ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ
Διαβάζω στον τύπο αυτές τις μέρες άρθρα για τα παιδιά που αρίστευσαν στις Πανελλαδικές εξετάσεις και τους εύχομαι πάντα στην ζωή τους να διεκδικούν αυτό που θέλουν και να είναι ευτυχισμένα. Ας δούμε όμως λίγο την πολυσυζητημένη λέξη «αριστεία-αριστεύω». Αριστεύω στο σχολείο σημαίνει άραγε αριστεύω και στην ζωή; Αριστεύω στο σχολείο σημαίνει γίνομαι και ευτυχισμένος;
Τα εικοσάρια που δυστυχώς μπαίνουν απλόχερα στα σχολεία ανταποκρίνονται στην αριστεία των παιδιών που τα παίρνουν; Άραγε ένα παιδί που παίρνει είκοσι είναι πιο άριστο από ένα παιδί που παίρνει δεκαπέντε; και σε τι;
Στο κομμάτι των γνώσεων σίγουρα. Φτάνει όμως μόνο αυτό; Έχω συναντήσει στα σχολεία που δουλεύω άριστα παιδιά με ήθος, με ευγένεια, με αξίες. Δεν ήταν όμως απαραίτητα και καλοί μαθητές.
Τα «παιδιά» του δασκάλου Άγγελου Πατσιά στο Δημοτικό σχολείο του Φουρφουρά του Νομού Ρεθύμνου δεν ξέρω αν ήταν όλα καλοί μαθητές, σίγουρα ήταν όμως παιδιά που έμαθαν να αγαπούν και να σέβονται την φύση, να σέβονται τους συμμαθητές τους, τους δασκάλους τους, να χαίρονται την ζωή τους ως ενήλικες.
Να πλάθει αξιόλογους ανθρώπους, αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος του σχολείου, ανθρώπους ανεπτυγμένους ηθικά και συναισθηματικά που θα ξέρουν ποια ζωή θέλουν να ζήσουν, που θα έχουν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που θα συναντήσουν, που θα έχουν την συναισθηματική ωριμότητα να ελέγχουν τις δυσάρεστες καταστάσεις .
Τα σχολεία μας βγάζουν άραγε τέτοιους ουσιαστικά άριστους ανθρώπους;
Η εμπειρία μου ως εκπαιδευτικού λέει πως όχι.
Πολλά τα σαθρά σημεία του Ελληνικού σχολείου.
Βαθμοί που δεν ανταποκρίνονται στις γνώσεις των μαθητών, μαθητές που παίρνουν απολυτήριο Γυμνασίου χωρίς να αποκτήσουν τις βασικές δεξιότητες (λανθασμένη νοοτροπία από την πλευρά μας κατά την γνώμη μου ότι όλοι πρέπει να περάσουν την τάξη και να πάρουν απολυτήριο Γυμνασίου αν όχι και Λυκείου), πλήρης απαξίωση του σχολείου με ευθύνη όλων όσοι εμπλέκονται.
Το σχολείο θα πρέπει να αλλάξει για να αγαπηθεί ξανά από όλους στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αυτό σημαίνει αλλαγή νοοτροπίας από όλους.
Όσες φορές και να αλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα αν δεν είναι δομημένο στην ιδέα του ψάχνω, βρίσκω, σκέφτομαι, συμπεραίνω, αφομοιώνω θα είναι ένα ‘κουτσό σχολείο’. Τα παιδιά πρέπει να βιώσουν την γοητεία αυτών των πέντε λέξεων για να μπορέσουν να ανταποκριθούν σε μια εποχή που όλοι μας βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες τις οποίες θα πρέπει να επεξεργαστούμε πολύ γρήγορα. Απαιτούνται νοητικές ικανότητες για να επιλεγούν σωστά εκείνες που θα αφομοιώσουμε, για να μπορέσουμε να διυλίσουμε ό,τι αξίζει και να πετάξουμε τα «σκουπίδια» που δυστυχώς είναι τα περισσότερα και είναι όμορφα τυλιγμένα.
Ουσιαστική γνώση - Πολιτειακή ωριμότητα - Συναισθηματική ισορροπία είναι για μένα τα χαρακτηριστικά ενός αξιόλογου ανθρώπου, είναι για μένα το τρίπτυχο της «Αριστείας».
