Πέμπτη, 25η Απριλίου 2024  8:01: πμ
WESTMEDIA LOGO rss button fb button fb button

Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Τρίτη, 01 Σεπτεμβρίου 2020

Ένα δημοσίευμα σοκ από την γερμανική εφημερίδα Die Welt, σύμφωνα με την οποία ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ζήτησε από τους στρατηγούς τους να βυθίσουν ένα ελληνικό πλοίο, ή να καταρρίψουν ένα ελληνικό μαχητικό. 

Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα το Τούρκος πρόεδρος θέλει να προκαλέσει ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, ένα όμως επεισόδιο το οποίο δεν θα προκαλέσει πολλές ανθρώπινες απώλειες. 

Τώρα βέβαια  πως οι «περιορισμένες ανθρώπινες απώλειες» συνδυάζονται με την βύθιση ενός πλοίου είναι ένα ζήτημα, που πρέπει να μας... απασχολήσει.

Το δημοσίευμα επικαλείται τουρκικές στρατιωτικές πηγές και όπως υποστηρίζει πως ο Ερντογάν διέταξε του στρατηγούς του να βυθίσουν ένα ελληνικό πλοίο, αυτοί αρνήθηκαν και τότε ζήτησε να καταρριφθεί ένα μαχητικό αεροσκάφος. 

Η «Die Welt» υποστηρίζει πως οι στρατηγοί απέρριψαν αυτή την πρόταση του Ερντογάν, ενώ μέχρι στιγμής δεν υπάρχει διάψευση από πλευράς Τουρκίας για την εγκυρότητα της είδησης. 

pronews.gr

Κατηγορία ΘΕΜΑ ΗΜΕΡΑΣ

Η αναζήτηση της σημερινής ιδεολογικής και πολιτικής ταυτότητας της σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι μια περιττή θεωρητική άσκηση. Αντίθετα, αποτελεί αναγκαίο εργαλείο για την εκφορά προγραμματικού λόγου, την πολιτική δράση και την άσκηση κυβερνητικής εξουσίας. Ταυτόχρονα συνιστά έναν κρίσιμο δεδομένο στη διαδικασία λογοδοσίας προς τους πολίτες, αλλά και προς τα ίδια τα μέλη των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Η ιστορική διαδρομή της σοσιαλδημοκρατίας, το ιδεολογικό της οπλοστάσιο και η διαφοροποίησή της από την φιλελεύθερη Δεξιά (με τις ακροδεξιές αγκυλώσεις) και την ριζοσπαστική Αριστερά (με τα «προοδευτικά» και «ανεξάρτητα» κακέκτυπα) είναι τα στοιχεία εκείνα που θα πρέπει να αναδειχθούν, ώστε να ενισχυθούν οι προοπτικές ανάκαμψης του πολιτικού χώρου που αυτοπροσδιορίζεται ως ενδιάμεσος του διπόλου Αριστερά – Δεξιά.

Είναι γεγονός ότι σε μία ιστορική διαδρομή της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά, παρόλη την ευρύτητα των επιτευγμάτων της, θα διαπιστώσουμε ότι υπήρξαν αρκετές οι φορές που απαρνήθηκε τις ιδρυτικές αρχές και τις αξίες της, με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από τον κόσμο που την στήριξε, ο οποίος και αναζήτησε άλλες μορφές ιδεολογικής έκφρασης. Όσοι πείστηκαν ότι η οικονομία θα επανακάμψει με την επικράτηση του ανεξέλεγκτου καπιταλισμού προσέτρεξαν σε αυτούς που τον ξέρουν καλύτερα. Ενώ, αντίθετα, όσοι πίστεψαν στην αντίσταση και στην ανατροπή, υιοθέτησαν τις δυνάμεις της λεγόμενης Αριστεράς, η οποία στη συνέχεια, με έναν απροκάλυπτο λαϊκισμό, αφού μεθοδευμένα καλλιέργησε το μίσος και τον διχασμό, εντελώς ανερυθρίαστα εφάρμοσε πολιτικές αντιδιαμετρικά αντίθετες από τις εξαγγελίες της. Η διάλυση της μεσαίας τάξης που επιδιώχθηκε με κάθε τρόπο από την διακυβέρνηση της Λαικίστικης Αριστεράς με τα ακροδεξιά μορφώματα συνετέλεσε αναπόφευκτα στην μείωση της παραγωγής και της ανάπτυξης, στην όξυνση των ανισοτήτων όχι μόνο σε οικονομικό, αλλά και σε πνευματικό επίπεδο με αποτέλεσμα να παρουσιαστεί δυσλειτουργία των θεσμών, απαξίωση του κράτους με κίνδυνο την υπονόμευση της δημοκρατίας.

Από την άλλη, η δεξιά διακυβέρνηση επιβεβαιώνει καθημερινά την προσήλωσή της στο ανέλεγκτο κεφάλαιο, στην μεγιστοποίηση του κέρδους των λίγων εις βάρος της πραγματικής οικονομίας, στη δημιουργία μονοπωλίων, στην εξυπηρέτηση των ημετέρων, στην παραβίαση των εργασιακών σχέσεων, στο πελατειακό κράτος, στην άνιση πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά και στην αποδυνάμωση των κρατικών δομών. Προφανώς λοιπόν, η σοσιαλδημοκρατία δεν έχει χάσει τη δυναμική της, αφού όχι μόνο διαφοροποιείται και από τις δύο παραπάνω ιδεολογίες και τοποθετείται πλέον ξεκάθαρα στο δικό της χώρο, καθώς διατυπώνει με σαφήνεια τις δικές της θέσεις και προτάσεις, αλλά είναι η μόνη δύναμη που και διαχρονικά, αλλά και ουσιαστικά μπορεί να εκφράσει το μεγαλύτερο ποσοστό της κοινωνίας.

Άλλωστε, αποδείχθηκε περίτρανα μέσα στην πρωτόγνωρη υγειονομική κρίση που ακόμη βιώνουμε ότι η «ναυαρχίδα» των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, το Ε.Σ.Υ., αποτέλεσε, μαζί και με άλλες μεταρρυθμίσεις που είχαν θεσμοθετηθεί από αυτές, όπως το ψηφιακό σχολείο, την μοναδική εγγυήτρια δύναμη για την αντιμετώπιση της πανδημίας, καθώς όχι μόνο θεωρήθηκε αυτονόητη η ακόμη μεγαλύτερη στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας και σε εξοπλισμό και σε προσωπικό, αλλά προκρίθηκε και η ανάγκη συντονισμού του συνόλου των υγειονομικών υποδομών μακριά από την λογική της ανταγωνιστικής λειτουργίας του ιδιωτικού τομέα. Είναι λοιπόν ώρα να επανακάμψει η σοσιαλδημοκρατία και να επαναπροσδιορίσει το ρόλο της, όχι μόνο μέσα στο πολιτικό σύστημα, αλλά κυρίως μέσα στην κοινωνία.

Είναι ώρα να επιστρέψουμε στις αρχές και στις αξίες που σηματοδότησαν την πρόοδο και να σχεδιάσουμε το μέλλον με κύριο στόχο την ενίσχυση της κοινωνίας μέσα από την επένδυση στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και των ανθρώπων της. Είναι ώρα να αλλάξουμε τις λειτουργίες των θεσμών και του κοινωνικού κράτους ώστε να υπηρετούν την αλληλεγγύη, την ισονομία και να εξασφαλίζουν ίσες ευκαιρίες. Και έχει γίνει επιτακτικό, ειδικά στη σημερινή συγκυρία, να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του πατριωτισμού και να μην τον αφήσουμε ούτε στα χέρια εθνικιστικών και εθνικοφρόνων δυνάμεων, αλλά ούτε και στα χέρια επικίνδυνων ιδεοληπτικών. Αυτές είναι σοσιαλιστικές προτεραιότητες.

Αυτός όμως ο δρόμος θέλει αγώνα και ουσιαστική πολιτική δουλειά, θέλει λόγο σαφή και άνοιγμα σε όλες τις δυνάμεις που σήμερα αναζητούν τον χώρο έκφρασής τους, συστράτευση από τη βάση, χωρίς εσωστρέφεια και αγκυλώσεις σε πρακτικές και πρόσωπα του παρελθόντος και επιφανειακά επικοινωνιακά τεχνάσματα. Γιατί, ιδίως στις σημερινές συνθήκες, μια ισχυρή σοσιαλδημοκρατία είναι ο μοναδικός δρόμος για τον λαό και την Ελλάδα.

Η Κατερίνα Αθαν. Κιτσάκη είναι Δικηγόρος Αγρινίου και υποψήφια βουλευτής Αιτωλ/νίας με το ΚΙΝΑΛ στις εκλογές 2019

thesocialist.gr

Κατηγορία ΑΡΘΡΑ - ΑΠΟΨΕΙΣ
Τρίτη, 01 Σεπτεμβρίου 2020 18:37

O χειμώνας των ιστορικών προκλήσεων

Ίσως να μην υπάρχει Έλληνας που δεν το έχει καταλάβει πως ο χειμώνας, που έρχεται, θα είναι ίσως ο πιο κρίσιμος των τελευταίων δεκαετιών. Τα ελληνοτουρκικά, η εξέλιξη της πανδημίας του κορονοϊού και η συνεπακόλουθη οικονομική κρίση είναι θέματα που ζεματάνε… Κάθε ένα ξεχωριστά. Και όλα μαζί συνθέτουν ένα εκρηκτικό μίγμα, κυρίως όμως μια πρόκληση ιστορικών διαστάσεων για την επιβίωση της Ελλάδας (όσο κι αν αυτό ακούγεται δραματικό).

Το σημείο εκκίνησης για κάθε ένα από τα προβλήματα αυτά δεν είναι το καλύτερο δυνατό. Οι δάφνες της αρχικής καλής αντιμετώπισης του κορονοϊού έχουν παρέλθει και η χαλαρότητα που επικράτησε μετά την άρση του lockdown, τα λάθη που έγιναν στο υγειονομικό σκέλος με την επανέναρξη του τουρισμού μας έφεραν στο σημείο από τα μέσα Αυγούστου και πριν καλά – καλά μπούμε στο φθινόπωρο να καταγράφουμε ρεκόρ κρουσμάτων και να μιλάμε για το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Ο χειμώνας λοιπόν προβλέπεται δύσκολος και αφού αυτή τη φορά φαίνεται ότι δεν «σηκώνει» δεύτερο lockdownθα δοκιμαστούν και οι πραγματικές αντοχές του συστήματος υγείας. Και σε αυτό τον τομέα η Κυβέρνηση θα κριθεί αυστηρά, αφού το lockdown είχε σε ένα μεγάλο βαθμό αυτή τη σημασία, δηλαδή το να «αγοράσουμε» χρόνο και να προετοιμάσουμε το σύστημα υγείας για την αντιμετώπιση αυτής της πρόκλησης.

Στον τομέα της οικονομίας τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα, καθώς η οικονομική κρίση, που δημιουργεί η πανδημία, βρίσκει την Ελλάδα πριν προλάβει να ανακάμψει ουσιαστικά από τη δεκαετή κρίση που προηγήθηκε. Οι ελπίδες φυσικά για ανάκαμψη υπάρχουν από τη στιγμή που έχουμε Ταμείο Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο με δεδομένο το βεβαρυμμένο παρελθόν της χώρας στην αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων πρέπει να είμαστε παρά πολύ επιφυλακτικοί. Οι συνθήκες βέβαια είναι ίσως περισσότερες δύσκολες, από ό,τι αναμένονταν. Ο τουρισμός σε καμία περίπτωση δεν μπόρεσε να περιορίσει τις απώλειες και ο λογαριασμός που θα έρθει θα είναι βαρύς. Πολύ βαρύς για τις αδυνατισμένες πλάτες πολλών κοινωνικών στρωμάτων. Στην οικονομία ίσως είναι πιο επιτακτική ανάγκη να πετύχουμε, γιατί η οικονομία έχει επιπτώσεις και μακροπρόθεσμες. Η χώρα έχει προβλήματα που αντιμετωπίζονται μόνο με μια ανθούσα οικονομία. Το δημογραφικό είναι ένα τέτοιο θέμα, όπως και η ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων, οι οποίες μπορεί τώρα ή για ακόμη τρία – τέσσερα χρόνια να είναι σε θέση να προβάλλουν μια αξιόλογη αποτροπή απέναντι στην Τουρκία.Αν όμως τα 10 χρόνια, που προηγήθηκαν και δεν ενισχύθηκαν, γίνουν 15 και βάλε, τότε η Τουρκία θα βρεθεί σε τέτοιο πλεονέκτημα που θα μας κοιτά, όπως τους ατάκτους στη Συρία και στη Λιβύη.

Στην οικονομία λοιπόν τα πράγματα ξεκινούν με τους χειρότερους οιωνούς και αυτό γιατί το πολιτικό σύστημα της χώρας, ακόμη και ΝΔ, παραμένει εγκλωβισμένο σε λογικές κρατισμού.

Σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά οι οιωνοί -τουλάχιστον επί του παρόντος-και παρά τηναβεβαιότητα που υπάρχει για γενικότερες, πλανητικού επιπέδου, αλλαγές σε γεωπολιτικό επίπεδο, είναι καλοί. Τα ελληνικά συμφέροντα -και αυτό συμβαίνει πολύ σπανίως στην ιστορία- σε γενικές γραμμές συμπλέουν με τα γαλλικά, τα ισραηλινά, τα αμερικανικά, τα αιγυπτιακά, όσο ο Ερντογάν απομακρύνεται από τη Δύση και αναπτύσσει ευρασιατικές θέσεις. Οι συγκυρίες βεβαίως δεν κρατούν για πάντα και δυστυχώς, όσο το πολιτικό σύστημα της χώρας θεωρεί ότι βρεθεί κάποιος, όπως ο Κλίντον το 1996, να μας γλιτώσει από ένα πόλεμο, οι ευκαιρίες κινδυνεύουν να χαθούν… Ο κίνδυνος όμως είναι υπαρκτός και υπαρξιακός για την Ελλάδα. Ας θυμηθούμε μόνο ότι η Τουρκία έχει εισβάλλει σχεδόν σε όλες τις χώρες, με τις οποίες συνορεύει. Και πως η μεγέθυνση της Τουρκίας σε δημογραφικό και οικονομικό επίπεδο με την ταυτόχρονη στασιμότητα, αν όχι συρρίκνωση, της Ελλάδας καθιστά την Τουρκία διαρκή απειλή με ή χωρίς τον Ερντογάν.

Δημήτρης Παπαδάκης Εφημερίδα Συνείδηση

sinidisi.gr

Κατηγορία ΘΕΜΑ ΗΜΕΡΑΣ

Το τεράστιο πρόβλημα με την ελιά Καλαμών που τείνει να αποτελέσει ανεπανόρθωτο πλήγμα για τον νομό Αιτωλοακαρνανίας, αλλά και τα προβλήματα που αφορούν γεωργία και κτηνοτροφία, έθεσε ο βουλευτής και τομεάρχης Υποδομών και Μεταφορών του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιώργος Βαρεμένος στη συνάντηση που είχε με τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Μάκη Βορίδη.

Ως προς τη συζητούμενη απόσυρση αποθηκευμένων ελιών με τιμή περίπου 0,40 ευρώ το κιλό, που αποτελεί παρηγοριά στον άρρωστο μάλλον δεν προκρίνεται από το υπουργείο και αναζητείται μια παρόμοια λύση μέσω του προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης. Εδώ τίθεται το θέμα τί θα γίνει με όσους πούλησαν στην τιμή ή και κάτω από την τιμή του κόστους. Στο αίτημα για αύξηση του κονδυλίου για τη δακοκτονία, η άποψη του υπουργείου είναι ότι δεν υπάρχει δυνατότητα και ότι η κατανομή του είναι θέμα της περιφέρειας.

Ο κ. Βαρεμένος έθεσε το θέμα της χρηματοδότησης όσων πληρούν τα κριτήρια για τα σχέδια βελτίωσης και μένουν απ’ έξω λόγω έλλειψης κονδυλίων. Κάτι τέτοιο, όπως προέκυψε από τη συζήτηση δεν πρόκειται να γίνει, εκτός και αν μείνουν απ’ έξω, κάποιοι απ’ όσους έχουν περιληφθεί στην χρηματοδότηση.

Το περίφημο τετράευρο ανά μάνα για τις ζημιές στα αμνοερίφια το Πάσχα, που είχε σιτέψει στα συρτάρια του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους υπογράφτηκε από αυτό και κτηνοτρόφοι καλούνται να μοιραστούν τα διατεθέντα χρήματα (31 εκατ. ευρώ) έστω και αν αυτά μπορεί να είναι λιγότερα από 4 ευρώ ανά μάνα και όχι κατά κεφαλήν στο κοπάδι.

Ο βουλευτής έθεσε το τεράστιο θέμα της παντελούς έλλειψης χρηματοδότησης των αγροτών, καθώς οι Τράπεζες δίνουν σε όποιον έχει καταθέσεις ή βάζει ως εγγύηση αναμενόμενα δικαιώματα. Ως προς αυτό οι Τράπεζες για να ανοίξουν λίγο την κάνουλα και να πάψουν να απαιτούν collateral από τον αγρότη, επιθυμούν αντίστοιχη εγγύηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων. Τέλος ο κ. Βαρεμένος έθεσε το θέμα της παρακμής της κτηνοτροφίας στα ορεινά, όπως και το θέμα της ενίσχυσης των κτηνοτρόφων, που έχουν μεγάλες απώλειες, από την δράση λύκων.

agrinioculture.gr

Κατηγορία ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Πώς Θα Γίνει Η "Δίκαιη Μετάβαση";

Η Αναπλ. Καθηγήτρια στο ΕΚΠΑ και κάτοχος έδρας UNESCO στην Κλιματική Διπλωματία Εμμανουέλα Δούση γράφει για τη "δίκαιη μετάβαση" στις χαμηλές εκπομπές άνθρακα.
Αλλά τι είναι "δίκαιη μετάβαση"; Πώς μπορεί να υλοποιηθεί και τι μαθήματα μπορούμε να αντλήσουμε από άλλες χώρες που έχουν εφαρμόσει παρόμοια σχέδια με επιτυχία;

Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο (HTML)

Ακολουθούν εκτεταμένα αποσπάσματα από το άρθρο της Εμ. Δούση. 
 

--

Η μετάβαση σε μια κλιματικά ουδέτερη οικονομία έως το 2050 αποτελεί πλέον ειλημμένη δέσμευση της χώρας μας. Αφενός σε διεθνές επίπεδο, στο πλαίσιο της υλοποίησης των 17 Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ και της Συμφωνίας του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή. Αφετέρου, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, βάσει της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, η οποία προβλέπει ότι η Ευρώπη θα είναι η πρώτη κλιματικά ουδέτερη ήπειρος έως το 2050 και του προτεινόμενου νέου "ευρωπαϊκού κλιματικού νόμου", που μετατρέπει την πολιτική δέσμευση σε νομική υποχρέωση. Σε εθνικό επίπεδο, η κυβερνητική απόφαση για την παύση λειτουργίας όλων των λιγνιτικών μονάδων έως το 2028 αποτελεί το σημείο εκκίνησης για τη σταδιακή απεξάρτηση της Ελλάδας από τα ορυκτά καύσιμα.

Η υλοποίηση όλων αυτών των φιλόδοξων δεσμεύσεων συνεπάγεται δραστικές αλλαγές όχι μόνο στην παραγωγή αγαθών και την παροχή υπηρεσιών, στον τρόπο που μετακινούμαστε και καταναλώνουμε, αλλά και στην οικονομία των τοπικών κοινωνιών, οι οποίες εξαρτώνται εδώ και δεκαετίες από τον λιγνίτη. Η Δυτική Μακεδονία και η Αρκαδία (Μεγαλόπολη) είναι δύο περιοχές της χώρας που πρωτοστάτησαν για πολλά χρόνια στην ηλεκτροδότηση της χώρας και οι οποίες αναμένεται ότι θα επηρεαστούν περισσότερο από αυτές τις εξελίξεις. Αμφότερες αντιμετωπίζουν σοβαρές προκλήσεις, όπως μακροχρόνια ανεργία, φτώχεια, υποβάθμιση του επιπέδου υγείας, έλλειψη ευκαιριών απασχόλησης και ανάπτυξης νέων δεξιοτήτων, απουσία εναλλακτικών οικονομικών δραστηριοτήτων για την απορρόφηση του εργατικού δυναμικού, αλλά και ζητήματα ρύπανσης και αποκατάστασης των ορυχείων και του περιβάλλοντος μετά την παύση λειτουργίας των λιγνιτικών μονάδων. Οι προκλήσεις αυτές απέκτησαν μια νέα διάσταση με την πρόσφατη κρίση της πανδημίας και την οικονομική ύφεση που την ακολούθησε.

Σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες η μετάβαση στην εποχή μετά τον λιγνίτη θα είναι δίκαιη, χωρίς αποκλεισμούς. Γι’ αυτό τον σκοπό εκπονούνται, με τη βοήθεια αρμόδιων διεθνών οργανισμών, σχέδια "δίκαιης μετάβασης", η υλοποίηση των οποίων θα χρηματοδοτηθεί από ειδικούς μηχανισμούς, όπως το Ευρωπαϊκό Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης και το Εθνικό Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης. Τι σημαίνει όμως "δίκαιη μετάβαση" και πώς θα υλοποιηθεί; Τι μαθήματα μπορούμε να αντλήσουμε από άλλες χώρες που ήδη εφάρμοσαν παρόμοια σχέδια για τη μετάβαση σε χαμηλές εκπομπές άνθρακα;


Τι σημαίνει δίκαιη μετάβαση;

Η έννοια της δίκαιης μετάβασης ("just transition") χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στη βόρεια Αμερική για να δηλώσει το αίτημα εκπόνησης σχεδίων στήριξης των εργαζομένων που πλήττονταν από την εφαρμογή πολιτικών προστασίας του περιβάλλοντος.

Έκτοτε, η σημασία της δίκαιης μετάβασης διευρύνθηκε για να συμπεριλάβει τη βιώσιμη ανάπτυξη, ενώ τα τελευταία χρόνια συνδέθηκε ειδικότερα με τη δράση για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Όλα τα διεθνή και ευρωπαϊκά κείμενα που αφορούν άμεσα ή έμμεσα στην κλιματική αλλαγή και τα μέτρα για τη διαχείριση του προβλήματος, αναφέρουν τη δίκαιη μετάβαση ως μια επιταγή που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά τον σχεδιασμό και την υλοποίηση πολιτικών στήριξης των πολιτών, των επιχειρήσεων και των περιοχών που πλήττονται από τα μέτρα αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Για παράδειγμα, η Συμφωνία των Παρισίων για την Κλιματική Αλλαγή τονίζει με έμφαση στο προοίμιό της την ανάγκη να ληφθούν υπόψη οι "επιταγές μιας δίκαιης μετάβασης του εργατικού δυναμικού στη νέα κατάσταση και της δημιουργίας θέσεων αξιοπρεπούς εργασίας και υψηλής ποιότητας θέσεων απασχόλησης σύμφωνα με τις εθνικά καθορισμένες αναπτυξιακές προτεραιότητες". Αντίστοιχα, στην ανακοίνωση για την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, έχοντας προσδιορίσει τον στόχο της Συμφωνίας που είναι ο μετασχηματισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) σε μια δίκαιη και ευημερούσα κοινωνία με μια οικονομία σύγχρονη, ανταγωνιστική και αποδοτική ως προς τη χρήση των πόρων και με μηδενικές εκπομπές αερίων θερμοκηπίου έως το 2050, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επισημαίνει ότι η μετάβαση αυτή πρέπει να είναι δίκαιη, δηλαδή "να δίνει προτεραιότητα στον άνθρωπο και να μεριμνά για τις περιφέρειες, τους κλάδους και τους εργαζομένους που θα έρθουν αντιμέτωποι με τις μεγαλύτερες προκλήσεις".

Παρά την ολοένα και συχνότερη ενσωμάτωση της δίκαιης μετάβασης σε διάφορα διεθνή και ευρωπαϊκά κείμενα, δεν υπάρχει ένας κοινά αποδεκτός ορισμός της έννοιας. Αυτό συμβαίνει διότι τα δύο συστατικά στοιχεία, δηλαδή η "μετάβαση" και ακόμη περισσότερο το επίθετο "δίκαιη" προσλαμβάνουν διαφορετικές ερμηνείες. Κατά μία άποψη, η δίκαιη μετάβαση περιορίζεται στην αποκατάσταση των χαμένων θέσεων εργασίας στον τομέα του άνθρακα. Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ), η δίκαιη μετάβαση περιλαμβάνει μέτρα για τη μείωση των επιπτώσεων στους εργαζόμενους και τις τοπικές κοινότητες από τις απώλειες θέσεων εργασίας και της παύσης λειτουργίας βιομηχανικών μονάδων, καθώς και μέτρα για την ανάπτυξη αξιοπρεπών θέσεων εργασίας.

Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) δίνει ένα ευρύτερο νόημα στη δίκαιη μετάβαση, το οποίο περιλαμβάνει την προσπάθεια σχεδιασμού και επένδυσης στη μετάβασης σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά βιώσιμες θέσεις εργασίας, τομείς και οικονομικούς κλάδους.

Για ορισμένους συγγραφείς που ασχολήθηκαν με τον εννοιολογικό πυρήνα της δίκαιης μετάβασης, το νόημα της δικαιοσύνης είναι ακόμη ευρύτερο και εκτείνεται σε ζητήματα περιβαλλοντικής και κλιματικής δικαιοσύνης, καθώς και σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συμμετοχικών διαδικασιών που επιτρέπουν σε όλους τους ενδιαφερόμενους να εμπλακούν όχι μόνο στην εφαρμογή αλλά και στον σχεδιασμό των πολιτικών μετάβασης σε μια κλιματικά ουδέτερη οικονομία. Την προσέγγιση αυτή φαίνεται να ενστερνίζονται περιβαλλοντικές μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η WWF, η Greenpeace και δεξαμενές σκέψης, όπως το Green Tank.  

Κοινό σημείο σε όλες αυτές τις εννοιολογικές προσεγγίσεις είναι η σημασία της δημόσιας ευθύνης και του ρόλου της πολιτείας στη διευκόλυνση και τη στήριξη της μετάβασης σε μια κλιματικά ουδέτερη οικονομία προς το κοινό συμφέρον.

Ειδικότερα ο ρόλος των κυβερνήσεων είναι κρίσιμος σε όλα τα στάδια της διαδικασίας και ταυτόχρονα πολυδιάστατος, καθώς μπορούν να ενεργοποιήσουν τον κοινωνικό διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες, να ρυθμίσουν τους κανόνες βιομηχανικής, κλιματικής, ενεργειακής και εργατικής πολιτικής, να επενδύσουν σε υποδομές και στην κοινωνική πρόνοια, στην εκπαίδευση, την έρευνα και την τεχνολογία.

Η αποστολή τους είναι να συμφιλιώσουν τη δρομολόγηση κατάλληλων μέτρων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής με την εξασφάλιση ενός δίκαιου αποτελέσματος για εκείνους που επηρεάζονται περισσότερο, κυρίως τους εργαζόμενους που θα απολέσουν τις θέσεις εργασίας τους και τις τοπικές κοινωνίες που είχαν εγκλωβιστεί σε επιβλαβείς οικονομικές δραστηριότητες και θα πρέπει τώρα να στραφούν σε βιώσιμες εναλλακτικές.

Αυτό που δεν διευκρινίζεται ωστόσο σε όλες αυτές τις θεωρητικές προσεγγίσεις είναι αν το δίκαιο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί εντός του υφιστάμενου μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης ή αν απαιτεί ουσιώδεις αλλαγές των κανόνων του παιχνιδιού, έως και την αναδιοργάνωση της οικονομίας.


Τα καλά παραδείγματα

Σχέδια δίκαιης μετάβασης έχουν ήδη εκπονηθεί και εφαρμοστεί σε άλλες χώρες, οι οποίες ξεκίνησαν νωρίτερα τη σταδιακή απεξάρτηση από τον άνθρακα, για λόγους που σε πολλές περιπτώσεις δεν συνδέονταν ακόμη με την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Η Γερμανία αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Στη βόρεια Ρηνανία, όπου τη δεκαετία του ’50 η βιομηχανία του άνθρακα απασχολούσε σχεδόν μισό εκατομμύριο εργαζόμενους, η μετάβαση ήταν μια μακρόχρονη διαδικασία σταδιακής αναδιάρθρωσης της τοπικής οικονομικής δραστηριότητας, η οποία ολοκληρώθηκε μόλις πριν από λίγα χρόνια. Στις αρχές του 21ου αιώνα ο αριθμός των εργαζομένων στη βιομηχανία του άνθρακα είχε μειωθεί σε κάτω από 50.000 εργαζόμενους.

Στη συνέχεια, από το 2007 μέχρι το 2018 δαπανήθηκαν 17 δισ. ευρώ σε προγράμματα εθελουσίας συνταξιοδότησης για τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους, προγράμματα επανεκπαίδευσης και προσανατολισμού των νεότερων σε καινούργιες δραστηριότητες, καθώς και στην αποκατάσταση του περιβάλλοντος και της ανάπλασης των βιομηχανικών εγκαταστάσεων.

Από μία περιοχή που ζούσε σχεδόν αποκλειστικά από τον άνθρακα, η βόρεια Ρηνανία μεταμορφώθηκε σε μία σύγχρονη περιφερειακή οικονομική δύναμη που δραστηριοποιείται σε διάφορους κλάδους, όπως η τεχνολογία της πληροφορικής, η βιοϊατρική, η τεχνολογία της προστασίας του περιβάλλοντος, η έρευνα και η εκπαίδευση, αλλά και η τουριστική βιομηχανία, με έμφαση στον βιομηχανικό τουρισμό. Το ορυχείο του Zollverein στην Έσση εντάχθηκε στον κατάλογο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO το 2001 και έκτοτε αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία βιομηχανικής κληρονομιάς στην Ευρώπη. Έχει επίσης ενταχθεί στον "ευρωπαϊκό δρόμο βιομηχανικής κληρονομιάς", ένα θεματικό δίκτυο υπό την αιγίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης και δέχεται πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως.

Tο ορυχείο Zollverein στο Essen της Γερμανίας.
Photography: Sascha B / Flickr

Κομβικό ρόλο σε αυτή την επιτυχημένη διαδικασία μετάβασης διαδραμάτισε αφενός ο στρατηγικός σχεδιασμός που ξεπερνούσε τα όρια ενός εκλογικού κύκλου και, αφετέρου, ο κοινωνικός διάλογος με τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων σε τοπικό κυρίως επίπεδο (επιμελητήρια, συνδικάτα των εργαζομένων, τράπεζες, επιχειρηματίες της περιοχής, κοινωνία των πολιτών, ακαδημαϊκή κοινότητα). Η γενναία χρηματοδοτική στήριξη και η σταδιακή υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων σε βάθος χρόνου βοήθησαν στην επιτυχία του όλου εγχειρήματος.  

Η ιδιαίτερη σημασία του κοινωνικού διαλόγου αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο μέσα από ένα άλλο παράδειγμα επιτυχημένης δίκαιης μετάβασης που αφορά τη Δανία.

Η μετάβαση από τον άνθρακα σε καθαρές μορφές ενέργειας, με έμφαση στην αιολική ενέργεια, ξεκίνησε ήδη από τη δεκαετία του ’70. Έκτοτε η Δανία εξελίχθηκε σε εξαγωγέα ενέργειας, ανέπτυξε μία ανταγωνιστική σε διεθνές επίπεδο αιολική βιομηχανία που περιλαμβάνει τις εταιρείες Vestas (δεύτερη παραγωγός ανεμογεννητριών παγκοσμίως) και τη Dong Energy, κρατική στην πλειοψηφία της εταιρεία, η οποία αναλαμβάνει την εκπόνηση σχεδίων εγκατάστασης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Σήμερα, η αιολική βιομηχανία στη Δανία απασχολεί πάνω από 33.000 εργαζόμενους.

Σε όλη αυτή την πορεία κρίσιμος ήταν ο ρόλος των συνδικάτων. Αυτό δεν εκπλήσσει αν αναλογιστεί κανείς ότι πάνω από τα δύο τρίτα των Δανών εργαζομένων είναι μέλη συνδικάτων και ότι εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 35 εργαζομένους έχουν το δικαίωμα να εκλέξουν εκπροσώπους στο διοικητικό συμβούλιο της επιχείρησης.

Σε μεγαλύτερες επιχειρήσεις, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων αποτελούν το ένα τρίτο των μελών του διοικητικού συμβουλίου. Συνεπώς, τα συνδικάτα έχουν μεγάλη επιρροή στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, και κατ’ επέκταση της κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης, κάτι που τα καθιστά σημαντικούς πολιτικούς δρώντες.

Θα πρέπει βεβαίως να σημειωθεί ότι τα συνδικάτα στη Δανία ήταν εξαρχής φιλοπεριβαλλοντικά και στήριξαν τη δράση για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, θεωρώντας τις πράσινες θέσεις εργασίας ως τη μεγαλύτερη ευκαιρία για την ανάπτυξη νέων θέσεων εργασίας. Ίδρυσαν μία πράσινη δεξαμενή σκέψης (Green think tank) ως μοχλό πίεσης για πιο φιλόδοξους ενεργειακούς και κλιματικούς στόχους, και τακτικό σχολιαστή των νέων προτάσεων και πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και των επιπτώσεών τους για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.


Αναμένοντας την επόμενη μέρα

Η δίκαιη μετάβαση είναι αναγκαία για τη διαδικασία απεξάρτησης από τον άνθρακα, αλλά και βασική προϋπόθεση για την επιτυχημένη υλοποίησή της. Βεβαίως, κάθε χώρα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και αναπτυξιακές προτεραιότητες, γι’ αυτό και δεν υπάρχει ένα ενιαίο και μοναδικό μοντέλο που θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε όλες τις περιοχές όπου η εξορυκτική δραστηριότητα πλησιάζει στο τέλος της. Η αποτελεσματικότητα της διαδικασίας μετάβασης εξαρτάται από τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε περιοχή, τον αρχικό βαθμό εξάρτησης της τοπικής οικονομίας από τις δραστηριότητες εξόρυξης και καύσης λιγνίτη και λιθάνθρακα, την προσαρμοστικότητα των επιχειρήσεων, του εργατικού δυναμικού και της τοπικής κοινωνίας, την ποιότητα και το αποτέλεσμα του κοινωνικού διαλόγου. Κάθε περίπτωση θα πρέπει συνεπώς να αντιμετωπισθεί χωριστά μέσα από ένα σχέδιο μετάβασης που να λαμβάνει υπόψη τα ειδικά χαρακτηριστικά και τις συνθήκες κάθε περιοχής.

Παρ’ όλα αυτά, η εμπειρία από άλλες χώρες μας δίνει ορισμένα χρήσιμα στοιχεία. Η μετάβαση είναι μια μακρόχρονη διαδικασία, η οποία απαιτεί πρώτα απ’ όλα στρατηγικό σχεδιασμό και ένα πλαίσιο πολιτικής με σαφείς στόχους και χρονοδιαγράμματα εφαρμογής. Η στρατηγική μετάβασης θα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να υλοποιηθεί αν έχει τη στήριξη των άμεσα ενδιαφερομένων, οι οποίοι θα πρέπει να εμπλακούν από τα πρώτα στάδια του σχεδιασμού μέσα από έναν ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο. Ο κοινωνικός διάλογος δεν περιορίζεται στη θεσμοθετημένη διαδικασία διαβούλευσης κατά την προετοιμασία νομοσχεδίων, δηλαδή στο τελικό στάδιο μιας ρυθμιστικής πρωτοβουλίας, αλλά είναι μια ευρύτερη διαδικασία που απαιτεί χρόνο και ουσιαστική ανταλλαγή απόψεων με όλους τους εμπλεκόμενους σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Κομβικό ρόλο σε όλη αυτή τη διαδικασία αποτελεί η βούληση της κυβέρνησης να συνεργαστεί, να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας και να βοηθήσει στην ανεύρευση μιας ολιστικής προσέγγισης που να ικανοποιεί τις τοπικές κοινωνίες. Κρίσιμη είναι και η συνεργασία με περιβαλλοντικές οργανώσεις και εργατικά συνδικάτα.

Η εξασφάλιση χρηματοδοτικών πόρων είναι επίσης αναγκαία για την επιτυχία της δίκαιης μετάβασης. Στη χώρα μας λειτουργεί ήδη το Εθνικό Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης που χρηματοδοτείται από τα δημόσια έσοδα που προκύπτουν από τη δημοπράτηση των δικαιωμάτων εκπομπών που κατανέμονται στη χώρα, ενώ το νεοσυσταθέν Ευρωπαϊκό Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης αναμένεται ότι θα χρηματοδοτήσει με 17,5 δισ. ευρώ τη δίκαιη μετάβαση στα κράτη-μέλη της Ε.Ε., αξιοποιώντας πόρους του νέου ευρωπαϊκού προϋπολογισμού της περιόδου 2021-2027 (7,5 δισ. ευρώ) και του πακέτου ανάκαμψης από τον κορωνοϊό (10 δισ. ευρώ). Η κατανομή των πόρων ανάμεσα στα κράτη-μέλη τελεί ακόμη υπό διαπραγμάτευση, η οποία έχει εισέλθει σε ένα κρίσιμο στάδιο.

Μέχρι στιγμής το μεγαλύτερο μερίδιο των πόρων προορίζεται για κράτη-μέλη που δεν έχουν αναλάβει φιλόδοξες δεσμεύσεις, όπως η Ελλάδα, πράγμα που οφείλεται στην επιλογή προβληματικών κριτηρίων κατανομής των πόρων του Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης τα οποία δεν λαμβάνουν υπόψη ούτε την ταχύτητα με την οποία έχουν δεσμευθεί τα κράτη-μέλη ότι θα αποδεσμευθούν από τον λιγνίτη και τον λιθάνθρακα, ούτε τον βαθμό εξάρτησης των τοπικών οικονομιών από τις δραστηριότητες εξόρυξης και καύσης λιγνίτη και λιθάνθρακα.

Εν κατακλείδι, η επιτυχία της δίκαιης μετάβασης προϋποθέτει μια ολιστική προσέγγιση και, κυρίως, συνεργασία και ενεργό συμμετοχή των άμεσα ενδιαφερομένων και των τοπικών κοινωνιών, οι οποίες θα επηρεαστούν περισσότερο από τις επερχόμενες αλλαγές. Μόνο αν υπάρξει κοινωνική και πολιτική συναίνεση, η δίκαιη μετάβαση θα έχει ελπίδες για μια επιτυχημένη υλοποίηση.


*Η Εμμανουέλα Δούση είναι Αν. Καθηγήτρια ΕΚΠΑ, κάτοχος έδρας UNESCO στην Κλιματική Διπλωματία

Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο (HTML)
Κατηγορία ΘΕΜΑ ΗΜΕΡΑΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ

Αθήνα, 10/07/2020

Του:        Κυριάκου Βελόπουλου, Προέδρου Κόμματος, Βουλευτή Λάρισας

ΠΡΟΣ :     Την κα Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων

ΘΕΜΑ:     «”Γολγοθάς” για τους μαθητές της νήσου “Κάλαμος” η διαδρομή προς και από το σχολείο»

Κυρία Υπουργέ,

Το ως άνω μικρό νησί βρίσκεται μεταξύ της Λευκάδας και του νομού Αιτωλοακαρνανίας. Τα παιδιά της νήσου πρέπει να ξυπνήσουν από τις 05.45 το πρωί, αφού το καραβάκι, ξεκινώντας από το νησί τους για το Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας,  θα φύγει στις 06.30. Το πλοίο φτάνει στο Μύτικα, στις 07.20 και το σχολείο ανοίγει στις 08.30. Η επιστροφή των μαθητών στα σπίτια τους ολοκληρώνεται στις 15.00, με ό,τι αυτή η ταλαιπωρία συνεπάγεται για την απόδοσή τους στο σχολείο. Η κατάσταση γίνεται δυσκολότερη, κατά τους χειμερινούς μήνες, εξαιτίας των απαγορευτικών απόπλου. Το σκάφος, περίπου δεκαέξι μέτρων, που εκτελεί το δρομολόγιο γίνεται, εύκολα, έρμαιο των κακών καιρικών συνθηκών. Τότε, τα παιδιά ή δεν μπορούν να μεταβούν στο σχολείο τους ή αποκλείονται από την επιστροφή στα σπίτια τους.

Με δεδομένα όλα τα παραπάνω,

Ερωτάται η κα Υπουργός:

1. Έχετε γνώση του ως άνω προβλήματος, που αντιμετωπίζουν οι μαθητές της νήσου “Κάλαμος” και οι οικογένειές τους, εξαιτίας των ανεπαρκών μέσων για την μεταφορά των παιδιών προς και από το σχολείο και των συνεπειών που επιφέρει το γεγονός αυτό σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο αλλά και σε εκείνο της ασφάλειας των παιδιών;

2. Σε ποιες ενέργειες προτίθεσθε να προβείτε για την οριστική επίλυση του σοβαρότατου αυτού ζητήματος και να γίνει ασφαλέστερη σε μόνιμη βάση η καθημερινή μετακίνηση των ανωτέρω μαθητών προς και από το σχολείο τους;

Ο Ερωτών Βουλευτής

ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ

Κατηγορία ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Τα έργα υποδομών στην Αιτωλοακαρνανία είναι απαραίτητα για να έρθει η επιθυμητή οικονομική ανάπτυξη.

Με απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών, εντάχθηκαν στο Πρόγραμμα «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ», με δικαιούχο φορέα το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Ναυπάκτου, συνολικού προϋπολογισμού 608.840 ευρώ, τα εξής έργα:

1. Συντήρηση – Επισκευή Θεμελιώσεων και Ανωδομής Πρανών Λιμένος Ναυπάκτου
2. Αναβάθμιση, Εκσυγχρονισμός Λιμένος Αντιρρίου και Προστασία – Αντιστήριξη του παρακείμενου Κάστρου Αντιρρίου
3. Κατασκευή Λιμενίσκου – Καταφυγίου Τουριστικών Σκαφών στη Θέση «Καριέρα –
Εταιρεία»
4. Επισκευή – Επέκταση υπάρχοντος Προβλήτα και Ανάπλαση ΧΖΛ

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι το όραμα, το μελετημένο και κοστολογημένο σχέδιο καθώς και η καλή συνεργασία ανάμεσα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους εκπροσώπους του Κοινοβουλίου και την Κυβέρνηση, λειτουργούν αποτελεσματικά και προς όφελος της τοπικής κοινωνίας και των πολιτών.

Κατηγορία ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Απίστευτο παραλήρημα από τον σύμβουλο του Ερντογάν για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Αποκάλεσε τους Έλληνες νάνους και είπε ότι πεθαίνουμε από την πείνα. Είπε ακόμα ότι η Τουρκία βουλιάζει από τουρίστες ενώ η Ευρώπη καταρρέει.

Οι υπερβολές και οι προσωπικές επιθέσεις δεν είναι προνόμιο μόνο του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αλλά και των συμβούλων του και γενικότερα της αυλής του. Έτσι, ο Μεσούτ Χακί Κασίν, σύμβουλος του Ερντογάν για θέματα εξωτερικής πολιτικής είπε απίστευτα πράγματα συνεχίζοντας την προπαγάνδα μέσω της τουρκικής τηλεόρασης.

Ο Κασίν, μίλησε σε πάνελ στο A Haber και είπε μεταξύ άλλων: «Η Ευρώπη έχει καταρρεύσει λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Στην Ευρώπη όλοι είναι άφραγκοι. Κανείς δεν έχει χρήματα στις τσέπες του. Εμείς βρήκαμε αέριο. Οι Έλληνες όχι».

Κράτησε μάλιστα και σκορ λέγοντας: «Εμείς είμαστε 3 βαθμούς μπροστά από την Ελλάδα. Επίσης, η Γαλλία είναι άχρηστη. Δεν μπορεί να πουλήσει τα προϊόντα της όπως το Ισραήλ. Η Ελλάδα θα αγοράσει 18 πολεμικά αεροσκάφη, αλλά εμείς θα αγοράσουμε 200 αεροσκάφη. Πρέπει να βλέπεις ποιος έχει το χρήμα. Η Ελλάδα πεινάει. Είμαι στο Νταλαμάν και συνέχεια προσγειώνονται και απογειώνονται αεροπλάνα. Έχει παντού τουρίστες. Κανείς δεν ταξιδεύει στην Ελλάδα. Δεν υπάρχουν τουρίστες. Ούτε οι Τούρκοι δεν πηγαίνουν εκεί για ψάρια και ρακί. Η Ελλάδα πεθαίνει από την πείνα. Τους λυπάμαι τους Έλληνες. Οι Έλληνες στρατιώτες στο Καστελόριζο θα πεθάνουν από την πείνα αν δεν φτάσουν σύντομα προμήθειες. Κι αυτό γιατί το Καστελόριζο προμηθεύεται τρόφιμα από την Τουρκία. Η Ελλάδα τα ξέρει όλα αυτά. Παρακολουθώ τα ελληνικά ΜΜΕ που μεταδίδουν ότι η Τουρκία ενισχύει το Πολεμικό Ναυτικό της. Ναι. η Τουρκία θα φτιάξει αεροπλανοφόρο και ελικοπτεροφόρο.  Μάλιστα χθες ο Πρόεδρος Ερντογάν μας είπε τα ευχάριστα νέα ότι η Τουρκία θα πάει στο Διάστημα. Έτσι, εκτός από την ξηρά και την θάλασσα οι δυνάμεις μας θα κατακτήσουν και το Διάστημα. Με το καταρτισμένο εργατικό δυναμικό της η Τουρκία θα μπει στις 10 ισχυρότερες οικονομίες στον κόσμο στα επόμενα 15 χρόνια».

Και επανήλθε λέγοντας: «Η Τουρκία δέχεται απειλές και της απαγορεύουν να έχει πρόσβαση σε λιμάνια. Η Τουρκία όμως εξακολουθεί να κάνει εξαγωγές στην Ευρώπη μέσω Ιταλίας και Αλβανίας».

Το παραλήρημα κορυφώθηκε ως εξής: «Η Ελλάδα λέει ότι έχει ένα νησί (την Λιλιπούτ) για νάνους. Σε αυτό το νησί των νάνων, ισχυρίζεται ότι θα νικήσει τον γίγαντα Γκιούλιβερ με τους μικρούληδες κατοίκους της Λιλιπούτ. Ο Γκιούλιβερ είναι η Τουρκία και λέω στους Έλληνες: Είστε νάνοι! Έλληνες να πάτε να ψαρέψετε Κυπρίνους».

sinidisi.gr

Κατηγορία ΕΛΛΑΔΑ-ΚΟΣΜΟΣ