλά δεν το δημιούργησε.
Γ. Βαρεμένος – Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και αναπληρωτής τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.
sinidisi.gr
