γράφει ο Νίκος Κωστακόπουλος

"Χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Καινουργίου, από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά ο Φώτιος Σωφρόνης." Αυτή είναι η φράση με την οποία αναπαράγεται στα τοπικά μέσα επικοινωνίας και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η πληροφορία για το εν λόγω θρησκευτικό γεγονός.

Ένα γεγονός που, υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως χαρμόσυνο, και είναι τέτοιο - θα τολμούσα να πω -, καθώς ένας νέος άνθρωπος θέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία της εκκλησίας. Και χαρακτηρίζω το γεγονός ως χαρμόσυνο με επιφύλαξη λόγω της χρονικής συγκυρίας, γιατί αυτομάτως η σκέψη μετατίθεται στο μείζον γεγονός αυτών των ημερών, που δεν είναι άλλο από τη ραγδαία εξάπλωση και στον τόπο μας ενός ύπουλου εχθρού. Του κορωνοϊού. Και τότε το χαρμόσυνο γεγονός αντί για χαρά προκαλεί προβληματισμό.

Κι η αναγγελία αυτή γεννά κι άλλες πολλές σκέψεις, όπως οι εξής: Μετά τη θεία λειτουργία και τη χειροτονία, "μετά πάσης μεγαλοπρεπείας", όπως οι συνθήκες επιβάλλουν να γίνεται, εξάλλου, σε τέτοιες περιπτώσεις, και τη θεία μετάληψη που ακολούθησε, (διαδικασία, εξάλλου, που είναι σύμφωνη με σχετική εγκύκλιο της οικείας Μητροπόλεως για μη παύση των θρησκευτικών τελετών κατά την περίοδο ισχύος των μέτρων κατά του κορωνοϊού), ένα πράγμα μένει να δούμε ακόμη. Ογκώδεις λιτανείες σε κάθε πόλη και χωριό της "περιφερείας και της χώρας ταύτης" για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού.

Σε αναμονή, λοιπόν, ίσως το δούμε κι αυτό. Έτσι, για να επιβεβαιωθεί η άποψη πολλών ότι αυτός ο τόπος, η Ελλάδα, η χώρα στην οποία γεννήθηκε η ορθολογική σκέψη, παραμένει ακόμη πίσω από τις εξελίξεις, πίσω από τη σύγχρονη εποχή.

Και κάτι, επιπλέον, θα πρόσθετα: Ότι αντλεί δύναμη από ....τον Μεσαίωνα!!!

Κι αυτό, για να αντιμετωπιστεί με τις μεσαιωνικές πεποιθήσεις ένα πρόβλημα που απαιτεί την εκμετάλλευση στο μέγιστο δυνατό βαθμό όλων των μέσων που διαθέτει η σύγχρονη επιστήμη. Η επιστήμη της ιατρικής πρωταρχικά και γενικά όλα εκείνα τα μέσα της τεχνολογίας που δρουν συνοδευτικά, έτσι ώστε να μετριαστούν στον μέγιστο δυνατό βαθμό οι επιπτώσεις που συνεπάγεται η εξάπλωση του κορωνοϊού. Και να σωθούν από τον θάνατο όσο περισσότεροι άνθρωποι γίνεται. Ένα πρόβλημα για την αντιμετώπιση του οποίου απαιτείται ορθολογισμός και επιστράτευση ολόκληρης της κοινωνίας με την καθοδήγηση της πολιτικής ηγεσίας και με τη χρήση των μέσων που παρέχει η σύγχρονη επιστήμη και τεχνολογία.

Και να ήταν μόνο το προαναφερόμενο γεγονός, να ήταν μόνο τοπικό το πρόβλημα, κάπως θα γινόταν ανεκτό. Αλλά να αποτελεί πολιτική της ιεραρχίας της εκκλησίας σε όλη τη χώρα και να βλέπουμε να διεξάγονται καθημερινά κανονικά κάθε είδους θρησκευτικές τελετές, να συναθροίζεται κόσμος σ' αυτές και να συμμετέχει στο μυστήριο της θείας μετάληψης, ε, αυτό πάει πολύ!

"Πίσω ολοταχώς, λοιπόν, για τη σωτηρία μας", φαντάζει να είναι το μήνυμα της εκκλησίας. "Κι αν δεν σωθούμε, τουλάχιστο να σώσουμε τις ψυχές μας", είναι σαν να λέει η συνέχεια, (κάτι που δεν λέγεται, βέβαια, αλλά υπονοείται), λογικό είναι να σκεφθεί κανείς.

Ε, δεν είναι κι αυτό κάτι ασήμαντο. Αλλά, "καλά θα ήταν να κάναμε και κάτι, να εκμεταλλευτούμε όσα μέσα έχουμε, μπας και σωθούμε όσοι περισσότεροι μπορούμε εδώ στη γη, πριν αποδημήσουμε εις κύριον, ή, τουλάχιστο, να μην παραδοθούμε αμαχητί", είναι η σκέψη που λογικό είναι να έρχεται στο νου καθενός που θέλει να χρησιμοποιεί τη βασικότερη λειτουργία που διαθέτει ο άνθρωπος από τη φύση του, ή - αλλιώς ειπείν - που του δώρισε ο δημιουργός του: Τη νόηση. Τη λογική σκέψη.

Τέτοιες σκέψεις, κι άλλες πολλές ακόμη, έρχονται στη σκέψη και ο προβληματισμός μετατρέπεται σε οργή. Οργή για τον ανορθολογισμό με τον οποίο αντιμετωπίζεται το ζήτημα της αντιμετώπισης του κορωνοϊού από την ιεραρχία της εκκλησίας της Ελλάδας και από τις περισσότερες μητροπόλεις για την ανεύθυνη στάση τους σ' αυτό το μείζον πρόβλημα της κοινωνίας μας αυτή τη χρονική στιγμή.

Κι αυτή η οργή αποτέλεσε το στοιχείο εκείνο που ανέστειλε αυτή τη στιγμή τις επιφυλάξεις μου για τη σκέψη που είχα από μέρες να δημοσιεύσω αυτές τις σκέψεις και δεν την έκανα πράξη. Αλλά τώρα το ποτήρι ξεχείλισε. Είναι και οι σχετικές αποφάσεις της ιεραρχίας της εκκλησίας του αδελφού κράτους της Κύπρου, η έκτακτη ανακοίνωση της Μητρόπολης Αργολίδας, (η οποία κινείται στη σωστή κατεύθυνση, αλλά είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει, δυστυχώς, τον κανόνα που ακολουθείται από την εκκλησία στο σύνολό της), είναι και οι αποφάσεις των εκκλησιών των άλλων χριστιανικών δογμάτων και άλλων θρησκειών που κινούνται στην κατεύθυνση του ορθολογισμού, στοιχεία που από κοινού με οδήγησαν στο να δημοσιεύσω τελικά κάποιες από αυτές τις σκέψεις.

Όχι για άλλον λόγο, αλλά ως παρότρυνση προς την ιεραρχία της εκκλησίας της Ελλάδας να αναθεωρήσει τη στάση της. Να συνταχθεί εδώ και τώρα με τις αποφάσεις τις πολιτείας αναφορικά με τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας που συνιστά η αλματώδης εξάπλωση του κορωνοϊού στον τόπο μας.

Και στο σχετικό δίλημμα που, (θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς), ταλανίζει η εκκλησία και που συμπυκνώνεται στη φράση "Πίσω ολοταχώς ή εμπρός τώρα;", η απάντησή της να είναι:

Εμπρός τώρα!

Προκειμένου να σωθεί όσο περισσότερος κόσμος γίνεται αλλά και για να περισώσει η εκκλησία την αξιοπιστία της!!

Το έχει ανάγκη η κοινωνία, που με τη σειρά της έχει ανάγκη την εκκλησία!!!