γράφει ο Σπύρος Τάγκας:
Η σκούπα, η σαγιονάρα και ο Παναγής από τα Μέγαρα…
Αλήθεια : δεν μπορεί να γίνει κατανοητή τόση υποκρισία και κακία! Κατηγορούν τώρα –σχεδόν λοιδορούν, τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα και «από τα μέσα» για σοβαρή ανακολουθία λόγων και έργων∙ και πώς, τώρα, πίσω – πίσω, άρχισε να έρχεται στα λογικά του και να θυμάται πάλι τον αδικημένο λαό μοιράζοντας αφειδώς τα πάντα σε όλους. Πώς πέρασε, κιόλας, 4,5 χρόνια με το κόμμα του, τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, και αφήνει την χώρα ίδια, -ίσως και χειρότερη, απ’ ότι την βρήκε. Και όχι μόνο αυτό : του προσάπτουν οι αθεόφοβοι, ναι, και το γεγονός ότι σαν αριστερός δεν στάθηκε αντάξιος στην βαριά ηθική της Αριστεράς και, αλίμονο, ότι με τα διάφορα συνοικέσια και προξενιά που έκανε –με τον Καμμένο, τον Κουίκ, την Παπακώστα και τα άλλα παιδιά από το φθαρμένο παλιό ΠΑΣΟΚ-, προκειμένου, επιτέλους, να εξασφαλίσει την δεδηλωμένη και να πετύχει και μια καλή διεύρυνση∙ αμαύρωσε και ακύρωσε ολότελα κάθε πλεονέκτημα και υπεραξία πολιτικού κεφαλαίου που είχε στηθεί με αίμα και δάκρια κάποιες δεκαετίες τώρα…
Κρίμα, για το Θεό, λέμε άμεσα εμείς : δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά! Καθότι, ενώ μας λένε αυτά, δεν μας λένε τι θα έκαναν και οι ίδιοι αν βρίσκονταν τόσο απροσδόκητα και τόσο ξαφνικά στην θέση που βρέθηκε και ο ίδιος - όταν στα καλά καθούμενα, βρέθηκε να κυβερνά ένα, λίαν εξόχως, μπαταρισμένο καράβι όπως η Ελλάδα. Τι, δηλαδή, θέλουνε να πιστέψουμε ; Ότι θα τα άφηναν όλα μίαν καλή πρωία επειδή δεν θα είχαν την πλειοψηφία και θα πήγαιναν σπίτι τους να πλένουν τα πιάτα ; Ή θα έμεναν σθεναρά κολλημένοι σε μια ουτοπία που όμως δεν ήταν ουτοπία, αλλά, καραμπινάτη δυστοπία και θα την πάθαιναν όπως ο Γιάνης, ο Λαφαζάνης και η Ζωή που δεν υπέστειλαν ποτέ μπαϊράκια της επανάστασης και τους έφαγε η αφάνεια ; Είναι εντελώς προφανές (πάλι σαν απάντηση), ότι δεν θα το έκαναν με τίποτα ή αν, τέλος πάντων, το έκαναν∙ το μόνο που θα είχαν να αντιμετωπίσουν δεν θα ήταν απλώς ο Δραγασάκης και ο Φλαμπουράρης (που είδαν και έπαθαν μια ζωή οι άνθρωποι για να δουν στα μάτια τους εξουσία), αλλά… η σκούπα και η… σαγιονάρα της αγαπημένης (πλην αυστηρής σε αυτά της καλοζωίας) συμβίας τους! Ε, μια φορά στη ζωή γίνεται κανένας Πρωθυπουργός∙ και τέτοιες εξουσίες, ομορφιές και πολυτέλειες που απολαμβάνει ένας Πρωθυπουργός, δεν τις αφήνεις όχι μόνο να μην διαθέτεις τις αναγκαίες πλειοψηφίες και άλλα τέτοια κοινοβουλευτικά δευτερεύοντα, αλλά, και να αφανιστεί ολόκληρη η ίδια η χώρα (ύστερα από το κατακαμένο Μάτι), πάλι δεν τις αφήνεις…
Προς τι τόση ζήλεια και πάθος λοιπόν ; Προς τι τόσος αλληλοσπαραγμός ; Δεν ντρέπονται καθόλου που εκδηλώνονται με τέτοιο αήθη και ανάγωγο τρόπο απέναντι σε ένα Πρωθυπουργό ; Τι θέλουν δηλαδή, τώρα στα τελειώματα να πάρει ανάποδες ο άνθρωπος και να τους μεταχειριστεί όλους σαν κάτι που ήταν πριν αναλάβουν υπουργοί, υφυπουργοί, γραμματείς και φαρισαίοι ; Εξ άλλου, και αυτό είναι το μόνο σωστό, από δω και πέρα θα έχουν άπλετο, όλο το χρόνο, να καθίσουν κάτω να τα συζητήσουν : να μαλώσουν και να του πουν : «Ε, μικρέ, πολύ μεγάλωσες, και τώρα που αφήνεις τα μεγαλεία θα σου φερθούμε κι εμείς σύμφωνα με αυτό που ήσουν και συ πιο πριν – ήγουν, σαν μαθητή του Πολυκλαδικού Λυκείου Αμπελοκήπων που είχε αιώνια κατάληψη και μάθημα έκανε κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα…»! Εκτός, βέβαια, πάλι, αν καταλαβαίνουν ότι ούτε αυτό – τούτο το ελάχιστο (γι’ αυτούς) δεν θα μπορέσουν να κάνουν, καθότι ο Πρωθυπουργός τους σπρώχνει θαρρείς (και) με το τέχνασμα των διευρύνσεων εντελώς στην απέξω∙ και, έτσι, από την επόμενη των εκλογών …μην τον ξανάδατε τον Παναγή (απ’ τα Μέγαρα) που, όπως λένε, είχε τόσες επίσημες αρραβωνιάρες, ώστε, κάποια στιγμή χάθηκε μέσα στο πλήθος των ξεγελασμένων και ατιμασμένων συγγενών χωρίς να τον πάρει κανένας χαμπάρι. Ένας, όμως, ήταν ο θρυλικός Παναγής∙ που, αλήθεια, έπιανε πουλιά στον αέρα…
Πηγή: Matrix24.gr
