Επανέρχεται ένα παλαιό σενάριο που αφορούσε την πιθανή ενοποίηση ΗΠΑ-Καναδά καθώς ο εκλεγμένος πρόεδρος Ν.Τραμπ θέλει να αφήσει «ανεξίτηλη» την «σφραγίδα» του κάνοντας την «Αμερική μεγάλη ξανά», όπως έχει δεσμευτεί.
Πρόκειται για ένα σενάριο που σε πρώτη φάση αφορά μία ενσωμάτωση του Καναδά στις ΗΠΑ και στην συνέχεια στο μέλλον την ενοποίηση ακόμα και με το Μεξικό (δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί είναι μεξικανικής καταγωγής) δημιουργώντας ένα υπερκράτος της «Βορείου Αμερικής».
Πρόκειται για μία προοπτική η οποία υφίσταται στις γεωπολιτικές κατευθύνσεις πολλών δεξαμενών σκέψεων που ανήκουν στον αυθεντικό συντηρητικό χώρο.
Σε ό,τι αφορά τον Καναδά το ερώτημα που προκύπτει είναι πώς θα μπορούσε να γίνει η ενσωμάτωση του στις ΗΠΑ με νομικούς όρους και με ειρηνικό τρόπο.
Κατόπιν αιτήματος της National Post, ειδικοί στο πολιτικό και συνταγματικό δίκαιο, ο ένας από τον Καναδά και ο άλλος από τις Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν να αναλύσουν τον τρόπο με τον οποίο μια τέτοια θεμελιώδης αλλαγή στην κρατική υπόσταση του Καναδά θα μπορούσε θεωρητικά να γίνει πραγματικότητα.
Ο Γκρέγκορι Τάρντι πέρασε 11 χρόνια ως νομικός σύμβουλος στο Elections Canada και άλλα 15 χρόνια ως ανώτερος κοινοβουλευτικός σύμβουλος στη Βουλή των Κοινοτήτων.
Έχει διδάξει σε νομικές σχολές στο Οντάριο και το Κεμπέκ.
Είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Κοινοβουλευτικού και Πολιτικού Δικαίου, μιας ανεξάρτητης δεξαμενής σκέψης.
Ο Ρόντερικ Χιλς Τζούνιορ, είναι καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης ο οποίος διδάσκει και γράφει για το συνταγματικό δίκαιο με έμφαση στις διακυβερνητικές σχέσεις και την αυτονομία των κρατικών και τοπικών κυβερνήσεων.
«Αυτό που αντιμετωπίζουμε, επειδή είμαστε και οι δύο χώρες κράτους δικαίου, είναι ότι η πρώτη και πιο πιθανή μέθοδος που επιχειρείται είτε να ενωθούν οι δύο χώρες είτε να ενσωματωθεί ο Καναδάς στις Ηνωμένες Πολιτείες και αυτό θα ήταν με συνταγματικά και νομικά μέσα.
Μου φαίνεται ότι εάν είτε ο Καναδάς στο σύνολό του, είτε ορισμένα τμήματα του, θα ήθελαν να ενταχθούν στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα έπρεπε να περάσουν από το Άρθρο 41 του Συνταγματικού Νόμου του 1982.
Πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να δοθεί συγκατάθεση για την αποχώρηση από τον Καναδά μιας συγκεκριμένης διοικητικής περιφέρειας από τη Γερουσία, τη Βουλή και τα νομοθετικά σώματα και των 10 επαρχιών.
Αυτό είναι ήδη ένα πολύ απίθανο σενάριο.
Αλλά ακόμα κι αν μιλάμε για μια περιοχή που αποφασίζει ότι θέλει να γίνει μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών, τότε θα πρέπει να ακολουθήσει αυτή τη διαδρομή.
Είτε μιλάμε για μία περιοχή είτε για πολλές περιοχές, είτε για τη χώρα στο σύνολό της, το κριτήριο για το άρθρο 41 του Συντάγματος είναι το σύνολο αρχών που αναπτύχθηκαν στην αναφορά απόσχισης του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Κεμπέκ.
Ας πούμε, για λόγους επιχειρηματολογίας, το PEI (Νησί Πρίγκιπα Εδουάρδου) θέλει να φύγει και το New Brunswick και η Nova Scotia θέλουν να μείνει το PEI και η Οτάβα θέλει να παραμείνει το PEI.
Τότε θα έπρεπε να γίνουν συζητήσεις μέχρι να καταλήξουν σε κατανόηση. Δεν μπορεί απλώς το PEI να μαζεύει τις βαλίτσες του και να φεύγει. Πρέπει να υπάρξει μια μορφή συμφωνίας.
Μόλις ληφθεί αυτή η απόφαση, είτε και από τις 10 επαρχίες είτε από ορισμένες αλλά όχι όλες, τότε πρέπει να υπάρξει είσοδος στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Και αυτό είναι μια εντελώς ξεχωριστή διαδικασία.
Αυτό βασίζεται στο άρθρο IV, ενότητα 3, ρήτρα 1 του Συντάγματος των ΗΠΑ, το οποίο ουσιαστικά λέει ότι με μια απλή ψηφοφορία του Κογκρέσου των ΗΠΑ, νέα εδάφη μπορούν να ενσωματωθούν στις ΗΠΑ και να γίνουν πολιτείες.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα συνέβη με τη Χαβάη που έγινε πολιτεία στις 21 Αυγούστου 1959 , σύμφωνα με ένα δημοψήφισμα στη Χαβάη και στη συνέχεια με ομοσπονδιακή νομοθεσία.
Η δεύτερη δυνατότητα είναι με αγορά.
Πολλές από τις αμερικανικές πολιτείες αγοράστηκαν, για παράδειγμα, όπως στην αγορά της Λουιζιάνα έτσι και οι πολιτείες στη δυτική πλευρά του Μισισιπή έγιναν πρώτα εδάφη και τελικά πολιτείες.
Αν θυμάστε κατά την πρώτη του θητεία, ο πρόεδρος Τραμπ μίλησε για απλή αγορά της Γροιλανδίας. Θέλω να πω, θεωρητικά πολύ, πολύ θεωρητικά, αυτό είναι δυνατό.
Αλλά ο Καναδάς δεν είναι προς πώληση. Και κανένα μέρος του Καναδά δεν είναι προς πώληση. Άρα, θα έλεγα ότι είναι ένα απίθανο σενάριο στην καλύτερη περίπτωση.
Δεν νομίζω ότι το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ θα μπορούσε να το απορροφήσει αυτό.
Στην περίπτωση της Γροιλανδίας, πιθανότατα, σκέφτηκε, ότι η Δανία την κατέχει και απλώς θα την αγοράσουμε από αυτήν. Αλλά κανείς δεν κατέχει τον Καναδά εκτός από τον Καναδά.
Η τρίτη επιλογή: Ξεκάθαρη εισβολή.
Στα βόρεια της Νέας Υόρκης, κοντά στην Οτάβα, έχουν τη 10η Ορεινή Μεραρχία, που αποτελείται από επίλεκτα στρατεύματα του αμερικανικού Στρατού.
Δεν θα χρειαζόταν, ειλικρινά, πολύ για να φτάσουν μέχρι την Οττάβα και να πουν ότι «τώρα είσαι μέρος μας». Αλλά είναι πολύ απίθανο να συμβεί.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν προσθέσει ιστορικά μια νέα πολιτεία που στο παρελθόν ήταν ανεξάρτητη χώρα: Έτσι προσαρτήσαμε το Τέξας το 1845.
Η συνταγματική διάταξη που επιτρέπει την προσθήκη νέων πολιτειών βρίσκεται στο Άρθρο IV, ενότητα 3, ρήτρα 1 του Συντάγματος των ΗΠΑ :
«Νέες πολιτείες μπορούν να γίνουν δεκτές από το Κογκρέσο σε αυτήν την Ένωση. Αλλά κανένα νέο Κράτος δεν θα σχηματιστεί ούτε θα δημιουργηθεί εντός της Δικαιοδοσίας οποιουδήποτε άλλου Κράτους.
Ούτε κανένα κράτος δεν θα σχηματίζεται από τη συνένωση δύο ή περισσότερων κρατών, ή μερών κρατών, χωρίς τη συγκατάθεση των Νομοθετικών Σωμάτων των ενδιαφερόμενων Κρατών καθώς και του Κογκρέσου.»
Συνήθως, το Κογκρέσο προσθέτει πολιτείες αποδεχόμενο μια αναφορά από κάποιο νομοθετικό σώμα, συνήθως για το εδαφικό.
Στη συνέχεια, το Κογκρέσο εγκρίνει μια πράξη εξουσιοδότησης που ενεργοποιεί την αποδοχή των νέων πολιτειών με κάποιο νομοθετικά καθορισμένο σύνολο όρων.
Για την παραδοχή της Γιούτα, το Κογκρέσο επέμεινε ότι το Σύνταγμα της Γιούτα πρέπει να απαγορεύει την πολυγαμία, για παράδειγμα.
Στη συνέχεια, ο πληθυσμός της προτεινόμενης πολιτείας ψηφίζει σε δημοψήφισμα για την έγκριση ή την απόρριψη της υπό όρους αποδοχής.
Αυτό το δημοψήφισμα δεν απαιτείται από το Σύνταγμα, αλλά έχει συμπεριληφθεί σε κάθε κρατική πράξη αποδοχής από τα μέσα του 19ου αιώνα, πιστεύω.
Την εποχή της επανάστασής μας κατά της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, το Ηπειρωτικό Κογκρέσο κάλεσε στην πραγματικότητα τον Καναδά να ενταχθεί στην Ένωση ως κράτος και όταν δεν ξεσηκώθηκαν εναντίον των Βρετανών, εισβάλαμε εμείς οι Αμερικανοί».
