γράφει ο Εμμανουήλ Κυρατσάκις
Πάντα το έγκλημα τελείται πρώτα με λέξεις· π.χ., πρώτα ο φανατισμένος αποκαλεί τον αντίπαλό του «γουρούνι» ή «κατσαρίδα» και μετά τον σφάζει ή τον λειώνει. Πρώτα λέει μια γυναίκα «κάνω ό,τι θέλω το σώμα μου» και μετά τεμαχίζει μέσα στη μήτρα της το σώμα του παιδιού, που κυοφορεί, υπό το πρόσχημα ότι της ανήκει. Το έγκλημα είναι στο «μου», που δεν είναι, αληθινά, «μου», αλλά ενός άλλου προσώπου, πόσο μάλλον, που, αυτό το τρίτο πρόσωπο, εξαρτάται σε υπέρτατο βαθμό από εμένα, την μητέρα, που το φιλοξενώ και περιθάλπω.
Το ίδιο ιοβόλο ψεύδος περνάει υποχθόνια στις μέρες μας και με την φράση «ομόφυλα ζευγάρια» ή «γάμος ομοφύλων» ή, ακόμα, «γάμος ομοφυλοφίλων». Δόξα τω Θεώ, η γλώσσα μας λέει την αλήθεια. Ο γάμος και το ζεύγος προϋποθέτουν ζευγάρωμα, δηλαδή ζεύξη. Δυο δεξιοί φακοί δεν κάνουν ένα ζευγάρι γυαλιά. Δυο αριστερά παπούτσια δεν κάνουν ένα ζευγάρι. Η χημική ζεύξη μετατρέπει δυο από μόνα τους αδρανή ή αυτόνομα στοιχεία σ’ ένα νέο. Ενούνται, δε, τα προς ζεύξιν πρόσφορα.
Περαιτέρω, «ομόφυλος» είναι κάθε άνθρωπος σ’ αυτή τη γη, με τους μισούς, περίπου, των ανθρώπων. Είτε ως άρρεν είτε ως θήλυ. Ας πούμε, ένα αγόρι με τον πατέρα του και τον συμμαθητή του είναι ομόφυλοι, αλλά όχι, αναγκαστικά, ομοφυλόφιλοι. Το ίδιο κι ένα κορίτσι με την μητέρα της και την συμμαθήτριά της. Το «ομόφυλος», συνεπώς, είναι όχι μόνο λάθος, αλλά δολιότατο ψέμα, προκειμένου να σημάνει την ομοφυλοφιλία, η οποία δεν είναι κατάσταση του συνόλου των ανθρώπων, αλλά ιδιάζουσα κατάσταση μόνο μερικών.
Από κοινωνικής, όμως, απόψεως, το κράτος, το κάθε κράτος (ιδίως, δε, το άθεο) πρέπει να προστατεύει τον γάμο -και, μάλιστα, τον καλό γάμο- αν υποτεθεί ότι ενδιαφέρεται για την ευημερία των πολιτών του. Διότι, από την ζεύξη του γάμου, προέρχονται, φυσικώ τω λόγω, τέκνα και, όταν ο γάμος είναι καλός, τότε τα παιδιά αυτά είναι, επί το πλείστον, καλά παιδιά, ευάγωγα, παραγωγικά, κατάλληλα για να γίνουν συνεπείς πολίτες και φορολογούμενοι. Χωρίς καλό γάμο, ο άνθρωπος δύσκολα ευδοκιμεί. Το δε κοινωνικό και προσωπικό κόστος κάθε μη καλού γάμου είναι τεράστιο.
Τι είναι, λοιπόν, δύο ομοφυλόφιλοι, που αποφασίζουν να συμβιώσουν; Ακριβώς αυτό: δύο άνθρωποι ή δυο ομοφυλόφιλοι. Και τους αγαπάμε; Αγαπάς, βεβαίως, τον καρκινοπαθή, αλλά δεν κάνεις τον καρκίνο πρότυπο της κοινωνίας. Συμπονάς τον ναρκομανή, αλλά δεν μοιράζεις ναρκωτικά σε όλους. Αντίστοιχα ισχύουν και για άλλες ψευδείς-παραπλανητικές λέξεις, όπως «ομοφοβικός», «έμφυλη ταυτότητα», «αλλαγή φύλου» (το γονιδιακό φύλο δεν αλλάζει με την χειρουργική επέμβαση στα γεννητικά όργανα), κλπ.. Οι συνέπειες, δε, από την απρόσεκτη χρήση λέξεων και εννοιών είναι ύπουλη, μακροχρόνια και διαβρωτική.
Είναι η πατρότητα και η μητρότητα ένα ακόμη βίτσιο; Το δικαίωμα του αθώου παιδιού στο αγαπητικό πρότυπο εκάστου φύλου, εν ελευθερία ενωμένου με το έτερό του ήμισυ (δηλαδή, το δικαίωμα στην ισορροπία των φύλων και την φυσιολογική οικογένεια) ποιος θα το υπολογίσει; Οικο-γένεια, άλλωστε, νοείται, μόνο, με άρσεν και θήλυ. Αλλιώς, ελλείπει παντελώς η έννοια της γενεάς.
Θυμάστε, άραγε, πως ο Κασσελάκης δήλωσε ακατάλληλος για να αναθρέψει κορίτσια; Ένας άνθρωπος, που είναι ανίκανος να δει ως παιδί, ως τέκνο, το ήμισυ της ανθρωπότητας, είναι, τάχα, κατάλληλος για να αναθρέψει το άλλο μισό, μάλιστα κατά τις ιδιαιτερότητες των ιδιοσυγκρασιακών επιλογών του; Εσείς θα παντρευόσασταν κάποιον/-αν, που δηλώνει ανίκανος/-η να αναθρέψει το ένα στα δυο παιδιά που θ’ αποκτούσατε; Θα παίζατε το παιδί σας κορώνα-γράμματα; Και τι πιο φυλετιστικό-ρατσιστικό μπορεί να υπάρξει από αυτό : μεγαλώνω κορίτσια, αλλ’ όχι αγόρια (ή το αντίστροφο); Μπορεί ποτέ να ’ναι πατέρας ένας τέτοιος άνθρωπος; Θυμάστε, ακόμη, με τι υστερία απαίτησε ο ίδιος να εκδιωχθεί δημοσιογράφος, που τον σχολίασε;
Αλλά και ο νυν πρωθυπουργός, δυστυχώς, όμοια πρεσβεύει. Θυμάστε πώς έδωσε το στίγμα του, αρχή-αρχή, που ανέλαβε πρόεδρος στο κόμμα του; Με ποιους συναντήθηκε τιμητικά; Πώς καρατόμησε τον Γιακουμάτο, αφού πρώτα τον έβαλε να προσκυνήσει; Κι άλλα κι άλλα κατόπιν.
Ετούτο, που έρχεται, είναι ένας νέος στυγνός φασισμός, ψεύδους, φανατισμού και μισαλλοδοξίας (όπως πάντα ο φασισμός), προωθούμενος απ’ τους ατζέντηδές του. Συμβόλαιο θανάτου κατά της γλώσσας, της αλήθειας, της οικογένειας, που είναι το κύτταρο κάθε κοινωνίας. Υγιές κύτταρο, υγιής οργανισμός. Σε χώρες της εσπερίας γονείς απειλούνται με αφαίρεση των παιδιών τους (!), αν δεν πειθαρχήσουν στην προϊούσα σύγχυση συνείδησης των ανήλικων τέκνων τους, ακόμα και με χειρουργικές επεμβάσεις αποκοπής-αλλαγής γεννητικών οργάνων (εν είδει Μένγκελε), αλλαγής ονόματος κλπ., κλπ.. Ας μη καθεύδουμε και αφήσουμε εαυτούς και αλλήλους ανυπεράσπιστους ενώπιον του νέου ολοκληρωτισμού της ομοφυλοφιλοκρατίας, που, ήδη, βιαίως, ενσκήπτει, με διαστάσεις ναζιστικής προπαγάνδας.
