Κινητοποιήσεις πραγματοποιεί η ΠΟΕ – ΟΤΑ αυτή την εποχή αντιδρώντας στο άρθρο 179 του Αναπτυξιακού Πολυνομοσχεδίου, το οποίο δίνει τη δυνατότητα στα Δημοτικά Συμβούλια να συνάπτουν δημόσιες συμβάσεις, για υπηρεσίες καθαριότητας, πρασίνου και ηλεκτροφωτισμού.

Και τι θα γίνει όταν οι αρμόδιες υπηρεσίες των δήμων δεν έχουν το απαιτούμενο προσωπικό; Ή όταν αξιολογούνται αρνητικά από την εκάστοτε δημοτική αρχή επειδή δεν παράγουν το αναμενόμενο έργο; Ας πάρουμε ένα παράδειγμα από το δήμο Αγρινίου, στον ηλεκτροφωτισμό υπάρχει δημοτική υπηρεσία που προσπαθεί και κάνει ότι μπορεί με το υφιστάμενο προσωπικό. Έρχεται όμως η δημοτική αρχή και λέει «έχω πολλά προβλήματα, πολλές ανάγκες και βγάζω παράλληλα και κάποιες εργολαβίες για ιδιώτες». Που είναι το κακό; Δουλεύουν έτσι παράλληλα και η δημοτική υπηρεσία και κάποιοι ιδιώτες. Η δημοτική υπηρεσία συνεχίζει να υφίσταται, χωρίς να έχει καταργηθεί και προφανώς χωρίς να έχει απειληθεί με απόλυση.

Να δούμε τι γίνεται και στο πράσινο, πάλι με ένα παράδειγμα από το Αγρίνιο; Η υπηρεσία πρασίνου του δήμου Αγρινίου έχει στο βαθμό που της αναλογεί ευθύνη για τη σταδιακή υποβάθμιση του Πάρκου που συντελέστηκε κυρίως τη δεκαετία του 2000. Και να σκεφτεί κανείς πως η υπηρεσία πρασίνου στεγάζονταν μέσα στο Πάρκο! Το έργο της υπηρεσίας δεν ήταν και δεν είναι ακόμη και σήμερα αυτό που πρέπει, με δεδομένο ότι από το 2010 ο δήμος Αγρινίου μεγάλωσε και έγινε σχεδόν η μισή Αιτωλοακαρνανία.

Το project «όλα κρατικά» δεν περπατά… Εκτός κι αν για χάρη της ΠΟΕ – ΟΤΕ οι δήμοι θα πρέπει να δημιουργήσουν δημοτικές κατασκευαστικές εταιρείες, δημοτικά λεωφορεία για τη συγκοινωνία, δημοτικά τυπογραφεία και δημοτικό εργοστάσιο ηλεκτρονικών υπολογιστών…

Εφημερίδα «Συνείδηση»

sinidisi.gr