Τελικά, το έγκλημα συντελέστηκε. Αυτό που χαρακτηρίστηκε ως η «δεύτερη άλωση της Αγίας Σοφίας» είναι γεγονός.
Με την ελληνική κυβέρνηση, παρατηρητή και σχολιαστή των εξελίξεων, να επιδίδεται σε λεονταρίστικους βρυχηθμούς για εσωτερική κατανάλωση, ενώ η εξωτερική της πολιτική αναλώνεται σε γκρίνιες και παράπονα προς τους «ισχυρούς συμμάχους» μας, σαν παιδάκι που του πήραν το παιχνίδι και γκρινιάζει στους μεγάλους.
Με τα ΜΜΕ να ταΐζουν φρούδες ελπίδες το πόπολο, με κάθε «συμβολική» δήλωση Ευρωπαίου ή Αμερικανού αξιωματούχου.
Με την ελληνική εκκλησία, αντί να πρωτοστατεί για μια διεθνή συσπείρωση των θρησκευτικών σωμάτων που αντιτάχθηκαν στη μετατροπή (χριστιανικών και μουσουλμανικών), να οργανώνει συγκεντρώσεις «μνημόσυνα», για την ψυχή του «μακαρίτη».
Η «δεύτερη άλωση» της Αγίας Σοφίας είναι γεγονός. Στην πρώτη άλωση, οι Βυζαντινοί συγκεντρώθηκαν στην Αγία Σοφία και έψαλαν τον Ακάθιστο Ύμνο. Τώρα, έκαναν το ίδιο, στις Μητροπόλεις και τους ναούς ανά την Ελλάδα. Τότε όμως, οι Βυζαντινοί πολέμησαν μέχρι την τελευταία στιγμή και ηττήθηκαν μετά από έναν μακρόχρονο, ανελέητο πόλεμο. Τώρα, δεν δόθηκε καν η μάχη.
Αντί οποιουδήποτε άλλου σχολίου, το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ προσυπογράφει το κείμενο του Τούρκου ακαδημαϊκού και Ιστορικού, Taner Akçam:
«Ουσιαστικά, το όλο ζήτημα της Αγίας Σοφίας μπορεί να συνοψιστεί στις λέξεις «ανάρμοστο» και «ντροπή». Νομίζω όμως ότι το κοινό στο οποίο απευθύνομαι δεν διαθέτει την πολιτισμική λεπτότητα να κατανοήσει αυτές τις λέξεις. Για χάρη τους, λοιπόν, θα το διατυπώσω ανοιχτά, με τρόπο που είναι πιο εύκολο να το καταλάβουν: αυτό που γίνεται στην Αγία Σοφία είναι μια ξεκάθαρη επίδειξη βαρβαρότητας.
Είναι η παγκόσμια διακήρυξη της «έλλειψης πολιτισμού και της καταστροφικότητας της Τουρκίας». Και το δίδυμο του Προέδρου και αρχηγού του κόμματος ΑΚ, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον αρχηγό του ΜΗΡ, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, είναι η πολιτική συμμαχία μέσω της οποίας εκδηλώνεται αυτή η έλλειψη πολιτισμού και η καταστροφικότητα.
«Γιατί όμως;» μπορεί να ρωτήσετε.
Επειδή μ’ αυτήν την κίνηση λέμε στον κόσμο ότι «παρότι ζούμε στον 21ο αιώνα, η νοοτροπία μας είναι ακόμα αυτή του 1453. Ακόμα και τώρα, στον 21ο αιώνα, είμαστε απόλυτα αδιάφοροι για τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Εμείς δεν διαθέτουμε την παραμικρή αίσθηση της ευρύτερης πολιτιστικής κληρονομιάς που μας έχει κληροδοτηθεί. Δεν έχουμε το παραμικρό να συνεισφέρουμε στους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας. Είμαστε ανίκανοι να δημιουργήσουμε οι ίδιοι νέες πολιτισμικές αξίες. Αρπάζουμε τους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας, και τους καταστρέφουμε.»
Αυτό συμβαίνει. Εδώ, τώρα, τον 21ο αιώνα, η Αγία Σοφία, ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία του ανθρώπινου πολιτισμού, για άλλη μια φορά «κατακτάται» και μετατρέπεται σε τζαμί, ακριβώς όπως το 1453.
Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι μια πράξη πολιτιστικού βανδαλισμού.
Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί: θα καταλάβει τώρα το δίδυμο Ερντογάν – Μπαχτσελί, για ποιους λόγους η παγκόσμια κοινή γνώμη έχει τέτοια αρνητική εικόνα για την Τουρκία και τους Τούρκους;
Ο διάσημος Ρώσος διανοητής Νικολάι Ντανιλέφσκι κάποτε διέκρινε τις ανθρώπινες κοινωνίες σε «δημιουργούς πολιτισμού» και «καταστροφείς πολιτισμού». Παρέθεσε τους δέκα σπουδαιότερους πολιτισμούς, με χρονολογική σειρά: Αιγύπτιοι, Κινέζοι, Αρχαίοι Σημίτες (Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Φοίνικες, Χαλδαίοι), Ινδοί, Πέρσες, Έλληνες, Ρωμαίοι, νέο-Σημίτες (Άραβες) και Γερμανοί-Ρωμαίοι (Ευρωπαίοι) και είπε τα παρακάτω:
«Εκτός από αυτούς τους θετικούς… πολιτισμούς, περιοδικά σε κάποιες εποχές της ανθρωπότητας, εμφανίστηκαν κάποιοι εφήμεροι παράγοντες, όπως οι Ούνοι, οι Μογγόλοι, οι Τούρκοι, των οποίων η φλόγα έλαμψε ξαφνικά και μετά χάθηκε, περνώντας γρήγορα στην ιστορία. Αφού ολοκλήρωσαν το καταστροφικό τους έργο, συμβάλλοντας στον χαμό ετοιμοθάνατων πολιτισμών και διασκορπίζοντας τα απομεινάρια τους, επέστρεψαν στην πρότερη ασημαντότητά τους και εξαφανίστηκαν. Μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε ως τους αρνητικούς παράγοντες της Ιστορίας.»
Όμως, όχι μόνο από τους διανοούμενους, αλλά σε ολόκληρη τη Δύση, δεν έχουν τέλος οι αναφορές στον πολιτιστικό βανδαλισμό των Τούρκων.
«Στη Βαλκανική χερσόνησο, με κάθε τους βήμα, οι Τούρκοι ποδοπατούν τα δημιουργήματα χιλιάδων ετών πολιτισμού.»
«Όπου ο Τούρκος βλέπει ένα δέντρο, το κόβει.»
«Οι Τούρκοι σε κάθε περίοδο, έχουν εξαλείψει πολιτισμούς και δεν διαφύλαξαν όλα αυτά που πήραν υπό την κατοχή τους. Δεν ήταν λαός με πολιτισμό, με καμία έννοια, και απέτυχαν να οικοδομήσουν πάνω στα πολιτισμικά θεμέλια που κατέλαβαν.»
«Όπου πατά Οθωμανός, η γη δεν ανθίζει», τα μέρη που πάτησαν οι Τούρκοι «μαράθηκαν και σβήσαν». «Οι Οθωμανοί ηγέτες δεν έκαναν τίποτα άλλο στους τόπους που κατέκτησαν, παρά τα ισοπέδωσαν και τα κατέστρεψαν.»
Κάποιες πηγές ακόμα αναφέρουν ότι η σκληρότητα και η αναλγησία των Τούρκων δεν στράφηκε μόνο εναντίον των ξένων. Οι Τούρκοι ηγέτες «ωμά στραγγαλίζουν και σκοτώνουν τον ίδιο τους τον λαό, με το παραμικρό δείγμα υποψίας».
Αν επαναλάβουμε αυτές τις φράσεις σήμερα, πώς θα μπορέσουν ο Ερντογάν και ο Μπαχτσελί να μας διαψεύσουν;
Δείτε μόνο σε τι κατάσταση έχουν οδηγήσει τη χώρα. Σχεδόν όλοι όσοι έχουν επιχειρήσει να μιλήσουν ενάντια στις δυνάμεις που τρομοκρατούν και καταπιέζουν, βρέθηκαν πίσω απ’ τα κάγκελα, φυλακισμένοι. Και τίποτα δεν δείχνει ότι θα απελευθερωθούν.
Δεν έχει μείνει κανείς που να μην έχει εκφοβιστεί για να σωπάσει, που να μην έχει συνθλιβεί υπό το καταπιεστικό βάρος του κράτους. Η πολιτισμική κληρονομιά που υπάρχει σ’ αυτήν τη γη, και πέρα από αυτήν, η ίδια η φύση, έχουν υποστεί το δικό τους μερίδιο αυτής της καταστροφής.
Αυτά που έχουν συμβεί – αυτά που ακόμα συμβαίνουν – δεν είναι τίποτα άλλο παρά προϊόν της ανεξέλεγκτης άσκησης εξουσίας. Μιας αδηφάγας καταστροφικής ορμής.
Πράγματι, η συνεργασία Ερντογάν – Μπαχτσελί είναι απλώς η πιο πρόσφατη εκδήλωση της βαρβαρότητας και της καταστροφικής παράδοσης που έχει απλώσει βαθιές ρίζες σ’ αυτόν τον τόπο.
Η γεωγραφία της Ανατολίας σήμερα είναι γεμάτη καταστροφή κι ερείπια. Είναι διάσπαρτη με χιλιάδες εκκλησίες και άλλους ιερούς τόπους που έχουν μετατραπεί σε στάβλους και αποθήκες.
Η συνεργασία Ερντογάν – Μπαχτσελί (και μπορούμε να προσθέσουμε και τον αρχηγό του Πατριωτικού Κόμματος (VP), Ντογκού Περιντσέκ) εκπροσωπεί αυτήν την παράδοση καταστροφής που έχει ισοπεδώσει την Ανατολία, που όχι μόνο έχει εκτοπίσει και εξολοθρεύσει ολόκληρους λαούς, αλλά κατέστρεψε και την πολιτιστική τους παρακαταθήκη και επιχειρεί να εξαλείψει κάθε ίχνος τους.
Σήμερα, ο τουρκικός βανδαλισμός, η τουρκική καταστροφικότητα κρατά τα ηνία της εξουσίας, μέσω της συνεργασίας Ερντογάν – Μπαχτσελί.
Συνεπώς, κάθε Τούρκος οφείλει να καταλάβει ότι η αντίθεση σ’ αυτόν τον άξονα αποτελεί, στον πυρήνα της, την κήρυξη ενός πολέμου των πολιτισμών.
Η φυλάκιση από το καθεστώς του πλούσιου φιλάνθρωπου Οσμάν Καβάλα, ο οποίος ήταν ο ιδρυτής του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Ανατολίας, με στόχο τη διατήρηση της πολιτισμικής κληρονομιάς και των πολιτισμών αυτών των εδαφών, είναι ίσως το πιο τρανταχτό παράδειγμα αυτού του πολέμου.
Αυτό που διακυβεύεται εδώ είναι το κατά πόσον οι Τούρκοι θα αντεπεξέλθουν στη δοκιμασία του πολιτισμού.
Στο τέλος, ο πολιτισμός θα θριαμβεύσει. Όσοι του αντιτάσσονται, μάλλον όχι…»
Αθήνα, 25 Ιουλίου 2020
Το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ
