Μέσω νέων γεφυρών, η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη θα έρχονταν πιο κοντά εφόσον προχωρούσε το φιλόδοξο πρότζεκτ της Διπλής Ζεύξης του Μαλιακού.
Κεντρικό θέμα πολλών σχεδίων και λύσεων αποτέλεσε το πρόβλημα της Εθνικής Οδού στην περιοχή του Μαλιακού στη Φθιώτιδα, με την τελική απόφαση να αφορά στην ανακατασκευή του αυτοκινητόδρομου στο σημείο από τον Άγιο Κωνσταντίνο μέχρι τις Ράχες και την κατασκευή των γνωστών μας σηράγγων, η οποία ολοκληρώθηκε το 2015.
Προτού, ωστόσο, προχωρήσει η ανακατασκευή της Ε.Ο., στο τραπέζι είχαν πέσει και άλλες προτάσεις, πολλές εκ των οποίων βρέθηκαν μόλις λίγα βήματα πριν την υλοποίηση.
Πέρα από τη ζεύξη του Μαλιακού μέσω υποθαλάσσιας σήραγγας από τη Σκάρφεια έως τις Ράχες Φθιώτιδες, σοβαρά εξετάστηκε το ενδεχόμενο της ζεύξης μέσω δύο γεφυρών.
Πρόκειται για ένα έργο που αποτελούσε αντικείμενο συζητήσεων στη χώρα μας από το 2001, με πρωταγωνίστριες δύο γέφυρες που θα ένωναν το Ασπρονέρι του Αγίου Κωνσταντίνου με την παραλία Κάβος Λιχάδας (Βόρεια Εύβοια) και τη Βασιλίνα του Δήμου Ιστιαίας-Αιδηψού (Βόρεια Εύβοια) με το Ακρωτήριο Τάπια. Ανάμεσα στις δύο γέφυρες θα γίνονταν έργα οδοποιίας.
Το μήκος της πρώτης γέφυρας θα ανερχόταν σε 4 χλμ. και της δεύτερης σε 3 χλμ., και έτσι, αμφότερες, θα αναδεικνύονταν στις μακρύτερες της Ελλάδας, παραλαμβάνοντας τα σκήπτρα από τη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου.
Τα οφέλη, εφόσον το έργο προχωρούσε, θα ήταν πολλαπλά, δεδομένου ότι θα υφίστατο ένωση της βόρειας Εύβοιας με την ηπειρωτική Ελλάδα, η Αθήνα θα ερχόταν πιο κοντά στη Θεσσαλονίκη και θα είχαμε την παράκαμψη του αιματοβαμμένου πετάλου του Μαλιακού.
Ειδικότερα, οι γέφυρες θα μείωναν την απόσταση μεταξύ των δύο μεγαλύτερων πόλεων της Ελλάδας κατά 70 χλμ. και τον χρόνο ταξιδιού κατά περίπου 1 ώρα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι είχε προταθεί και μία εναλλακτική σύνδεση με τρεις κύριες συνδέσεις. Η πρώτη σύνδεση θα ένωνε το Ασπρονέρι του Αγ. Κωνσταντίνου με τη νησίδα Στρογγύλη του Δήμου Ιστιαίας μέσω κρεμαστής γέφυρας.
Η δεύτερη σύνδεση θα συνέχιζε από τη νησίδα με τον Κάβο Βόρειας Ευβοίας περνώντας κοντά από τα Λιχαδονήσια με ανάχωση λιμενικού τύπου, συμβατική γέφυρα, και πλωτή γέφυρα.
Η τρίτη, σύνδεση, τέλος, αφορούσε αυτοκινητόδρομο από τον Κάβο στη Βασιλίνα και από εκεί απέναντι στο ακρωτήρι Τάπια με 2 συμβατικές γέφυρες και ανάμεσά τους 1 κρεμαστή.
