Σε πλήρη εθνική αποτυχία οδηγεί την χώρα ο κ.Μητσοτάκης μετά τη σιωπηρή αποδοχή του, στις δημόσιες δηλώσεις τού καγκελάριου Merz, που έγιναν ενώπιον του, με τις οποίες χαρακτήριζε το casus belli και την κατοχή της μισής Κύπρου «τυπολατρείες», που εμποδίζουν την ένταξη της Τουρκίας στο χρηματοδοτικό πρόγραμμα “SAFE” του ευρωστρατού, τασσόμενος μάλιστα υπέρ της πώλησης Eurofighters στην Άγκυρα τόνισε ο Επικεφαλής της Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης (ΟΚΕ), Βασίλης Αναστασόπουλος.
H μείζων εθνική ήττα έγκειται στο γεγονός ότι κατ’ απαίτηση Merz, ο οποίος είναι πολιτικό «παιδί» του Σόιμπλε, αφαιρέθηκε το άρθρο 218 της Συνθήκης της Ε.Ε. από τον SAFE, δηλαδή αφαιρέθηκε το δικαίωμα βέτο(!) ενώ επίσης επιλέχτηκε ως νομική βάση το άρθρο 122, μέσω του οποίου αποκλείεται το ευρωκοινοβούλιο, που είναι το μόνο γνήσιο δημοκρατικό όργανο της Ε.Ε., από τη διαχείριση των τεράστιων κονδυλίων του προγράμματος και του ελέγχου συμμετοχής τρίτων χωρών όπως η Τουρκία, κατόπιν αδράνειας της ελληνικής κυβέρνησης.
Να σημειωθεί ότι από τη στιγμή που το βέτο αφαιρέθηκε από το κύριο σώμα του κανονισμού έχει αδυνατίσει η νομική μας κάλυψη σύμφωνα με νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και συνεπώς, το επιχείρημα ότι το βέτο θα τεθεί σε δεύτερη φάση που επικαλείται η ελληνική πλευρά δεν έχει νομική ισχύ.
Η ΟΚΕ θεωρεί, ότι μια ενεργός εξωτερική πολιτική υπαγορεύει κάθε φορά που το Βερολίνο θίγει εθνικά μας συμφέροντα, πως εμείς πρέπει να επαναφέρουμε το ζήτημα των χρεών τους, προς την χώρα μας, μια τακτική, την οποία όφειλαν να έχουν εφαρμόσει όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις.
Από τη στιγμή που ο Merz αποκάλυψε τις ακραιφνώς φιλοτουρκικές του προθέσεις, η Ελλάδα είναι "υποχρεωμένη" , τώρα, να επαναφέρει το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου, που ξεπερνούν συνολικά το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια.
Mόνο οι πολεμικές αποζημιώσεις που αποφασίστηκαν στη Διάσκεψη των Παρισίων το 1946 ανέρχονται στα 700 δις (7,1 δις με επιτόκιο 6%) ενώ το κατοχικό δάνειο σε 350 δις (3,5 δις x 6%) με βάση το παγκόσμιο σύστημα υπολογισμού διακρατικών αξιώσεων.
Οι πολιτικοί μας θα έπρεπε να έχουν ήδη εγγράψει στον κρατικό προϋπολογισμό, το σύνολο των διεκδικήσεών μας από την Γερμανία, σαν ανείσπρακτες οφειλές προς το Ελληνικό Δημόσιο, προσθέτοντας την αιτιολογία, ότι είναι άμεσα απαιτητό ληξιπρόθεσμο χρέος, ώστε να γίνουν διεκδικήσιμες, με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
