γράφει ο Νίκος Ταμουρίδης
Οι θλιβεροί εκπρόσωποι καθώς και άλλα τραγικά φερέφωνα της κυβέρνησης, για να καλύπτουν την μειοδοτική πρόθεσή τους να παραχωρήσουν εθνική επικράτεια στους Τούρκους, μας θέτουν συνεχώς το ψεύτικο δίλημμα της θερμής σύγκρουσης: «Θέλετε να πάμε σε πόλεμο»;
Σαφέστατα, ουδείς λογικός άνθρωπος θέλει πόλεμο, πολλών δε μάλλον ο Έλληνας Ορθόδοξος Χριστιανός, που έχει βαθιά μέσα στην ψυχή του χαραγμένη την ειρήνη! Όταν όμως πρόκειται για κίνδυνο απώλειας του μέγιστου αγαθού της ελευθερίας του ή για την ατίμωσή του, δηλ. για την προσβολή ή αφαίρεση της τιμής, της αξίας, της αξιοπρέπειας και της υπόληψής του, τότε ο Έλληνας αποκαλύπτει την πολεμική του ταυτότητα!
Η ιστορία διδάσκει ότι, εάν σκεφτόντουσαν έτσι, με ψευτοδιλήμματα, οι κατά καιρούς Έλληνες κυβερνήτες ή οι ήρωες, καθώς και οι μεγάλοι άνδρες του παρελθόντος, είναι σίγουρο ότι σήμερα δεν θα υπήρχε Ελλάδα.
Οι Τούρκοι, από την πλευρά τους, είναι σαφές ότι έχουν όραμα να καταστούν μεγάλη δύναμη στο διεθνές σύστημα ισχύος. Για το λόγο αυτό έχουν υιοθετήσει δόγματα και αναπτύξει στρατηγικές που θα βοηθήσουν να γίνει πράξη το όραμά τους. Ένα από αυτά τα δόγματα είναι και η πολυσυζητημένη mavi vatan=γαλάζια πατρίδα, σύμφωνα με την οποία θέλουν να καταστούν κυρίαρχοι στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, απειλώντας παράλληλα την Δυτ. Θράκη και την ελεύθερη Κύπρο.
Εκτός από δόγματα και στρατηγικές, έχουν και δυο παροιμίες, οι οποίες στοιχειοθετούν την αναλλοίωτη νοοτροπία της μογγολικής τους κληρονομιάς και χαρακτηρίζουν ακόμη και τώρα την εσωτερική και ιδιαίτερα την εξωτερική πολιτική τους και τις οποίες βλέπουμε να εφαρμόζονται στις σχέσεις της Τουρκίας με τη χώρα μας.
Η πρώτη εξ αυτών αναφέρεται σε αυτόν που υποτάσσεται και λέει: «Eğilmis baş, kesilmez = Κεφάλι σκυμμένο (που προσκυνά) δεν το κόβεις»! Αυτή η ρήση λειτούργησε ως «δόγμα» κατά τη διάρκεια των ομαδικών εξισλαμισμών εντός της οθωμανικής επικράτειας. Όποιος λοιπόν προσκυνά είναι «καλό παιδί».
Η δεύτερη παροιμία αναφέρεται σε αυτόν που είναι σεβαστός για τη δύναμή του: «Isırmadığını eli öp = Χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις, το φιλάς»! Αυτή είναι η διαχρονική νοοτροπία των Τούρκων σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους. Υπολογίζουν αυτόν που είναι δυνατός και τον φοβούνται.
Οι Τούρκοι λοιπόν, εφαρμόζουν την πολιτική της συνεχούς και κλιμακούμενης απειλής πολέμου με σαφή σκοπό να «σκύψουμε το κεφάλι», δηλαδή να υποταχθούμε στην βούλησή τους και μάλιστα χωρίς σύγκρουση. Εάν αυτό συμβεί, απομακρύνει πιθανώς ένα πόλεμο, αλλά τελείως προσωρινά. Η αδηφαγία των Τούρκων είναι αναμφίβολα και ιστορικά αποδεδειγμένη, που σημαίνει ότι δεν θα σταματήσουν να ζητάνε κι άλλα και φυσικά μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει μεγίστη ταπείνωση για την πατρίδα μας.
Η «καλή γειτονία» και η ειρήνη με την Τουρκία εξασφαλίζεται μόνο με την ισχύ, πρωτίστως στρατιωτική, αλλά και πολιτική-διπλωματική, αλλά και οικονομική. Εάν νοιώσουν οι Τούρκοι ότι είμαστε ισχυροί σε τέτοιο βαθμό, έτσι που να κινδυνεύουν να πάθουν μεγαλύτερες ζημιές από τα τυχόν κέρδη που θα αποκομίσουν, τότε θα σταματήσουν τις ανήκουστες απαιτήσεις τους.
Ο Ελληνισμός έχει μάθει διαχρονικά να μην υποκύπτει στις παράλογες απαιτήσεις των εκάστοτε εχθρών και να απαντάει «Μολών λαβέ» όταν του ζητούν «γην και ύδωρ»! Έτσι και σήμερα, από εμάς εξαρτάται να μη βρεθούμε ποτέ στην κατάσταση «να σκύψουμε κεφάλι» στον Τούρκο και από την άλλη να είμαστε τόσο δυνατοί που να μην μπορεί «να μας δαγκώσει»!
Και αυτό γίνεται πρωτίστως με σωστή δόμηση, χρήση και επικοινωνία του αμυντικού και αποτρεπτικού μας δόγματος, δηλ. με ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις και την ξεκάθαρη πολιτική βούληση να τις χρησιμοποιήσουμε! Και φυσικά να μην ξεχνάμε ότι εδώ, στην γωνιά αυτή της νοτιοανατολικής Ευρώπης, οι πάντοτε ολιγάριθμοι Έλληνες, λάτρεις διαχρονικά της ειρήνης, σταματούσαν τις επιθετικές ορδές των βαρβάρων είτε από ανατολάς είτε από δυσμάς!
Γι αυτό, δεν μπορώ να διανοηθώ την πατρίδα μου, την Ελλάδα, στην ατιμωτική θέση να σκύβει το κεφάλι, να προσκυνά τον Τούρκο και να του παραχωρεί εθνική επικράτεια, προς αποφυγή δήθεν πιθανής πολεμικής σύγκρουσης, ενώ το διεθνές δίκαιο είναι σαφώς υπέρ των ελληνικών θέσεων.
Να λοιπόν και η απάντηση στο ψευτοδίλημμα: Το δίκαιο είναι με το μέρος μας! Μισώ την ατίμωση! Δεν σκύβω το κεφάλι!
