Τ’ ακροδεξιά κόμματα προελαύνουν σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες. Εκείνο που τρομάζει πιο πολύ απ’ όλα, είναι το Γερμανικό ακροδεξιό κόμμα που «σαρώνει»

Τ’ ακροδεξιά κόμματα προελαύνουν σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες. Δημοσκοπικά, βγαίνουν πρώτα ή δεύτερα. Οι ευρωεκλογές του Ιουνίου θα είναι σταθμός. Άλλωστε το 2024 είναι έτος εκλογών στον μισό πλανήτη.

Εκείνο που τρομάζει πιο πολύ απ’ όλα, είναι το Γερμανικό ακροδεξιό κόμμα που “σαρώνει”. Βγαίνει μακράν πρώτο… πού; Σε τρία κρατίδια της πρώην κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας, δεύτερο δε σε όλη τη Γερμανία… Η άνθισή του ζωντανεύει στη μνήμη τον εφιάλτη που βίωσε ο πλανήτης 80 χρόνια πριν…

Πρόσφατα δύο υψηλόβαθμα μέλη του ακροδεξιού κόμματος συμμετείχαν σε συνάντηση με ναζιστικές οργανώσεις για να συζητήσουν σχέδια μαζικής απέλασης Γερμανών πολιτών που προέρχονται από άλλες χώρες. Αυτό φέρνει αναπόφευκτα στο νου τη φοβερή “νύχτα των κρυστάλλων” (9/10 Νοεμβρίου1938).

Πρόσφατα επίσης είδαμε από την Ιταλία εικόνες από μυστική συνάθροιση μελανοχιτώνων που θύμιζε την εποχή του Μουσολίνι.

Οι ειδήσεις αυτές σκορπούν ανησυχία στη Γερμανία γιατί θυμίζουν την άνοδο του Χίτλερ. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους να διαδηλώσει. Σε μία από τις διαδηλώσεις συμμετείχε ο ίδιος ο Όλαφ Σολτς, αλλά και υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, όπως η υπουργός Εξωτερικών Αναλένα Μπάερμποκ.

Οι αναλυτές εστιάζουν σ’ αυτό, ξεχνούν όμως κατά κανόνα το άλλο: Απέναντι στο ακροδεξιό τσουνάμι που απειλεί την Ευρώπη όχι μόνο στη Γερμανία, δεν υπάρχει κανένα πολιτικό αντίδοτο. Ακόμα κι ο Μακρόν στη Γαλλία εξήγγειλε επαναφορά της σχολικής ποδιάς στα σχολεία για ν’ αντισταθεί στην επέλαση της Λεπέν.

Η σοσιαλδημοκρατία και η αριστερά σε όλη την Ευρώπη, μαζί και το Κίνημα των Πρασίνων, ψελλίζουν κάτι ακαταλαβίστικα, δε γίνεται όμως να ξορκίσουν με αερολογίες τον δαίμονα που (ξανά) πλησιάζει…

“Μια από τα ίδια” και στην Ελλάδα: Η αριστερά και η κεντροαριστερά δεν πείθουν, δεν έχουν πρόταση εξουσίας, δεν παράγουν πολιτική. Καταφεύγουν στον βολικό συνδικαλιστικό – καταγγελτικό λόγο για να διασωθούν. Έτσι όμως υποβαθμίζουν τον εαυτό τους σε κόμματα εφήμερης διαμαρτυρίας.

Ε, αυτά δε βγάζουν πουθενά. Είδαμε τον ΣΥΡΙΖΑ να γίνεται εξουσία καβάλα στο αντιμνημονιακό κύμα, κατέρρευσε όμως όταν το κύμα ξεφούσκωσε. Δεν είχε, δεν έχει αφήγημα.

Ότι από πρόσκαιρητύχη δεν έχει πρόταση εξουσίας ούτε η ακροδεξιά (στην Ελλάδα) δεν θα έπρεπε να καθησυχάζει κανέναν. Είναι θέμα χρόνου (και απλής αντιγραφής) ν’ αποκτήσει και πρόταση εξουσίας και ηγέτη. Που επίσης δεν έχει.

Ότι αυτή την ώρα πρόταση εξουσίας διαθέτει στην Ελλάδα μόνο η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε μαζί της, θα έπρεπε να το χαρακτηρίζουμε σωτήριο, αντί να κατηγορούμε αυτόν ως μονοκράτορα, επειδή… τσαλαβουτά η αντιπολίτευση!

Αν μη τι άλλο, χρειαζόμαστε επειγόντως μία ορθοκρισία. Εμείς. Οι πολίτες. Όχι για να λύσουμε το πρόβλημα, αλλά για να ΜΗΝ το κάνουμε ακόμα μεγαλύτερο.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Χιλιάδες Γερμανοί διαδηλώνουν κατά του δεξιού εξτρεμισμού στη Γερμανία – Photo ©: reuters

agriniovoice.gr