Η ελληνική κυβέρνηση προσφέρει «δώρο» στην Τουρκία συμφωνίες τύπου «Ιμίων» με τις οποίες θα απαγορεύεται η πρόσβαση Ελλήνων πολιτών για πρώτη φορά μετά τα Ίμια σε άλλες νησίδες του Αιγαίου.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ετοιμάζεται να υπογράψει μνημόνιο απόσυρσης των βοσκών από έξι ελληνικές νησίδες, υπό το πρόσχημα να προστατευτούν τα… θαλασσοπούλια και το οικοσύστημα!

Πρόκειται ουσιαστικά για επανάληψη των όσων είχαν γίνει πριν και μετά την κρίση των Ιμίων, όταν η κυβέρνηση Σημίτη είχε απαγορέψει στον Έλληνα βοσκό Αντώνη Βεζυρόπουλο να μεταβαίνει στα Ίμια το 2002 (του είχε διακοπεί η επιδότηση των καυσίμων για το σκάφος του και δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει οικονομικά) και επανήλθε στις νησίδες με άδεια της κυβέρνησης Κ.Καραμανλή το 2004, αλλά κατόπιν συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας και ΗΠΑ, μετά τον θάνατό του δεν θα τον αντικαθιστούσε κανείς!

Ο Αντώνης Βεζυρόπουλος για περισσότερο από 20 χρόνια διατηρούσε 40 κατσίκια περίπου, πάνω στις δύο νησίδες τις οποίες επισκεπτόταν ανελλιπώς για όσο καιρό του επέτρεπε η ηλικία του.

Σε παλαιότερη συνέντευξή του, ο Βεζυρόπουλος είχε μιλήσει για τα ζωντανά του, τα οποία είχε στα Ίμια.

«Μετέφερα για πρώτη φορά τα ζώα μου στη νησίδα το 1984. Έπαιρνα τη βάρκα μου από την Κάλυμνο και πήγαινα εκεί για να τα φροντίζω.

Παράλληλα, μπορούσα να ψαρεύω. Σταμάτησα για λίγο λόγω της κρίσης του 1996. Μετά, όμως συνέχισα. Πήγαινα τουλάχιστον δύο με τρεις φορές την εβδομάδα.

Με βοηθούσαν πότε τα αγόρια μου και πότε η γυναίκα μου. Τότε έπαιρνα σύνταξη 700 ευρώ το μήνα. Με αυτήν έπρεπε να ζήσω. Μου έδιναν και ένα μικρό ποσό από τον δήμο και έτσι μπορούσα, έστω με δυσκολίες, να βόσκω τα πρόβατά μου», έλεγε.

Σε ηλικία 91 ετών, περιγράφοντας την τουρκική προκλητικότητα στην περιοχή έλεγε:

«Με θυμάμαι να ταξιδεύω με τη βάρκα μου για τη νησίδα και να έρχονται δίπλα μου μεγάλα τουρκικά σκάφη, κάνοντας ελιγμούς. Σαν τώρα θυμάμαι τα άσπρα μεγάλα πλωτά τους. Δημιουργούσαν απόνερα, με σκοπό να με βουλιάξουν.

Η βάρκα μου ήταν πολύ μικρή σε σχέση με τα δικά τους σκάφη. Έδειχναν να μην τους ενδιαφέρει αν πέσω στη θάλασσα και πνιγώ από τα κύματα.

Τους έδειχνα, όμως, από την πλευρά μου ότι είχα το σθένος να συνεχίσω.

Έκανα σαν να μην υπάρχουν. Συνέχιζα να ταξιδεύω προς τον προορισμό μου.

Μου είχε τύχει πολλές φορές να βρίσκομαι πάνω στη βραχονησίδα και να περνούν από πάνω μου αεροσκάφη και ελικόπτερα».

Τώρα, η ίδια η ελληνική κυβέρνηση «γκριζάρει» ελληνικά νησιά καταργώντας την όποια οικονομική δραστηριότητα, παραδίδοντας ουσιαστικά την ελληνική κυριαρχία και τα δικαιώματα ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας για χάρη της Τουρκίας!

Στα πλαίσια δηλαδή των… διαπραγματεύσεων στο «τραπέζι» των οποίων βρίσκονται μόνο ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου που απορρέουν από το Δίκαιο της Θαλάσσης μια νησίδα δικαιούται να έχει ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα αν έχει κατοίκους (δεν εννοεί στρατιωτική φρουρά) και συντηρεί αυτόνομη οικονομική ζωή.

Οι βοσκοί απομακρύνονται, άρα δεν υπάρχουν κάτοικοι, δεν υπάρχουν κοπάδια και συνεπώς δεν θα υπάρχει και καμία οικονομική δραστηριότητα.

Είναι ένας απλός, έμμεσος τρόπος με τον οποίο «γκριζάρονται» νησιά.

Αυτά για αρχή είναι έξι νησίδες στα Δωδεκάνησα (στον δήμο Αστυπάλαιας) αλλά είναι σίγουρο ότι με αυτή τη «μέθοδο» θα ακολουθήσουν κι άλλα.

Τα Δωδεκάνησα είναι ίσως και η πιο ευαίσθητη περιοχή του Αιγαίου.

Είναι η πρώτη φορά που απαγορεύεται σε Έλληνες πολίτες να προσεγγίζουν και να έχουν πρόσβαση σε ελληνικό έδαφος με πρόφαση την προστασία του περιβάλλοντος (κάτι που θα χρησιμοποιηθεί ευρέως) και έτσι αντί να προχωρήσει το πρόγραμμα επανεγκατάστασης κατοίκων στα νησιά, η κυβέρνηση φροντίζει να εκκενωθούν πλήρως και διαπαντός.

Κάποιες νησίδες έχουν στρατηγική σημασία όπως η νησίδα Σαρία, βόρεια της Καρπάθου, η οποία χωρίζεται με ένα μικρό δίαυλο πλάτους 300 μέτρων από την Κάρπαθο και ελέγχει το πέρασμα Καρπάθου-Ρόδου.

Η νησίδα αυτή θα έπρεπε να έχει απεναντίας και μόνιμη φρουρά.

Υπάρχουν κι άλλες τέτοιες νησίδες σε πολύ κοντινές αποστάσεις σε νησιά των Δωδεκανήσων (όπως για παράδειγμα η Νίμος στην Σύμη) που έχουν στρατηγική σημασία για την ελληνική κυριαρχία στις εσχατιές της Ελλάδας.

Οι νησίδες δεν είναι απλά «βραχάκια» που θα ήταν βολικό να τα ξεφορτωθεί η κυβέρνηση, αλλά ελληνικό έδαφος που αν χρησιμοποιηθεί σωστά πολλαπλασιάζει την γεωοπολιτική ισχύ της χώρας.