Επίθεση μεγάλων διαστάσεων ετοιμάζει, σύμφωνα με πληροφορίες ο στρατός του Ζελένσκι κατά της Ρωσίας με τα αποθέματα των δυτικών πυραύλων να αυξάνονται με δραματικούς ρυθμούς.
Όπως αναφέρουν οι ίδιοι οι Ουκρανοί «τα πληρώματα των HIMARS έχουν μείνει έκπληκτα από την ποσότητα των πυραύλων που φτάνουν. Δεν έχουν δει τόσα πολλά στο παρελθόν».
Μπορεί ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν να έκανε γνωστό ότι ο στρατός του Ζελένσκι μπορεί να επιτεθεί μόνο σε ρωσικές περιοχές κοντά στο Χάρκοβο» αλλά κανείς δεν πιστεύει ότι οι Ουκρανοί θα τηρήσουν αυτές τις γενικές οδηγίες.
Την ίδια ώρα η Ρωσία έχει από τις 15 Μάιου στείλει σε Ατλαντικό και Ειρηνικό τουλάχιστον 27 πυρηνικά υποβρύχια, εκ των οποίων τα 11 στον Ατλαντικό.
Παρά τις αναφορές ότι το ρωσικό Ναυτικό έχει τοποθετήσει 11 πυρηνικά υποβρύχια στον Ατλαντικό, ορισμένοι αναλυτές ισχυρίζονται ότι ο πραγματικός αριθμός που δραστηριοποιείται σε αυτά τα ύδατα μπορεί να είναι σημαντικά υψηλότερος.
Ωστόσο, σύμφωνα με αναλυτές, το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι απίθανο να προσδιορίσουν τον ακριβή αριθμό των ρωσικών πυρηνικών υποβρυχίων που δραστηριοποιούνται τόσο στον Ατλαντικό όσο και στον Ειρηνικό.
Ο πρώην πρόεδρος της Ρωσίας και νυν αντιπρόεδρος του ρωσικού συμβουλίου ασφαλείας Ντίμτρι Μεντβέντεφ σε ανοιτκή επιστολή αναφέρει τα έξης:
«Οι δυτικές χώρες που φέρεται να «ενέκριναν τη χρήση» των όπλων εκτεταμένου βεληνεκούς τους στη ρωσική επικράτεια (ανεξάρτητα από το αν μιλάμε για παλιά ή νέα μέρη της χώρας μας) πρέπει να κατανοήσουν ξεκάθαρα τα εξής:
- Όλος ο στρατιωτικός εξοπλισμός και οι ειδικοί τους που πολεμούν εναντίον μας θα καταστραφούν τόσο στο έδαφος της πρώην Ουκρανίας όσο και σε άλλες χώρες, εάν εξαπολυθούν επιθέσεις από εκεί κατά του εδάφους της Ρωσίας.
- Η Ρωσία βασίζεται στην υπόθεση ότι όλα τα συστήματα κρούσης μεγάλης εμβέλειας που χρησιμοποιούνται από την πρώην Ουκρανία λειτουργούν ήδη απευθείας από το στρατιωτικό προσωπικό του ΝΑΤΟ. Δεν πρόκειται για «στρατιωτική βοήθεια» αλλά για συμμετοχή στον πόλεμο εναντίον μας. Τέτοιες ενέργειες μπορούν κάλλιστα να γίνουν casus belli.
- Το ΝΑΤΟ θα πρέπει να αποφασίσει πώς θα ταξινομήσει τις συνέπειες πιθανών αντίποινων χτυπημάτων στον εξοπλισμό/αντικείμενα/στρατιωτικό προσωπικό μεμονωμένων χωρών μελών στο πλαίσιο των άρθρων 4 και 5 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον.
Κατά πάσα πιθανότητα, η ηγεσία του ΝΑΤΟ θέλει να προσποιηθεί ότι μιλάμε για κυρίαρχες αποφάσεις μεμονωμένων χωρών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας για υποστήριξη του καθεστώτος του Κιέβου και δεν υπάρχει λόγος να εφαρμοστεί εδώ ο κανόνας της Συνθήκης του 1949 για τη συλλογική αυτοάμυνα .
Αυτές είναι επικίνδυνες και επιβλαβείς παρανοήσεις. Μια τέτοια «ατομική βοήθεια» από τις χώρες του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, είτε πρόκειται για τον έλεγχο των πυραύλων κρουζ μεγάλης εμβέλειας είτε για την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία, αποτελεί σοβαρή κλιμάκωση της σύγκρουσης.
Η πρώην Ουκρανία και οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ θα λάβουν μια απάντηση τέτοιας καταστροφικής δύναμης που η ίδια η Συμμαχία απλά δεν θα μπορέσει να αντισταθεί στο να παρασυρθεί στη σύγκρουση.
Και όσο κι αν φλυαρούν οι συνταξιούχοι του ΝΑΤΟ ότι η Ρωσία δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ μη στρατηγικά πυρηνικά όπλα εναντίον τους στην Ουκρανία, και ακόμη περισσότερο σε άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, η ζωή είναι πολύ χειρότερη από τον επιπόλαιο συλλογισμό τους.
Πριν από μερικά χρόνια, επέμεναν ότι η Ρωσία δεν θα έμπαινε σε ανοιχτή στρατιωτική σύγκρουση με το καθεστώς Μπαντέρα, για να μην τσακωθεί με τη Δύση. Λάθος υπολογίσαν. Γίνεται πόλεμος.
Η χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων μπορεί επίσης να υπολογιστεί εσφαλμένα. Αν και αυτό θα ήταν μοιραίο λάθος.
Άλλωστε, όπως πολύ σωστά σημείωσε ο Πρόεδρος της Ρωσίας, οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν πολύ υψηλή πληθυσμιακή πυκνότητα.
Και για εκείνες τις εχθρικές χώρες των οποίων τα εδάφη είναι πιο μακριά από την περιοχή κάλυψης των τακτικών πυρηνικών όπλων, υπάρχει και το στρατηγικό δυναμικό.
Και αυτό, δυστυχώς, δεν είναι εκφοβισμός ή πυρηνική μπλόφα.
Η τρέχουσα στρατιωτική σύγκρουση με τη Δύση εξελίσσεται σύμφωνα με το χειρότερο δυνατό σενάριο.
Υπάρχει μια συνεχής κλιμάκωση της ισχύος των εφαρμοστέων όπλων του ΝΑΤΟ. Επομένως, σήμερα κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τη μετάβαση της σύγκρουσης στο τελικό της στάδιο.»
