Για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση απέφυγε να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις για τη νόσο της ευλογιάς, αφήνοντας τον κτηνοτροφικό κόσμο στην απόγνωση.

Στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, ο Bουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και Αναπληρωτής Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Μίλτος Ζαμπάρας, άσκησε σφοδρή κριτική με θέμα την ανεξέλεγκτη εξάπλωση του ιού της ευλογιάς.

Με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κλήθηκε στη Βουλή ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, προκειμένου να ενημερώσει για τις εξελίξεις. Ωστόσο, η πολυαναμενόμενη αυτή ενημέρωση κατέληξε για ακόμη μια φορά σε πλήρες αδιέξοδο.

Όπως τόνισε ο Μίλτος Ζαμπάρας: «Ζητήσαμε απαντήσεις για να δοθεί ελπίδα στον κτηνοτροφικό κόσμο και τελικά γίνεται φανερό ότι υπάρχει πλήρης αναντιστοιχία ανάμεσα σε όσα είχατε υποσχεθεί και σε όσα πράγματι πράξατε. Οι κτηνοτρόφοι ξεκληρίζονται, αδυνατούν να βιοποριστούν, και αντί για ουσιαστική ανακούφιση ακούνε μόνο κούφια λόγια».

Η τραγική κατάσταση έχει οδηγήσει στη θανάτωση πάνω από 300.000 ζώα, αποτέλεσμα μιας αλυσίδας κυβερνητικών παραλείψεων, ολιγωρίας και προχειρότητας. Η κυβέρνηση αντί να λάβει προληπτικά μέτρα, «τρέχει πίσω από την ευλογιά», ενώ καθημερινά οι δικαιολογίες πολλαπλασιάζονται και η κρίση βαθαίνει.

Απουσιάζει πλήρως ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για επαρκείς αποζημιώσεις τόσο για το χαμένο ζωικό κεφάλαιο, όσο και για τις ζωοτροφές και τους κτηνοτρόφους που τίθενται εκτός παραγωγής. Είναι ενδεικτικό ότι, σύμφωνα με στοιχεία του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, κάθε αιγοπρόβατο συνεισφέρει στην ελληνική οικονομία και στην αλυσίδα παραγωγής – μεταποίησης – διακίνησης 1.050 ευρώ ετησίως, την ώρα που η κυβέρνηση αποζημιώνει με μόλις 150 ευρώ για κάθε ζώο που θανατώνεται.

Ο Μίλτος Ζαμπάρας κατήγγειλε επίσης την κυβερνητική απροθυμία να αποδοθούν ευθύνες για τα σκάνδαλα στον ΟΠΕΚΕΠΕ: «Οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες στην περιφέρεια καταστρέφονται, την ώρα που τα γαλάζια στελέχη πλουτίζουν ατιμώρητοι».

Η στάση της κυβέρνησης απέναντι σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα αναδεικνύει την αδιαφορία της για την περιφέρεια και την πρωτογενή παραγωγή. Αντί για στήριξη και στρατηγικό σχέδιο, επιλέγει τον δρόμο της απραξίας και των επικοινωνιακών τεχνασμάτων.