Η Σουηδία σχεδιάζει να εισαγάγει ένα πρόγραμμα εθελοντικού επαναπατρισμού για μετανάστες που έχουν αποκτήσει σουηδική υπηκοότητα, αλλά δεν κατάφεραν να ενσωματωθούν στην κοινωνία της χώρας.
Το σουηδικό υπουργείο Δικαιοσύνης εξετάζει μια πρόταση που θα προσφέρει οικονομικό κίνητρο σε αυτούς τους μετανάστες ώστε να επιστρέψουν στη χώρα προέλευσής τους.
Σύμφωνα με τη Σουηδή υπουργό Μετανάστευσης, Μαρία Στένεργκαρντ «για όσους δεν έχουν ενταχθεί στην σουηδική κοινωνία, ο επαναπατρισμός μπορεί να αποτελέσει έναν τρόπο για να δημιουργήσουν μια καλύτερη ζωή».
Η πρωτοβουλία αυτή είναι μια από τις πολλές που εξετάζονται για τη διαχείριση της μετανάστευσης στη Σουηδία, σε μια προσπάθεια να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή και να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και οι επίκινδυνες κοινωνικές συνθήκες που δημιουργούνται από την ανεπαρκή ενσωμάτωση των μεταναστών.
Το πρόβλημα δεν είναι προφανώς η ίδια η μετανάστευση αλλά η κουλτούρα των μεταναστών, καθώς κατά το μεγαλύτερό τους ποσοστό, δεν ειναι Χριστιανοί και η θρησκεία πάντοτε είναι αυτή που ορίζει τα ήθη και τα έθιμα ενός κοινωνικού συνόλου.
Το ερώτημα που προκύπτει βέβαια είναι πως, αν η Σουηδία, μία χώρα με εξαιρετική οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, έχει φτάσει στο σημείο να εφαρμόζει μέτρα επαναπατρισμού, τότε τι ακριβώς θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα, η οποία αντιμετωπίζει πρόβλημα με το μεταναστευτικό, με παρόμοια χαρακτηριστικά;
Η ιδέα για την έναρξη εισαγωγής εθελοντικών και υποχρεωτικών σε επόμενο επίπεδο, μέτρων επαναπατρισμού, έχει εδώ και καιρό αποκτήσει δυναμική ως το κίνημα «Remigration» στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης, με τη Σουηδία να είναι από τις πρώτες χώρες στην οποία θα εφαρμοστεί κάτι τέτοιο.
Το κίνημα «Remigration» είναι μια πολιτική και κοινωνική πρωτοβουλία που προωθεί την ιδέα της επιστροφής των μεταναστών στις χώρες καταγωγής τους, ιδιαίτερα όταν δεν έχουν ενσωματωθεί πλήρως στις κοινωνίες υποδοχής.
Αυτή η ιδέα έχει αποκτήσει ιδιαίτερη προβολή σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Σουηδίας και της Γαλλίας.
Το κίνημα αυτό βασίζεται στην άποψη ότι η ενσωμάτωση των μεταναστών είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και ότι η αποτυχία ενσωμάτωσης μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικό αποκλεισμό και εντάσεις.
Η εθελοντική επιστροφή στις χώρες καταγωγής τους, σύμφωνα με τους υποστηρικτές του κινήματος, μπορεί να είναι μια λύση τόσο για τους ίδιους τους μετανάστες όσο και για τις κοινωνίες υποδοχής, προσφέροντας μια καλύτερη ζωή στους πρώτους και αποσυμπιέζοντας τις κοινωνικές δομές των δεύτερων.
Ταυτόχρονα, το δημογραφικό πρόβλημα λύνεται με καλές οικονομικές συνθήκες και κίνητρα για οικογένειες, σύμφωνα με το κίνημα, και όχι με άκρατη μεταναστευτική πολιτική, ανοιχτών συνόρων.
