Στις απειλές του Ισραήλ για κτύπημα στους δοκιμαστικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες του Ιράν ή τις πετρελαιοπηγές. οι Ιρανοί ξεκαθάρισαν ότι εκτός από τις αμερικανικές βάσεις στην Α.Ευρώπη θα κτυπήσουν και τις εξέδρες άντλησης φυσικού αερίου του Ισραήλ στην Α.Μεσόγειο που εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα Λεβιάθαν και Ταμάρ.
Το αποτέλεσμα ήταν να σταματήσει η παραγωγή τους με απόφαση της αμερικανικής Chevron.
Το Λεβιάθαν σήμερα παράγει 12 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα τον χρόνο και υπολογίζεται μετά νέα οικονομική επένδυση στην πλατφόρμα ότι θα φτάσει να παράγει 21 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Το κοίτασμα Καρίς είναι το μόνο κοίτασμα του οποίου η παραγωγή προορίζεται αποκλειστικά για την ισραηλινή αγορά και το 2023 προσέφερε το 34% της τοπικής κατανάλωσης!
Κι εδώ έχουμε μια έμμεση ελληνική ανάμιξη καθώς το κοίτασμα στο εκμεταλλεύεται η ελληνική πολυεθνική Energean Power αφ’ότου «στέρεψε» η Θάσος.
Προκαλώντας μεγάλο πλήγμα στο ενεργειακό δυναμικό του Τελ Αβίβ, και προβλήματα σε επίσης την Ιορδανία (περισσότερα) και την Αίγυπτο (λιγότερα), οι οποίες έχουν ανάγκη τις εισαγωγές φυσικού αερίου από το Ισραήλ.
Αν κτυπηθεί το Καρίς, το οποίο στο παρελθόν είχε αποτελέσει στόχο των drone της Χεζμπολάχ, τα προβλήματα για το Ισραήλ θα είναι πολύ περισσότερα από το αν κτυπήσει μερικές πετρελαιοπηγές του Ιράν.
Το χειρότερο όλων: Δεν θα καθόταν καθόλου άσχημα στην Ρωσία πλήγμα στις εξέδρες άντλησης φυσικού αερίου του Ισραήλ που θα τις έθεταν εκτός μάχης για αρκετό καιρό εκτινάσσοντας τις τιμές φυσικού αερίου…
Ήδη στην Μόσχα πάλι «μετράνε κέρδη» από την άνοδο στην τιμή του πετρελαίου…
Οι Ισραηλινοί φαίνεται ότι θέλουν να κτυπήσουν την υποδομή παραγωγής και διύλισης του ιρανικού πετρελαίου και ακόμα και τις (μικρές) εγκαταστάσεις πυρηνικών ερευνών του Ιράν, «ελπίζοντας» σε μία νέα απάντηση της Τεχεράνης που θα περιλαμβάνει από το πλήγμα σε αμερικανικές βάσεις στην Α.Μεσόγειο (σε πλήρη συναγερμό είναι η Σούδα) μέχρι και κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ προκειμένου να εμπλακούν οι ΗΠΑ.
Αν εμπλακούν οι ΗΠΑ σε πλήρη πολεμική σύγκρουση, τότε θα έχει ολοκληρωθεί ο βασικός στόχος του Νετανιάχου.
Εδώ όμως πάμε σε άλλες εξισώσεις: Ρωσία και Κίνα, άκρως δυσαρεστημένες από τις εξελίξεις, θέλουν να αποφύγουν τον ολοκληρωτικό πόλεμο που επιζητεί η ηγεσία του Ισραήλ, αλλά θα στηρίξουν ενεργά τον πολιτικό και οικονομικό σύμμαχο, το Ιράν.
Σε ποιο βαθμό, μένει να φανεί.
Με δεδομένο ότι δεν συνορεύουν τα δύο κράτη, θα έχουμε ανταλλαγή πυραυλικών κτυπημάτων και αεροπορικών επιδρομών, αλλά αυτό δεν αφορά τις ΗΠΑ: Εδώ η σύγκρουση θα είναι διαφορετική, αν τρελαινόντουσαν όλοι και άρχιζαν τα ανταποδοτικά κτυπήματα.
Τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα θα άντεχαν βολές πολυηχητικών Fattah-1; Και αν η φημολογούμενη παραγωγή Fattah-2 έχει αποδώσει επιχειρησιακά βλήματα, έστω και δέκα, πώς θα τα αντιμετώπιζαν; Για όσους δεν το ξέρουν το Fattah-2 είναι το αντίγραφο του ρωσικού Avangard.
Οι Ιρανοί από την άλλη πόσο θα άντεχαν το αμερικανικό σφυροκόπημα από πέντε ομάδες αεροπλανοφόρων από Ερυθρά Θάλασσα, Κόλπο, Μεσόγειο και Αραβική Θάλασσα;
Μπορούν να το κάνουν με δεδομένο ότι ο αμερικανικός 6ος Στόλος είναι απλωμένος σε ότι αφορά την αντιπυραυλική ασπίδα;
Σίγουρα οι βολές βλημάτων των αντιπυραυλικών βλημάτων SM-6 είναι αποτελεσματικές, αλλά με τα μέχρι στιγμής δεδομένα: Όχι υποχρεωτικά αποτελεσματικές, έναντι πολυηχητικών όπλων.
Αν μπει στο παιχνίδι των αντιποίνων η Ανατολική Μεσόγειος, τότε ο κίνδυνος για τον Ελληνισμό θα είναι μεγάλος.
Οι βρετανικές βάσεις στο Ακρωτήριο, η Σούδα, ακόμα και η Αλεξανδρούπολη είναι στο στόχαστρο όχι των πολυηχητικών Fattah-1 (λόγω περιορισμένης ακτίνας δράσης), αλλά των βαλλιστικών Shahab-3.
