Στο διάγγελμά του στις 12/8/20, ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, είπε μεταξύ άλλων: «Προσβλέπουμε να επικρατήσει, επιτέλους, η λογική στη γειτονική μας χώρα. Ώστε να μπορέσει να ξεκινήσει ένας καλόπιστος διάλογος.
Βασισμένος στο Διεθνές Δίκαιο και στον αμοιβαίο σεβασμό για τη μία διαφορά που αποτελεί το αντικείμενο συζήτησης και ενδεχόμενης προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο: Την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.»
Επειδή η κυβερνητική προπαγάνδα έχει κάνει τα πάντα τα τελευταία χρόνια, ώστε να θολώσει τα νερά και να συσκοτίσει την κοινή γνώμη σχετικά με το περιεχόμενο των όρων του διεθνούς δικαίου, (χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ) θα πρέπει κατ’ αρχάς να κάνουμε κάποιες βασικές επισημάνσεις:
- Η θέσπιση και οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών αποτελεί πράξη κυριαρχίας ενός παράκτιου κράτους και όχι αντικείμενο διαλόγου ή διαπραγμάτευσης με τα γειτονικά του κράτη. Κι αυτό γιατί δεν μπορεί η κυριαρχία ενός κράτους να υπόκειται στην έγκριση ή τη συμφωνία τρίτων.
- Τα κυριαρχικά δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες θεμελιώνονται στην κυριαρχία στο έδαφος. Το έδαφος ενός κράτους είναι ενιαίο και δεν τεμαχίζεται. Η «μερική οριοθέτηση», με βάση το διεθνές δίκαιο, παραβιάζει το αδιαίρετο της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας του κράτους.
- Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η αμφισβήτηση της επήρειας των νησιών μας, δηλ. των δικαιωμάτων τους σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, αποτελεί ευθεία αμφισβήτηση της κυριαρχίας της Ελλάδας στο έδαφος αυτών των νησιών. Αυτό πράττει η Τουρκία. Δεν είναι απλώς «προκλητική», διεκδικεί έδαφος.
- Με βάση το Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, όλα τα νησιά, νησίδες και βράχοι, έχουν χωρικά ύδατα μέχρι τα 12 ν.μ., τα δε κατοικημένα δικαιούνται υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ μέχρι τα 200 ν.μ.
- Η θέσπιση των θαλάσσιων ζωνών ενός κράτους γίνεται μονομερώς, ως πράξη κυριαρχίας, με χάραξη γραμμών βάσης και κατάθεση στον ΟΗΕ του πίνακα συντεταγμένων που ορίζουν τις ζώνες αυτές. 136 από τα 142 κράτη που έχουν υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, το έχουν πράξει αυτό, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Ακόμα και η Αλβανία. Η Ελλάδα όχι.
- Η μονομερής αυτή θέσπιση και οριοθέτηση οφείλει να είναι σύμφωνη με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου. Τα γειτονικά παράκτια κράτη μπορούν να προβούν σε συμφωνίες για την οριοθέτηση της μεταξύ τους ΑΟΖ, αλλά αυτό δεν είναι υποχρεωτικό.
- Διάλογος και διαπραγματεύσεις, χωρίς προηγούμενη κατοχύρωση της κυριαρχίας του κράτους με θέσπιση των θαλάσσιων ζωνών του, δεν νοείται, παρ’ εκτός αν χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Στην περίπτωση αυτή, ισοδυναμεί με εθνική προδοσία.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες αποφεύγουν την οριοθέτηση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ., υποχωρώντας στις απειλές της Τουρκίας που έχει θέσει casus belli (αιτία πολέμου). Δηλαδή, η Τουρκία μας απειλεί με πόλεμο αν ασκήσουμε τα έννομα δικαιώματά μας ως κυρίαρχο κράτος, και εμείς υποκύπτουμε!
Αντ’ αυτού, οι ελληνικές κυβερνήσεις, προβάλλουν ως δήθεν δείγμα «ωριμότητας», «ψυχραιμίας» ή διάθεσης για «καλή γειτονία» την τακτική τους να καλούν την Τουρκία σε «διάλογο», τη στιγμή που αυτή απειλεί ευθέως την κυριαρχία μας, καλύπτοντας πίσω από εύηχες φράσεις την πολιτική ενδοτισμού στις παράνομες απαιτήσεις της.
Από τη μεριά της, η Τουρκία φροντίζει να κατοχυρώσει για τον εαυτό της αυτό που αφήνει ακάλυπτο η Ελλάδα, με πολύ ξεκάθαρες κινήσεις, όπως είναι το σύμφωνο Τουρκίας – Λιβύης. Πέρα από τις «σκληρές» δηλώσεις (για εσωτερική κατανάλωση) και τις επιστολές του Δένδια στον ΟΗΕ, η ελληνική κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να καταδικάσει στους διεθνείς οργανισμούς το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο εντός της προθεσμίας που της έδινε το Διεθνές Δίκαιο, παρά προσπαθεί να μας πείσει ότι «προασπίζει» τα ελληνικά συμφέροντα οριοθετώντας μερική ΑΟΖ με την Αίγυπτο.
Στην πραγματικότητα, με την εν λόγω συμφωνία η Ελλάδα για πρώτη φορά συνομολογεί τον τεμαχισμό της αδιαίρετης ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας – εδαφικής ακεραιότητας. Ταυτόχρονα, ικανοποιεί όλα τα αιτήματα της Αιγύπτου χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Επίσης αναιρεί την «αλφαβήτα» του διεθνούς δικαίου, αναφορικά με τη «μέση γραμμή» και τα «12 ν.μ.». Η οριοθέτηση με την Αίγυπτο έγινε μόνο δυτικά του 28ου μεσημβρινού, δηλαδή η κυβέρνησή μας ήταν πολύ προσεκτική ώστε να μη θίξει τις περιοχές που διεκδικεί η Τουρκία, κατοχυρώνοντας έτσι τις τουρκικές αξιώσεις του παράνομου Συμφώνου Τουρκίας – Λιβύης, υπαναχωρώντας από τις θέσεις που η ίδια διατύπωσε στις σχετικές επιστολές προς τον ΟΗΕ, ακυρώνοντας στην ουσία τον εαυτό της! Αναγνωρίσαμε επίσης ότι κάποια νησιά μας έχουν περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα, (πχ Κρήτη 40%, Κάσος και Κάρπαθος 20%), ενώ άλλα δεν τα υπολογίσαμε καθόλου. Η συμφωνία αφήνει εκτός το Καστελόριζο, το οποίο είναι σα να μην υπάρχει. Δεν είναι μόνο ότι του αναγνωρίζεται μηδενική ΑΟΖ, αλλά ουσιαστικά υπογράψαμε ότι βρίσκεται σε περιοχή που είναι υπό αμφισβήτηση. Το ίδιο και με τη ΒΑ Ρόδο, την οποία ο 28ος μεσημβρινός την κόβει στη μέση, και αναγνωρίζουμε ότι το δυτικό τμήμα της είναι ελληνικό, αλλά το 1/3 ΒΑ τμήμα του νησιού είναι αμφισβητούμενο. Η ελληνική κυβέρνηση απεμπόλησε κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, που σημαίνει ότι επιτρέπει στην Τουρκία να διεκδικεί εδαφική επικράτεια! Ακύρωσε ουσιαστικά τις διεθνείς συμφωνίες του συνοριακού status quo στην περιοχή!
Επίσης, με την εν λόγω συμφωνία ακυρώνεται στην πράξη το αμυντικό δόγμα Ελλάδας-Κύπρου. Η Κύπρος απομονώνεται στρατιωτικά, γεωπολιτικά, διπλωματικά και αφήνεται έρμαιο στις ορέξεις της Άγκυρας. Σε περίπτωση σύρραξης με την Τουρκία, μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου μεσολαβούν εχθρικά ύδατα.
Ενώ οι δικοί μας πολιτικοί προσπαθούν στις δηλώσεις τους να θολώσουν τα νερά, οι Τούρκοι μιλούν ξεκάθαρα και ετοιμάζονται να παραλάβουν ό,τι τους παραχώρησε η ελληνική κυβέρνηση. Όπως δήλωσε ο Τούρκος ΥπΕξ, Μ. Τσαβούσογλου, η συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου τους ενισχύει: «Όπως φαίνεται έχουν γίνει υποχωρήσεις από τα κυριαρχικά δικαιώματα των νησιών και της Κρήτης κι αυτό ουσιαστικά ενισχύει τις θέσεις μας. Αυτή η συμφωνία μας συμφέρει, διότι κανένας δεν μπορεί να μας πει πως προκαλούμε ένταση. Κανένας δεν μπορεί να πει να μην πάμε στις περιοχές αυτές. Κανένας δεν μπορεί να πει οτιδήποτε στις έρευνες και γεωτρήσεις που θα κάνει η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο. Και όλοι είδαν πως η Ελλάδα δεν θέλει διάλογο…Η Συμφωνία της Ελλάδας με την Ιταλία, όπως κι αυτή με την Αίγυπτο ενισχύουν τις θέσεις μας πως τα νησιά δεν μπορούν να έχουν υφαλοκρηπίδα.»
Η περιοχή όπου κινείται το Oruc Reis θα ήταν ελληνικά χωρικά ύδατα, αν οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν φροντίσει να τα κατοχυρώσουν. Αν είχαμε επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν.μ., αν είχαμε χαράξει «γραμμές βάσης» για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, αν είχαμε καταθέσει συντεταγμένες στον ΟΗΕ, αν είχαμε οριοθετήσει ΑΟΖ με την Κύπρο. Η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν έκανε τίποτα απ’ όλα αυτά, αλλά χρησιμοποιεί τη συμφωνία με την Αίγυπτο για να παραπλανεί τον ελληνικό λαό ότι κατάφερε μια μεγάλη επιτυχία. Κατηγορεί την Τουρκία ότι παραβιάζει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, τη στιγμή που η ίδια η κυβέρνηση τα απεμπόλησε! Η ελληνική κυβέρνηση δεν δημιούργησε «αμφισβητούμενα ύδατα», αυτό ίσχυε προτού υπογραφεί η συμφωνία με την Αίγυπτο. Τώρα, τα «αμφισβητούμενα» τα παραχώρησε στην Τουρκία!
Ο πολυπόθητος για τον Πρωθυπουργό μας διάλογος με την Τουρκία και η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, δεν είναι παρά ένας εύσχημος τρόπος για να προχωρήσουμε στην τελευταία πράξη του δράματος: να παραχωρηθούν, φανερά και επίσημα, στην Τουρκία, όλα όσα έχουν ήδη κρυφά συμφωνηθεί, παρουσιάζοντάς τα στον ελληνικό λαό ως «αναπόφευκτες» υποχωρήσεις για να αποφύγουμε τον πόλεμο ή ακόμα και ως υποχρεώσεις μας με βάση ένα ψευδεπίγραφο «διεθνές δίκαιο»! Παρασύροντας τον ελληνικό λαό να συναινέσει στον εθνικό διαμελισμό, να συνυπογράψει την ίδια του την αυτοκτονία ως έθνος!
Κανένας διάλογος, καμία διαπραγμάτευση δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή υπό την παρούσα κατάσταση από τον ελληνικό λαό. Μόνο αγώνας για ανατροπή του προδοτικού πολιτικού συστήματος και την ανάδειξη μιας δημοκρατικής πατριωτικής κυβέρνησης, η οποία θα ακυρώσει όλες αυτές τις συμφωνίες, όπως και όλα τα μνημόνια μέσω των οποίων έχει επιβληθεί κατοχή στη χώρα μας από το 2010. Μια πατριωτική κυβέρνηση που θα είναι ικανή να επανιδρύσει το κράτος, που θα ξανακάνει την Ελλάδα μας ανεξάρτητη και κυρίαρχη, θα διακόψει κάθε σχέση και συνέχεια με το διεφθαρμένο και υπόδουλο πολιτειακό καθεστώς της μεταπολίτευσης, θα αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία στον τόπο και θα δικάσει τους ενόχους εσχάτης προδοσίας! Με ένα τέτοιο κράτος, μαχόμενο υπέρ Πατρίδος, καμιά Τουρκία δεν θα τολμήσει να τα βάλει! Ας σηκώσουμε επιτέλους κεφάλι!
Αθήνα, 14 Αυγούστου 2020
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ
