γράφει ο Νίκος Ταμουρίδης
Δεν είχα σκοπό να γράψω πάλι για τον Τούρκο ηγέτη, αλλά με κατέλαβε μια έντονη ανησυχία από τον διπλωματικό οργασμό και την πρωτοβουλία κινήσεων που αναπτύσσει ο Ερντογάν, γεγονός που τον έχει κατατάξει ως ένα από τους πιο δυναμικούς διεθνείς παίκτες στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα. Αυτή η ανησυχία και το έντονο συναίσθημα της λύπης για την παθητική και αμήχανη στάση των αντιστοίχων πολιτικών μας ηγετών, με ώθησαν να δημοσιοποιήσω ένα λυπηρό στοχασμό αλληγορικής ειρωνείας: Είναι τελικά κακός ή μήπως καλός ο Τούρκος Πρόεδρος για την χώρα μας;
Καθημερινά, λοιπόν, βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε για τον επί 22 συναπτά έτη ηγέτη της γείτονος χώρας και τα πάσης φύσεως κατορθώματά του. Ο Ερντογάν στηριζόμενος κυρίως στην ισχύ των Ενόπλων του Δυνάμεων, έχει ήδη προωθήσει την χώρα του στο βάθρο της περιφερειακής δύναμης, εφαρμόζοντας παράλληλα μια ασφυκτική πίεση εναντίον της Ελλάδας. Χρόνια τώρα ζούμε κάτω από τις συχνές απειλές του, που μερικές φορές αγγίζουν τα όρια του ημετέρου εξευτελισμού. Ο τουρκικός αναθεωρητισμός σε συνδυασμό με την όσμωση κεμαλισμού-ισλαμισμού που επιδιώκει, είναι η στρατηγική του επιλογή, προς αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και άνοδο της χώρας του στο βάθρο της μεγάλης δύναμης στο διεθνές σύστημα ισχύος!
Από την άλλη -την δική μας- πλευρά, στην ελληνική πολιτική σκηνή κυριαρχούν οι γνωστές οικογένειες και τα γνωστά τους δόγματα «Η Κύπρος κείται μακράν» και «Δεν διεκδικούμε τίποτε». Τα τελευταία χρόνια, οι απόγονοι και οι κλώνοι αυτών χρησιμοποιούν πολιτικές συνεχούς υποχώρησης που τις ονομάζουν «κατευνασμό», «αποτροπή», «στρατηγική ψυχραιμία», «ήρεμα νερά» και άλλες ασυναρτησίες.
Έτσι, η ελλαδική πολιτική ελίτ, οι θλιβεροί αυτοί εθνικά επικίνδυνοι πολιτικοί μας με την αδράνειά τους, εκουσίως και συνειδητά αφήνουν στον Τούρκο ηγέτη απίστευτα περιθώρια πολιτικών ελιγμών! Δεν ενισχύουν τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, στο ύψος που επιβάλλεται βάσει των υπαρχόντων απειλών, γι αυτό και ακολουθούν μια φοβική πολιτική «εξορκίζοντας» ότι έχει να κάνει με μία πιθανή σύγκρουση. Επιπλέον, εναποθέτουν την όλη πολιτική τους στην (πιθανή) παρέμβαση των ΗΠΑ, στην υποστήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση και στην επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, θεωρώντας προφανώς ότι, σε περίπτωση σύγκρουσης, τα σύνορά μας θα τα φυλάξουν άλλοι κι όχι οι Έλληνες!
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μάλλον είναι καλή «ευκαιρία» για την Ελλάδα που υπάρχει ο Ερντογάν, γιατί, εκτός από τον αυταρχικό του χαρακτήρα και τις απολυταρχικές του πράξεις:
-Μας κρατάει σε συναγερμό με την καθημερινή πολεμική ρητορική του και τον φρενήρη πολεμικό εξοπλισμό της Τουρκίας,
-Μας διδάσκει πώς να σχεδιάζουμε εθνικά οράματα και εθνική στρατηγική και πώς να τα κάνουμε πράξη,
-Μας μαθαίνει πώς να χειριζόμαστε τις διεθνείς σχέσεις και πώς να εξασκούμε διεθνή διπλωματία με βάση την εθνική στρατηγική,
-Μας «σερβίρει» κατά καιρούς τις ωραίες τηλεοπτικές του σειρές, με τις οποίες διδάσκει γενική και οικογενειακή ηθική, αφού οι ελληνικές σειρές ασχολούνται μόνο με σεξ και βία, ενώ παράλληλα προάγουν την διάλυση της οικογένειας και την ομοφυλοφιλία,
-Μας στέλνει πλούσιους επιχειρηματίες του για να αγοράσουν μέσα ενημέρωσης, ακίνητα και υπηρεσίες, διδάσκοντας πως γίνεται η οικονομική διείσδυση σε εχθρικό περιβάλλον,
-Μας λέει ξεκάθαρα ότι θέλει το μισό Αιγαίο και όλη την Ανατ. Μεσόγειο, με το γνωστό δόγμα Mavi Vatan (=Γαλάζια Πατρίδα), σε αντίθεση με τους πολιτικούς μας που χρησιμοποιούν ως άλλοθι της αμηχανίας και αδράνειάς τους την «ελληνοτουρκική φιλία» και την δήθεν προσκόλληση στο διεθνές δίκαιο (που ο Τούρκος γράφει στα παλιά του παπούτσια),
-Μας «χαρίζει» δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνους παράνομους μετανάστες κάθε χρόνο, δείχνοντας πως μπορείς ειρηνικά να κατακτήσεις μια χώρα διαλύοντας την κοινωνική της συνοχή,
-Μας αποδεικνύει καθημερινά ότι με ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, μπορείς να ξεπεράσεις κάθε οικονομική κρίση και να εξασκήσεις εξωτερική πολιτική με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του έθνους.
Ο Ερντογάν είναι αδιαμφισβήτητα μεγάλος ηγέτης για την Τουρκία. Και ουδείς εγγυάται ότι μέσα στην παραφροσύνη της «σουλτανικής» παντοδυναμίας του δεν θα τολμήσει να ενεργήσει θερμά εναντίον των εθνικών μας δικαίων. Και τότε, μια πιθανή απώλεια για τη χώρα μας θα είναι απόλυτα καταστροφική.
Και όπως πάντα, γεννάται το μέγιστο ερώτημα: Εμείς τι πρέπει να κάνουμε;
Ο Τούρκος καταλαβαίνει μόνο από ισχύ! Στους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε, σε ένα κόσμο που μόνο ειρηνικός δεν είναι, επιβάλλεται να ενισχύσουμε άμεσα και αποτελεσματικά με το απαιτούμενο ανθρώπινο δυναμικό και τα απαραίτητα οπλικά συστήματα τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, οι οποίες αποτελούν το πιο βασικό πυλώνα ισχύος του Ελληνικού Έθνους!
Έχοντας ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, ο Τούρκος θα πάψει να μας ενοχλεί, η ειρήνη θα εδραιωθεί, η πολιτική και η οικονομία μας θα ξεπεράσουν την χρεωκοπία στην οποία έχουν περιέλθει και έτσι η πατρίδα μας θα ξαναβρεί το δρόμο που της αξίζει!
