Στις 24 Ιουλίου 2025, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Νίκος Δένδιας, ανακοίνωσε τη Β΄ Φάση της μεταρρύθμισης «Ατζέντα 2030», παρουσιάζοντας μια σειρά εκτεταμένων παρεμβάσεων στη Δομή και την Οργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων, με απώτερο στόχο τον εκσυγχρονισμό τους.

Οι αλλαγές αυτές, όπως τόνισε ο Υπουργός, αποσκοπούν στη δημιουργία ενός πιο ευέλικτου και σύγχρονου μοντέλου διοίκησης, στη μείωση της γραφειοκρατίας, στην εξοικονόμηση πόρων, καθώς και στη βελτίωση των υποδομών και των συνθηκών για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.

Στο πλαίσιο αυτό, καταργούνται η 1η Στρατιά και τα ενδιάμεσα επίπεδα διοίκησης, με το επιχείρημα της απλοποίησης της διοικητικής πυραμίδας και της ενίσχυσης της ευελιξίας.

Ιδιαίτερη σημασία έχει η κατάργηση της ΑΣΔΕΝ (Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Εσωτερικού και Νήσων), η οποία, αν και δεν αποτελούσε ενδιάμεσο επίπεδο, είχε αυτοτελή επιχειρησιακή αποστολή στην άμυνα του νησιωτικού χώρου του Ανατολικού Αιγαίου. Ο ρόλος της μεταφέρεται στην υπό σύσταση Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου (ΑΣΔΑΜ), χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί πλήρως το νέο διοικητικό και επιχειρησιακό πλαίσιο.

Για την ενίσχυση της αυτονομίας των μείζονων σχηματισμών, συγκροτούνται τέσσερις Ανώτατες Στρατιωτικές Διοικήσεις: Θράκης (μετονομασία του 4ου Σώματος Στρατού), Ηπείρου και Μακεδονίας, Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου (αντικαθιστά την ΑΣΔΕΝ), καθώς και η ΑΣΔΥΣ, που διατηρεί τον υφιστάμενο ρόλο της. Πάνω από αυτές τίθεται το Γενικό Επιτελείο Στρατού, με αρμοδιότητα τον στρατηγικό σχεδιασμό, τον συντονισμό και την εποπτεία. Παράλληλα, ενισχύεται η Γενική Επιθεώρηση Στρατού και συγκροτούνται Διοικήσεις Μη Επανδρωμένων Μέσων σε όλα τα Όπλα και Σώματα.

Επιπλέον, συνεχίζεται το κλείσιμο δεκάδων στρατοπέδων και στρατιωτικών δικαστηρίων, ενώ από το 2026 η κατάταξη των στρατευσίμων θα γίνεται αποκλειστικά στο Στρατό Ξηράς. Προβλέπεται επίσης, πρόγραμμα οχυρωματικών έργων στα νησιά του Αιγαίου και στον Έβρο, στο πλαίσιο του δόγματος «αυτόνομα νησιά», που στοχεύει στη μέγιστη επιχειρησιακή αυτονομία των μονάδων άμυνας σε συνθήκες κρίσης ή αποκλεισμού.

Το αφήγημα του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Νίκου Δένδια προς υποστήριξη της εν λόγω «μεταρρύθμισης» στηρίζεται στην ανάγκη προσαρμογής στις αυξανόμενες γεωπολιτικές προκλήσεις, τα διδάγματα των πολέμων σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή και τις τεχνολογικές εξελίξεις που αλλάζουν τον σύγχρονο πόλεμο.

Στόχος της μεταρρύθμισης είναι η οικοδόμηση ενός πιο ευέλικτου, τεχνολογικά εκσυγχρονισμένου και αποτελεσματικού αμυντικού μηχανισμού, με έμφαση στην πρώτη γραμμή και τη μέριμνα για το προσωπικό.

Πίσω από τη ρητορική του εκσυγχρονισμού και της ευελιξίας όμως, εγείρονται σοβαρά ερωτήματα για τον αντίκτυπο των αλλαγών στη διακλαδικότητα, τη στρατηγική συνοχή και την αποτρεπτική ικανότητα της χώρας.

Παρά τα διδάγματα από την Ουκρανία, οι παρεμβάσεις αυτές στερούνται συνεκτικού στρατηγικού σχεδίου, υπονομεύουν την επιχειρησιακή επάρκεια και αλλοιώνουν τη θεσμική αρχιτεκτονική διοίκησης, τη στιγμή που η χώρα οφείλει να ενισχύει και όχι να αποδομεί την αποτρεπτική της ισχύ.

Οι εξαγγελθείσες αλλαγές ενσωματώνουν ένα στρατηγικό σφάλμα: ενώ επικαλούνται διδάγματα από την Ουκρανία, αγνοούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πραγματικού αντιπάλου. Το επιχειρησιακό περιβάλλον δεν είναι ουδέτερο, αλλά συγκεκριμένο και γεωγραφικά προσδιορισμένο.

Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει ούτε μια στατική, προβλέψιμη σύγκρουση τύπου Ουκρανίας, ούτε έναν πόλεμο μέσω αντιπροσώπων (proxies), όπως το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή.

Αντιμετωπίζει μια αναθεωρητική δύναμη με αποβατική ικανότητα και διακηρυγμένη πολιτική βούληση επιθετικότητας, σε ένα αρχιπελαγικό θέατρο επιχειρήσεων με εκτεθειμένα νησιά και ανάγκη αποτροπής πρώτου πλήγματος.

Η άκριτη υιοθέτηση ξένων προτύπων, χωρίς εστίαση στη φύση της τουρκικής απειλής, οδηγεί σε εσφαλμένα διδάγματα και στρατηγικό κενό.

Πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να σχεδιάζει άμυνα «γενικών προδιαγραφών». Η απειλή είναι συγκεκριμένη, η γεωγραφία αμείλικτη και το κόστος ενός πρώτου πλήγματος πιθανόν ανεπανόρθωτο.

Η προβαλλόμενη «μεταρρύθμιση» δίνει έμφαση σε τεχνολογίες όπως drones και τεχνητή νοημοσύνη, όμως η τεχνολογία δεν υποκαθιστά την κυριαρχία επί του εδάφους. Η αποτελεσματική άμυνα κρίσιμων περιοχών (π.χ. Σάμος ή Καστελόριζο), απαιτεί φυσική στρατιωτική παρουσία, ισχυρές δομές διοίκησης και εγγύτητα με τον τοπικό πληθυσμό και το γεωγραφικό ανάγλυφο.

Οι έννοιες της «συμπαγούς δύναμης», της «τεχνολογικής αναβάθμισης» και της «ενίσχυσης της πρώτης γραμμής» μοιάζουν περισσότερο με συνθήματα παρά με τεκμηριωμένη στρατηγική.

Η αντίληψη περί «αυτόνομων νησιών» και η έμφαση σε έργα οχύρωσης συνδέεται περισσότερο με δόγματα στατικής άμυνας του 17ου και 18ου αιώνα, όταν η πολιορκία αποτελούσε κυρίαρχη μορφή πολέμου.

Στο σημερινό δυναμικό και διακλαδικό επιχειρησιακό περιβάλλον, όπου ο χρόνος αντίδρασης μετριέται σε λεπτά και η κυριαρχία εξαρτάται από την ταχεία συγκέντρωση και συντονισμό ισχύος, η «αυτονομία» δεν εξασφαλίζει αποτροπή. Αντίθετα, οδηγεί σε κατακερματισμό των δυνάμεων και απώλεια στρατηγικού ελέγχου. Η εθνική στρατιωτική ισχύς δεν βασίζεται σε απομονωμένες «νησίδες αντίστασης», αλλά σε δικτυοκεντρική διοίκηση, εφεδρείες και συνδυασμένη ισχύ. Η έννοια του «αποκλεισμένου νησιού», ειδικά όταν υποστηρίζεται από  οχυρώσεις χωρίς ένα ενιαίο δόγμα, χωρίς διακλαδική υποστήριξη και ευελιξία, υποδηλώνει ήδη στρατηγική αποτυχία.

Η κατάργηση της 1ης Στρατιάς και της ΑΣΔΕΝ, υπό το πρόσχημα της δημιουργίας ενός πιο ευέλικτου και σύγχρονου μοντέλου διοίκησης, τη μείωση της γραφειοκρατίας, την εξοικονόμηση πόρων και του ψηφιακού μετασχηματισμού, αφαιρεί το αναγκαίο στρατηγικό υπόβαθρο για την ουσιαστική αξιοποίηση των τεχνολογικών μέσων, θέτοντας σε κίνδυνο την αποτρεπτική ικανότητα της χώρας.

Αντί να σηματοδοτούν εξορθολογισμό, διασπούν τη διοικητική συνέχεια, αποδυναμώνουν την επιχειρησιακή ικανότητα και αλλοιώνουν τον χαρακτήρα της αποτροπής. Η τεχνολογία χωρίς δομές δεν αποτρέπει, όπως και η ευελιξία χωρίς βάθος, δεν προστατεύει.

Μια χώρα που απειλείται άμεσα, δεν έχει την πολυτέλεια να πειραματίζεται με αφηρημένα δόγματα. Χρειάζεται διοίκηση, εφεδρείες, τοπική ισχύ και σαφές μήνυμα αποτροπής. Όχι συνθήματα.

Η απόφαση κατάργησης της 1ης Στρατιάς παρουσιάζεται ως βήμα εξορθολογισμού και ευελιξίας, όμως στην πραγματικότητα συνιστά σοβαρή υποβάθμιση της επιχειρησιακής δομής του Στρατού Ξηράς.

Η 1η Στρατιά, ως ο ανώτατος διοικητικός σχηματισμός και μοναδικό Επιχειρησιακό Στρατηγείο του ελληνικού στρατού, αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της  Χερσαίας Άμυνας της Ελλάδας, τον αναγκαίο ενδιάμεσο κρίκο μεταξύ του ΓΕΣ και των Σωμάτων Στρατού, εξασφαλίζοντας στρατηγική συνοχή, συντονισμένη δράση σε ευρεία γεωγραφική κλίμακα (Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία) και άμεση και συντονισμένη αντίδραση σε κρίσεις μεγάλης κλίμακας στο χερσαίο μέτωπο.

Η κατάργησή της, ακυρώνει ένα επίπεδο διοίκησης που είναι απαραίτητο σε συνθήκες έντασης, κρίσης ή πολέμου, δημιουργεί κενό Διοίκησης και Ελέγχου (C2) στο επίπεδο της στρατηγικής επιχειρησιακής διοίκησης (σε μια περίοδο που η χώρα οφείλει να διατηρεί στρατηγικό βάθος και ενιαία καθοδήγηση των δυνάμεών της), υπονομεύει τη συνοχή των δυνάμεων του χερσαίου χώρου και επιφέρει αποδιοργάνωση του επιχειρησιακού σχεδιασμού τόσο στο στρατηγικό όσο και τακτικό επίπεδο.

Είναι στρατηγικό λάθος να θεωρούμε, ότι η μόνη απειλή προέρχεται από ανατολάς, δηλαδή μόνο από την Τουρκία, σε ένα υβριδικό επιχειρησιακό περιβάλλον με πολυδιάστατες προκλήσεις.

Δεν μπορεί να παραβλέπεται το γεγονός, ότι η Αλβανία διατηρεί αλυτρωτικές βλέψεις και στενή στρατιωτική συνεργασία με την Τουρκία, που δημιουργεί νέα δεδομένα ασφάλειας στα σύνορά μας. Σε αυτό το πλαίσιο, η διατήρηση και μετεξέλιξη της 1ης Στρατιάς σε Στρατηγείο Χερσαίων Δυνάμεων είναι αναγκαία για την ολιστική διαχείριση των πολλαπλών απειλών που αντιμετωπίζει η χώρα, ενισχύοντας τη δυνατότητα συντονισμού και ευελιξίας των χερσαίων δυνάμεων σε εθνικό επίπεδο.

Χωρίς την 1η Στρατιά όμως, το βάρος της επιχειρησιακής διοίκησης μεταφέρεται υπέρμετρα στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, μειώνοντας την ικανότητά του να ασκεί στρατηγική καθοδήγηση και σχεδιασμό, καθώς ταυτόχρονα θα πρέπει να αναλαμβάνει απευθείας την επιχειρησιακή διοίκηση — μια πρακτική που κρίνεται μη ρεαλιστική σε περίπτωση μεγάλης κρίσης ή πολέμου.

Επιπλέον, η επιχειρούμενη αναδιοργάνωση κινδυνεύει να μετατρέψει το ΓΕΕΘΑ από επιτελικό όργανο στρατηγικής καθοδήγησης σε μια συγκεντρωτική δομή με επιχειρησιακές αρμοδιότητες, χωρίς όμως να διαθέτει τον αναγκαίο επιτελικό μηχανισμό και την απαιτούμενη ευελιξία για άμεση διοίκηση σε συνθήκες κρίσης ή σύρραξης.

Αυτή η υπερσυγκέντρωση, αντί να ενισχύει τη διακλαδικότητα, την υπονομεύει, καθώς ακυρώνει τους ενδιάμεσους κρίκους διοίκησης που εξασφάλιζαν την ευθυγράμμιση των Κλάδων υπό ένα ενιαίο στρατηγικό πλαίσιο. Η διακλαδικότητα απαιτεί διασύνδεση και συνεργασία, όχι απορρόφηση και απορρύθμιση.
Η «νέα δομή» δεν συνοδεύεται από σαφές διακλαδικό πλαίσιο, αφήνοντας θολή τη διαδικασία συνεργασίας και διαλειτουργικότητας μεταξύ Κλάδων. Η κατάργηση κρίσιμων χερσαίων διοικήσεων διαταράσσει την ισορροπία της διακλαδικότητας, αποδυναμώνοντας δυσανάλογα τον Στρατό Ξηράς, χωρίς αντίστοιχη ενίσχυση στους άλλους Κλάδους.

Η 1η Στρατιά επίσης, αναγνωρίζεται από το ΝΑΤΟ ως στρατηγείο επιπέδου Στρατιάς (Field Army HQ), με ρόλο στρατηγικής εφεδρείας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Σε περίπτωση σύρραξης, μπορεί να αναλάβει τη διοίκηση χερσαίων συμμαχικών δυνάμεων στην περιοχή ευθύνης του SACEUR, ειδικά στον άξονα Βαλκανίων–Μαύρης Θάλασσας. Έχει συμμετάσχει σε σημαντικές ασκήσεις, παρέχοντας ικανότητες Command & Control για δυνάμεις μεγέθους Σώματος Στρατού ή Μεραρχίας.

Επιπλέον, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, λειτουργεί ως κρίσιμο στρατηγείο που συνδέει το Αιγαίο, τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, υποστηρίζοντας τη ροή ενισχύσεων προς Βουλγαρία, Ρουμανία και τη Ν.Α. πτέρυγα της Συμμαχίας.

Η κατάργησή της εκτός από την απώλεια ενός σημαντικού εθνικού εργαλείου θα σημάνει και την αποδυνάμωση της ΝΑΤΟϊκής διοικητικής αρχιτεκτονικής σε μια κρίσιμη περιοχή για τη συλλογική άμυνα.

Η κατάργηση της ΑΣΔΕΝ επίσης, συνιστά μία ακόμη ατυχής και επικίνδυνη απόφαση, καθώς ακυρώνει μια δοκιμασμένη επιχειρησιακή δομή με αποδεδειγμένη επάρκεια στην επιτήρηση και αποτροπή στο Αιγαίο.

Η ΑΣΔΕΝ δεν είναι απλώς μια διοικητική δομή του Στρατού Ξηράς. Είναι ο θεσμικός φορέας επιχειρησιακής ετοιμότητας, αποτροπής και συντονισμού της εθνικής άμυνας στα νησιά του Αιγαίου.

Αποτελεί ενιαίο στρατηγείο ελέγχου του αρχιπελάγους, εξασφαλίζει τη διοικητική και επιχειρησιακή ενοποίηση των νήσων, υποστηρίζει τη ροή ενισχύσεων και εφεδρειών σε συνθήκες κρίσης και λειτουργεί ως κρίσιμος ενδιάμεσος κρίκος μεταξύ των τακτικών σχηματισμών και του ΓΕΣ.

Η κατάργησή της, με την πρόθεση ενσωμάτωσης των αρμοδιοτήτων της σε μια νέα ευρύτερη Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου (ΑΣΔΑΜ), διαλύει μια κρίσιμη εξειδικευμένη διοίκηση, υποβαθμίζει τη διακλαδική λειτουργία και υπονομεύει τη στρατηγική συνοχή της αποτροπής στον πλέον ευαίσθητο γεωπολιτικά χώρο της χώρας.

Η επιλογή αυτή δεν ενισχύει, αλλά αποδυναμώνει την ικανότητα άμεσης και συντονισμένης αντίδρασης στην περιοχή ευθύνης της, δημιουργώντας επικίνδυνα διοικητικά κενά και αποδιοργανώνοντας την επιχειρησιακή συνέχεια στο σύνθετο γεωγραφικά περιβάλλον του Αιγαίου.

Επιπλέον, η κατάργηση της ΑΣΔΕΝ διαταράσσει την απαραίτητη ισορροπία διοίκησης ανάμεσα στους Κλάδους, αφού αποδυναμώνει δυσανάλογα τη χερσαία συνιστώσα της αποτροπής, δίχως να ενισχύει αντίστοιχα κάποιο λειτουργικό διακλαδικό σχήμα. Αντί να προάγεται η διακλαδικότητα, εγκαθιδρύεται μια επικίνδυνη ασάφεια. Η ΑΣΔΕΝ αποτελεί εγγυητή της επιχειρησιακής συνοχής του ανατολικού χώρου. Η διάλυσή της συνιστά ρήγμα σε αυτήν τη συνοχή.

Επίσης, η προστιθέμενη αξία της ΑΣΔΕΝ έγκειται στη βαθιά εξοικείωσή της με την επιχειρησιακή λογική του νησιωτικού περιβάλλοντος. Δεν πρόκειται απλώς για ένα επιτελείο, αλλά για έναν οργανισμό με ενσωματωμένη τη γνώση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών κάθε νησιού, κάθε μονάδας και κάθε σχηματισμού που λειτουργούν ως Φάροι Εθνικής Αποτροπής.

Αυτή η πολύτιμη, πολυετής εμπειρία και τοπική εξειδίκευση δεν μπορούν να μεταβιβαστούν αυτόματα σε μια νέα, μη εξειδικευμένη περιφερειακή διοίκηση. Η επιχειρούμενη αναδιάταξη, με τη μετατροπή της ΑΣΔΕΝ σε ΑΣΔΑΜ, απειλεί να αλλοιώσει τον ειδικό αποτρεπτικό της ρόλο, αφαιρώντας βάθος και σαφήνεια από το στρατηγικό μήνυμα της χώρας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Και όλα αυτά, δεν εκτυλίσσονται σε καιρό σταθερότητας και ειρήνης. Αντιθέτως, η αναδιάταξη επιχειρείται σε ένα διεθνές περιβάλλον αβεβαιότητας, αστάθειας και γεωπολιτικών ανακατατάξεων και την ώρα που η Τουρκία επιδιώκει έναν ηγεμονικό ρόλο στην περιοχή.  Την ώρα, που επενδύει στην ακραία εθνικιστική της ρητορική, ενισχύει συστηματικά την επιθετική προβολή της στρατιωτικής της ισχύος και εργαλειοποιεί κάθε κρίση ως μέσο στρατηγικής πίεσης και εκβιασμού.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η επιλογή να καταργηθούν οι δύο θεμελιώδεις πυλώνες της εθνικής άμυνας (1η Στρατιά και ΑΣΔΕΝ), συνιστά στρατηγικό λάθος, με άμεσες επιπτώσεις στην επιχειρησιακή συνοχή, την ετοιμότητα και την αξιοπιστία της εθνικής αποτροπής.

Η Δομή Δυνάμεων δεν μπορεί να σχεδιάζεται σε στρατηγικό κενό, ούτε ανεξάρτητα από τις δυνατότητες και τις προθέσεις του αντιπάλου. Ειδικότερα, όταν η Τουρκία διατηρεί σαφώς επιθετικά προσανατολισμένη στρατιωτική διάταξη, με ικανότητα ταχείας προβολής ισχύος στο Αιγαίο, στον Έβρο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Συγκεκριμένα, η 4η Στρατιά (Στρατιά Αιγαίου), με έδρα τη Σμύρνη, αποτελεί την κύρια αποβατική δύναμη της Τουρκίας, ενώ η 1η Στρατιά στην Ανατολική Θράκη διαθέτει τρία Σώματα Στρατού ικανά για ταχεία δράση στον Έβρο. Και οι δύο σχηματισμοί συγκροτούν ένα διακλαδικό σύστημα αποβατικής και χερσαίας ισχύος, υποστηριζόμενο από ειδικές δυνάμεις, αεροπορία στρατού και ναυτικές μονάδες.

Όταν ο αντίπαλος οργανώνεται με αυξημένες επιθετικές δυνατότητες, η αποδόμηση κρίσιμων δομών και η συγχώνευση θεμελιωδών σχηματισμών δεν συνιστούν εκσυγχρονισμό, αλλά στρατηγική πλάνη, η οποία υπονομεύει την αποτρεπτική ισχύ και παραχωρεί πρωτοβουλία κινήσεων σε αυτόν που διατηρεί το πλεονέκτημα της επιθετικής επιλογής.

Τέλος, όλες οι εξαγγελίες του κ. Δένδια για την αλλαγή στη Δομή Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού τίθενται σε θεσμικό κενό.

Από τη στιγμή που δεν υπάρχει επικαιροποιημένη Πολιτική Εθνικής Άμυνας (Π.Ε.Α.), πώς είναι δυνατόν ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας να προχωρά σε δομικές παρεμβάσεις που επηρεάζουν το σύνολο της επιχειρησιακής διάταξης και της αμυντικής αρχιτεκτονικής της χώρας;

Στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας το μόνο θεσμικό κείμενο που υπάρχει και σχετίζεται με την Εθνική Ασφάλεια είναι η Πολιτική Εθνικής Άμυνας (Π.Ε.Α.), το οποίο είναι άκρως απόρρητο έγγραφο και απορρέει από την Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας.

Η Π.Ε.Α., αποτελεί το θεμέλιο απ’ το οποίο πηγάζουν όλα τα καταστατικά κείμενα που διέπουν τη λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων [Στρατιωτική Αξιολόγηση Κατάστασης (Σ.Α.Κ.), Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική (ΕΘ.Σ.Σ.), Γενική Σχεδίαση Άμυνας της Χώρας (ΓΕ.Σ.Α.Χ.), Δομή Δυνάμεων (Δ.Δ.) κ.λπ.].

Συνεπώς, από τη στιγμή που δεν υπάρχει επικαιροποιημένη Π.Ε.Α. όπου να έχει εγκριθεί από το ΚΥΣΕΑ και δεν έχουν διατυπωθεί και καταγραφεί στο εν λόγω θεσμικό κείμενο σαφείς στρατηγικοί και επιχειρησιακοί στόχοι για τις Ένοπλες Δυνάμεις, με ποιο στρατηγικό υπόβαθρο επιχειρείται η υλοποίηση της «ΑΤΖΕΝΤΑΣ 2030»;

Ποιο πρόβλημα επιχειρεί να λύσει και με ποιες επιπτώσεις στην εθνική ασφάλεια;

Εν κατακλείδι, θα πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι η Δομή Δυνάμεων και η Εθνική Άμυνα γενικότερα, δεν είναι Άσκηση επί Χάρτου, αλλά ούτε και επικοινωνιακό πυροτέχνημα που αξιοποιείται για λόγους προσωπικού εντυπωσιασμού και μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων.

Δεν μπορεί να υποτάσσεται σε πρόχειρους σχεδιασμούς, αποσπασματικές μεταρρυθμίσεις ή επιφανειακές εξαγγελίες.

Η «νέα Δομή Δυνάμεων» δεν προκύπτει από τεκμηριωμένη στρατηγική ανάλυση, ούτε εντάσσεται σε μια θεσμικά κατοχυρωμένη ιεραρχία σχεδίασης που να εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον.

Αντιθέτως, μοιάζει να συνιστά άσκηση διοικητικού πειραματισμού χωρίς σαφές δόγμα, χωρίς επιχειρησιακή τεκμηρίωση, χωρίς εκτίμηση της απειλής και χωρίς θεσμική συνέπεια.

Ο εκσυγχρονισμός των Ενόπλων Δυνάμεων είναι απαραίτητος. Αλλά για να είναι αποτελεσματικός και θεσμικά νόμιμος, πρέπει να ξεκινά από στρατηγική καθοδήγηση, να καταλήγει σε επιχειρησιακή λογική και να στηρίζεται σε ρεαλιστική αποτύπωση της απειλής.

Υπό το πρίσμα αυτό, όσοι αγνοούν τις συνέπειες που επιφέρουν οι πειραματισμοί τους στη συνοχή και την αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, αναλαμβάνουν ακέραιη την ευθύνη για το επιχειρησιακό κενό που θα προκύψει όταν η κρίση δεν θα είναι Σενάριο επί Χάρτου, αλλά πραγματικότητα.

Σαν σήμερα, στις 9 Αυγούστου 1945, οι ΗΠΑ προχωρούν στην ρίψη της δεύτερης ατομικής βόμβας που χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε πολεμική σύρραξη, στο Ναγκασάκι της Ιαπωνίας.

Η βόμβα, με την κωδική ονομασία «Fat Man», ήταν τύπου πλουτωνίου και είχε διαφορετικό σχεδιασμό από τον «Little Boy» που είχε ισοπεδώσει τη Χιροσίμα. Ρίχτηκε από το αμερικανικό βομβαρδιστικό B-29 «Bockscar» στις 11:02 π.μ. Το ωστικό κύμα και η θερμική ακτινοβολία από την έκρηξη εξαΰλωσαν χιλιάδες ανθρώπους μέσα σε δευτερόλεπτα, ενώ τα κτίρια σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων καταστράφηκαν ολοσχερώς.

Υπολογίζεται ότι πάνω από 70.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν ακαριαία ή πέθαναν μέσα στις επόμενες ημέρες από εγκαύματα και τραύματα. Χιλιάδες άλλοι υπέκυψαν αργότερα σε ασθένειες που προκάλεσε η ραδιενέργεια. Ο τραγικός απολογισμός περιελάμβανε όχι μόνο στρατιωτικούς, αλλά και άμαχους – γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους – καθώς και αιχμαλώτους πολέμου.

Η καταστροφή στο Ναγκασάκι δεν είχε το ίδιο γεωγραφικό εύρος με αυτήν της Χιροσίμα λόγω της ορεινής μορφολογίας της πόλης, όμως η ισχύς της βόμβας ήταν μεγαλύτερη, φτάνοντας τα 21 κιλοτόνους ΤΝΤ.

Η απόφαση για τη ρίψη της δεύτερης βόμβας ελήφθη εν μέσω αδιεξόδου στις διαπραγματεύσεις με την Ιαπωνία και ενίσχυσης της πίεσης για άνευ όρων παράδοση. Οι ΗΠΑ επιδίωκαν να επιδείξουν την αποφασιστικότητά τους και να αποφύγουν μια αιματηρή χερσαία εισβολή, που υπολογιζόταν ότι θα στοίχιζε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές.

Μόλις έξι ημέρες αργότερα, στις 15 Αυγούστου 1945, ο αυτοκράτορας Χιροχίτο ανακοίνωσε την παράδοση της Ιαπωνίας, σηματοδοτώντας το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι δύο ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι άνοιξαν έναν νέο, τρομακτικό κεφάλαιο στην ιστορία: την πυρηνική εποχή.

Σήμερα, το Ναγκασάκι είναι πόλη-σύμβολο της ειρήνης και του πυρηνικού αφοπλισμού, φιλοξενώντας μουσεία και μνημεία που υπενθυμίζουν τη φρίκη του πολέμου και την ανάγκη να μην επαναληφθεί ποτέ μια τέτοια τραγωδία.

5 πράγματα που ίσως δεν ξέρατε για τη βόμβα στο Ναγκασάκι
Δεν ήταν ο αρχικός στόχος – Η πόλη-στόχος της αποστολής ήταν η Κοκούρα, όμως λόγω πυκνών νεφώσεων και καπνού από προηγούμενο βομβαρδισμό, ο πιλότος αποφάσισε να προχωρήσει στο εναλλακτικό σχέδιο και να χτυπήσει το Ναγκασάκι.
Διαφορετική τεχνολογία από τη Χιροσίμα – Ο «Fat Man» ήταν βόμβα πλουτωνίου με μηχανισμό εσωτερικής συμπίεσης, ενώ ο «Little Boy» ήταν βόμβα ουρανίου με μηχανισμό καννών.
Μεγαλύτερη ισχύς, μικρότερη καταστροφή – Αν και η βόμβα στο Ναγκασάκι ήταν ισχυρότερη από εκείνη της Χιροσίμα, η γεωγραφία της πόλης (λόφοι και κοιλάδες) περιόρισε την έκταση της ζημιάς.
Η βόμβα δεν εξερράγη όπως είχε σχεδιαστεί – Η έκρηξη έγινε 500 μέτρα πάνω από το έδαφος για να μεγιστοποιηθεί η καταστροφή, αλλά ο μηχανισμός είχε μικρές αποκλίσεις από το ιδανικό σημείο έκρηξης.
Ημέρα με βαρύνουσα ιστορική σύμπτωση – Η 9η Αυγούστου 1945 ήταν και η μέρα που η Σοβιετική Ένωση κήρυξε τον πόλεμο στην Ιαπωνία, αλλά και η μέρα που πολλοί Ιάπωνες άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι η ήττα ήταν αναπόφευκτη.

pronews.gr

Οικονομικό πακέτο παροχών συνολικού κόστους 2 δισ. ευρώ  θα εξαγγελθεί στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ), με στόχο να εξευμενιστεί η μεσαία τάξη, η οποία έχει επιβαρυνθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια.

Κορυφαίο μέτρο του σχεδίου αποτελεί η ριζική αναμόρφωση της φορολογικής κλίμακας εισοδήματος.

Το δεύτερο κλιμάκιο εισοδήματος (10.000-20.000 ευρώ), που σήμερα φορολογείται με 22%, σχεδιάζεται να σπάσει σε μικρότερα εισοδηματικά τμήματα με χαμηλότερους συντελεστές, φέρνοντας σημαντική ελάφρυνση κυρίως στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.

Για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος με εισόδημα 15.000 ευρώ ετησίως που σήμερα φορολογείται με 22% θα μπορούσε να έχει φορολογικό συντελεστή μειωμένο στο 15%, εξοικονομώντας αρκετές εκατοντάδες ευρώ.

Επιπλέον, εξετάζεται η εισαγωγή νέων ενδιάμεσων συντελεστών και στα εισοδήματα άνω των 20.000 ευρώ ώστε να επιμεριστεί η φορολογική επιβάρυνση.

Οι αλλαγές αυτές, αν και θα ισχύσουν από το 2026, θα έχουν άμεση επίδραση στην παρακράτηση φόρου από τον Ιανουάριο του ίδιου έτους.

Σημαντική είναι και η επέκταση της έκπτωσης φόρου 30% μέσω ηλεκτρονικών αποδείξεων σε περισσότερες υπηρεσίες από αυτές που ήδη ισχύουν (κομμωτήρια, καθαρισμοί, μεταφορές, κτηνίατροι κ.ά.).

Στόχος είναι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και η ενίσχυση των ηλεκτρονικών συναλλαγών.

Παράλληλα, το πακέτο προβλέπει δραστική μείωση του φόρου για εισοδήματα από ενοίκια.

Ο αρχικός συντελεστής για εισοδήματα έως 12.000 ευρώ προτείνεται να μειωθεί από το 15% στο 7,5% ή ακόμη και στο 5%.

Για τα εισοδήματα 12.000-35.000 ευρώ εξετάζεται η εισαγωγή ενδιάμεσου συντελεστή ώστε να περιοριστεί η απότομη αύξηση της φορολογίας και να αποκαλυφθούν περισσότερα πραγματικά εισοδήματα.

Επιπλέον, προτείνεται αύξηση του αφορολόγητου ορίου για νοικοκυριά με εξαρτώμενα μέλη, καθώς και φορολογικά κίνητρα για απόκτηση πρώτης κατοικίας και οικογενειακού αυτοκινήτου.

Για παράδειγμα, μια οικογένεια με δύο παιδιά θα μπορούσε να δει το αφορολόγητό της να αυξάνεται.

Ανάλογα με τα δημοσιονομικά περιθώρια, μπορεί να ανοίξει και ο φάκελος του ΕΝΦΙΑ, αν και το ενδεχόμενο αυτό έχει μικρές πιθανότητες.

Ωστόσο, έχει ήδη αποφασιστεί η σταθεροποίηση των αντικειμενικών αξιών έως το 2027 ώστε να αποτραπεί η αναστάτωση στην αγορά ακινήτων από νέες αναπροσαρμογές.

Ένα από τα πιο δημοφιλή μέτρα αφορά τη μείωση κατά 30% των τεκμηρίων διαβίωσης που επιβαρύνουν περίπου 1,8 εκατομμύριο πολίτες κάθε χρόνο, κυρίως μισθωτούς και συνταξιούχους.

Επιπλέον, νέες παρεμβάσεις για περιορισμό των επιβαρύνσεων που προκύπτουν από τον τεκμαρτό τρόπο φορολόγησης για 700.000 επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους εξετάζει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.

Αναμένονται στοχευμένες αλλαγές που θα ισχύσουν στα φετινά εισοδήματα τα οποία θα φορολογηθούν το 2026.

Αυτές θα αντιμετωπίζουν ακραίες στρεβλώσεις, όπως την επιβολή διπλού ή τριπλού τεκμηρίου σε επαγγελματίες που διατηρούν περισσότερες από μία επιχειρήσεις, καθώς και την ανισότητα που προκύπτει από τη μη αναγνώριση εισοδημάτων από ενοίκια ή μερίσματα για τη μείωση του τεκμαρτού εισοδήματος.

Παράλληλα, σχεδιάζεται βελτίωση της διάταξης για τριετή απαλλαγή από τον φόρο εισοδήματος για ιδιοκτήτες που διαθέτουν κατοικίες προς μακροχρόνια μίσθωση, κάνοντας τη ρύθμιση πιο ευέλικτη.

Το υπουργείο σχεδιάζει τώρα την κατάργηση της αυστηρής τριετούς δέσμευσης και την εισαγωγή μιας πιο ευέλικτης διάταξης.

Η νέα πρόταση θα μειώνει τον ελάχιστο χρόνο της μακροχρόνιας μίσθωσης στο 1-1,5 έτος, δίνοντας παράλληλα τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες να υπογράψουν περισσότερες από μία συμβάσεις εντός της τριετίας.

Αυτό θα διευκολύνει ιδιοκτήτες που επιθυμούν να νοικιάσουν κατοικίες σε δημόσιους υπαλλήλους και στρατιωτικούς που μετατίθενται προσωρινά.

Επίσης, προτείνονται φόρος αδράνειας για κενά ακίνητα και διπλάσιος ΕΝΦΙΑ για ακίνητα τραπεζών και servicers, ενώ συνεχίζεται το πάγωμα νέων αδειών Airbnb στις περιοχές υψηλής ζήτησης.

Τέλος, στο τραπέζι παραμένει η προοπτική της φορολόγησης κλειστών ακινήτων, όπως εφαρμόζεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ώστε να περιοριστεί η απόκρυψη εισοδημάτων και να αντιμετωπιστεί το στεγαστικό πρόβλημα.

Ο δημοσιονομικός χώρος για το πακέτο της ΔΕΘ έχει ήδη εξασφαλιστεί εν μέρει από την υπεραπόδοση του περσινού Προϋπολογισμού (1 δισ. ευρώ), αλλά και από τη ρήτρα διαφυγής για αμυντικές δαπάνες (500 εκατ. ευρώ).

Τα πρόσφατα στοιχεία του Προϋπολογισμού για το πρώτο εξάμηνο του 2025 δείχνουν σημαντική υπεραπόδοση εσόδων, με πρωτογενές πλεόνασμα 4,667 δισ. ευρώ, πολύ υψηλότερο από τον στόχο των 2,235 δισ. ευρώ.

Ας είναι καλά η ακρίβεια και ο ΦΠΑ που αποδίδουν όλοι ανεξαιρέτως…

Η ακρίβεια βόλεψε την κυβέρνηση γιατί αυξήθηκαν τα έσοδα από τον Φ.Π.Α.

Στην πραγματικότητα όλοι πληρώνουν περισσότερους φόρους από ποτέ χωρίς να το έχουν καταλάβει.

pronews.gr

Επιβεβαιώνεται από πολλαπλές πηγές ότι οι Ρώσοι σημειώνουν πρόοδο στην πόλη Ποκρόφσκ και έχουν θέσει ήδη υπό τον έλεγχό τους περίπου το 40% της πόλης κυρίως στο νότιο και στο δυτικό τμήμα της.

Οι Ρώσοι μετακίνησαν δυνάμεις δυτικά από το προάστιο Τρογιάντα για να εκκαθαρίσουν τα ψηλά κτίρια της λεωφόρου Φούλγκαρ όπου ουκρανικές ειδικές δυνάμεις βρίσκονται στους επάνω ορόφους και μπορούν να παρατηρούν και να ελέγχουν ολόκληρη την πόλη από εκεί.

Αυτή την στιγμή ρωσικές ειδικές δυνάμεις βρίσκονται «σε κίνηση»  σε όλο το Ποκρόφσκ με αποστολή να καταλάβουν όλα τα πολυώροφα κτίρια, καθώς και την περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού.

Είναι σαφές ότι ακολουθούν μία νέα τακτική που τους καθιστά πιο ευέλικτους, λιγότερο εντοπίσιμους και περισσότερο επιβιώσιμους.

Οι Ρώσοι έχουν την υποστήριξη της Αεροπορίας η οποία «σφυροκοπά» χωρίς απειλές από την αεράμυνα τις ουκρανικές οχυρωμένες θέσεις με βόμβες ολίσθησης (FAB).

Ο ρωσικός Στρατός στα βόρεια του Ποκρόβσκ κατέλαβε το Σουχέτσκογιε και την Πολτάβκα, και εκκαθαρίζει το Ρουσίν Γιαρ ενώ ομάδες σαμποτάζ βρίσκονται ήδη κοντά στο Ντομπροπόλε!

Η ομάδα στρατευμάτων «Κέντρο» προελαύνει σε ένα ευρύ μέτωπο κοντά στο Μίρνογκραντ και το Ποκρόβσκ (Κρασνοαρμέισκ).

Η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη για τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις, κάτι το οποίο αναγνωρίζουν με ανησυχία Ουκρανοί αναλυτές.

«Το Σουχέτσκογιε βρίσκεται υπό ρωσικό έλεγχο. Κινούνται περαιτέρω προς τη σιδηροδρομική γραμμή», αναφέρουν.

Οι Ρώσοι συνεχίζουν να προωθούνται βόρεια του Ποκρόβσκ προς Σλαβιάνσκ-Κραματόσκ καθώς θεωρούν ότι θα πέσει μέσα σε λίγες ημέρες!

Οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις στοχεύουν στη δημιουργία ενός νέου άξονα επίθεσης.

pronews.gr

Η σύγκρουση στην Ουκρανία θα μπορούσε να είχε κλιμακωθεί σε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο υπό τον προκάτοχό του Τζο Μπάιντεν, υποστήριξε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.

Έχει συχνά αναφέρει ότι οι παγκόσμιες εντάσεις κορυφώθηκαν όταν οι σχέσεις μεταξύ Μόσχας και Ουάσινγκτον έφτασαν στο χαμηλότερο σημείο τους κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Μπάιντεν.

Από την επιστροφή του στην εξουσία τον Ιανουάριο, ο Τραμπ έχει αποκαταστήσει τις διπλωματικές σχέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία, οι οποίες είχαν ανασταλεί από την κλιμάκωση της σύγκρουσης τον Φεβρουάριο του 2022.

Μιλώντας σε δημοσιογράφους στον Λευκό Οίκο την Παρασκευή, ο Τραμπ ισχυρίστηκε ότι, αν δεν είχαν γίνει οι ενέργειες της κυβέρνησής του, η σύγκρουση στην Ουκρανία «θα είχε καταλήξει να είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος».

«Το έχουμε μειώσει κατά πολύ, αλλά όταν πρωτοήρθα, σκέφτηκα, “Ουάου, αυτό το πράγμα είναι πραγματικά άσχημο”», πρόσθεσε ο Τραμπ. «Τώρα το μόνο ερώτημα είναι: πότε θα διευθετηθεί; Και θα μπορούσε να γίνει πολύ σύντομα», είπε.

Ο πρόεδρος χαρακτήρισε για άλλη μια φορά τη σύγκρουση «πόλεμο του Μπάιντεν» και επέκρινε αυτό που περιέγραψε ως την τεράστια στρατιωτική υποστήριξη της προηγούμενης κυβέρνησης προς το Κίεβο.

«Μέσω του Μπάιντεν και των ανθρώπων του, πιθανότατα θα κερδίσουμε 350 δισεκατομμύρια δολάρια», είπε.

Ο Τραμπ έχει προηγουμένως δηλώσει ότι σκοπεύει να ανακτήσει αυτά τα κεφάλαια μέσω μιας συμφωνίας για τα ορυκτά με το Κίεβο, η οποία υπεγράφη νωρίτερα φέτος.

Ωστόσο, οι αναλυτές σημειώνουν ότι μεγάλο μέρος του ορυκτού πλούτου της Ουκρανίας συγκεντρώνεται στις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, εδάφη που ψήφισαν υπέρ της ένταξης στη Ρωσία το 2022.

Η Μόσχα έχει παρουσιάσει την ουκρανική σύγκρουση ως πόλεμο δι’ αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ και έχει καταγγείλει εδώ και καιρό τη δυτική στρατιωτική βοήθεια προς το Κίεβο.

Το Κρεμλίνο υποστηρίζει ότι η επέκταση του μπλοκ προς ανατολάς και οι φιλοδοξίες της Ουκρανίας να ενταχθεί είναι βασικοί παράγοντες των εχθροπραξιών.

Από την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Τραμπ έχει μειώσει τις αμερικανικές αποστολές όπλων στην Ουκρανία, με την κυβέρνησή του -συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο- να χαρακτηρίζει ανοιχτά τη σύγκρουση ως πόλεμο δι’ αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας.

Αξιωματούχοι του Κρεμλίνου έχουν δηλώσει ότι η εξασφάλιση μιας ειρηνικής επίλυσης θα είναι το κεντρικό θέμα της επερχόμενης διμερούς συνάντησης μεταξύ του Τραμπ και του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.

pronews.gr

Η Ελλάδα δέχτηκε de facto τα κατά την Άγκυρα όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας;

Είναι το ερώτημα που δημιουργείται από το άγνωστο αλλά ιδιαίτερα σοβαρό περιστατικό του 2024 με την πόντιση του καλωδίου οπτικών ινών Blue-Raman της Google, στο οποίο φέρεται η ιταλική κυβέρνηση να ζήτησε άδεια από τις τουρκικές αρχές για την τοποθέτηση του καλωδίου εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και που η Αθήνα το δέχθηκε αδιαμαρτύρητα!

Γιατί όποιος δεν αντιδρά δέχεται την θέση του άλλου.

Η Ελλάδα δεν έπρεπε να επιτρέψει την διέλευση του καλωδίου.

Γι αυτό το περιστατικό θα πρέπει να τοποθετηθεί το υπουργείο Εξωτερικών.

Είναι σαφές ότι το καλώδιο διέρχεται από την ελληνική υφαλοκρηπίδα με δύο διακλαδώσεις σε Κρήτη και Κύπρο.

Το περιστατικό ήρθε στην επιφάνεια με αφορμή το “μπλοκάρισμα” από την Άγκυρα του πλοίου Fugro Graus, το οποίο ποντίζει και αυτό καλώδιο οπτικών ινών για τον East to Med Data Corridor (EMC), ένα project που θα συνδέσει την Ελλάδα με τη Σαουδική Αραβία.

Όπως αναφέρεται στην τουρκική Milliyet, ο λόγος για τον οποίο η Τουρκία “μπλόκαρε” το Fugro Graus είναι ότι δεν ζητήθηκε άδεια για την πόντιση του καλωδίου, όπως συνέβη στην περίπτωση του Blue-Raman το καλοκαίρι του 2024!

Τα συστήματα καλωδίων Blue και Raman είναι οι τελευταίες επενδύσεις της Google σε υποθαλάσσια καλώδια.

Το σύστημα καλωδίου Blue συνδέει την Ιταλία, την Ελλάδα και το Ισραήλ, ενώ το σύστημα καλωδίου Raman συνδέει την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία, το Ομάν και την Ινδία.

Τις εργασίες για το καλώδιο Blue ανέλαβε η Ιταλία, η οποία φέρεται τον Ιούνιο του 2024 να ζήτησε άδεια πρώτα(!) από την Άγκυρα για την πόντιση του καλωδίου εντός της ελληνικής και κυπριακής υφαλοκρηπίδας για λογαριασμό της εταιρείας Elettra Tlc SpA.

Έτσι, στις 24 Ιουνίου 2024, η Τουρκία εξέδωσε NAVTEX, με την οποία “δεσμεύει” την περιοχή της ελληνικής ΑΟΖ ανάμεσα σε Ρόδο και Κρήτη για εργασίες του ιταλικού πλοίου Teliri μεταξύ 1-21 Ιουλίου, αφήνοντας την Ελλάδα δεύτερη και καταϊδρωμένη να εκδώσει NAVTEX σχεδόν 10 ώρες αργότερα.

Όπως φαίνεται και στον χάρτη, η περιοχή που έγινε η τοποθέτηση δεν είχε καμία σχέση με την τουρκική υφαλοκρηπίδα ή ΑΟΖ, ενώ η Τουρκία δεν συμμετέχει καν στο πρόγραμμα.

Αντίθετα, η Ελλάδα είναι συμμετέχον μέρος!

Είναι απορίας άξιο πώς επέτρεψε η Αθήνα να πραγματοποιηθεί η τοποθέτηση, δεδομένου ότι ουσιαστικά με τον τρόπο αυτό αναγνωρίστηκαν και νομιμοποιήθηκαν “μέσω Ιταλίας” οι τουρκικές απαιτήσεις στην ελληνική ΑΟΖ, οι οποίες τώρα έρχονται να “δαγκώσουν” την Ελλάδα.

Από αυτό το περιστατικό φαίνεται για ακόμα μία φορά ο «βρόμικος» ρόλος των Ιταλών που και αυτοί παραδοσιακά (όπως και οι Γερμανοί και οι Βρετανοί) ακολουθούν φιλοτουρκική πολιτική.

pronews.gr

Θα προχωρήσει σε σημαντική παραχώρηση ο Βλαντίμιρ Πούτιν προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία με ρωσική αποχώρηση από Χερσώνα, Ζαπορίζια και Χάρκοβο με τον όρο να αποδοθούν Ντονέτσκ και Λουγκάνσγκ στο σύνολό τους στην Ρωσική Ομοσπονδία μαζί φυσικά με την Κριμαία;

Πολύ αμφίβολο γιατί Χερσώνα και Ζαπορίζια τις έχει εντάξει στο ρωσικό Σύνταγμα ως περιοχές της Ρωσίας και μάλλον αυτά που διαδίδονται από το πρωί από άλλα ελληνικά ΜΜΕ δεν ισχύουν.

Αυτό που φέρεται ο Ρώσος ηγέτης να είναι διαθέσιμος να κάνει είναι μάλλον να αποχωρήσει από τις άλλες περιφέρειες του Ντνίπρο και του Σούμι.

Ο Ρώσος ηγέτης φέρεται να έκανε συγκεκριμένη πρόταση στον Στιβ Γουίτκοφ, σύμφωνα με όσα αναφέρει δημοσίευμα της Wall Street Journal, προκειμένου να συμφωνήσει σε άμεσο τερματισμό των εχθροπραξιών στην Ουκρανία.

Ζητάει ξεκάθαρα αποχώρηση των Ουκρανών από όλο το Ντόνμπας αλλά δεν υπάρχει σαφήνεια ως προς τις περιοχές που καταλαμβάνονται εν μέρει από ρωσικές δυνάμεις στις περιοχές Ζαπορίζια και Χερσώνα δημιουργώντας αντικρουόμενες εντυπώσεις ως προς το εάν η πρώτη γραμμή θα παραμείνει στην τρέχουσα θέση της ή εάν θα υπάρξει αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από την περιοχή.

Ο Πούτιν έκανε μία πολύ έξυπνη πρόταση, που αφήνει υπόνοιες ότι παραχωρεί κάτι το οποίο όμως το αντικαθιστά με το υπόλοιπο της περιφέρειας του Ντονέτσκ.

Το θέμα είναι γιατί ακριβώς πρόκειται.

Κανείς δεν μπορεί πλέον να τον κατηγορήσει ως αδιάλλακτο και για αυτό μάλλον ο Αμερικανός πρόεδρος μίλησε για  «ανταλλαγές εδαφών».

Ο Τραμπ δήλωσε στους δημοσιογράφους στις 8 Αυγούστου ότι μια πιθανή ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Μόσχας και Κιέβου πιθανότατα θα περιλαμβάνει «κάποια ανταλλαγή εδαφών».

«Λοιπόν, εξετάζετε εδάφη για τα οποία διεξάγονται μάχες εδώ και τρεισήμισι χρόνια… Το εξετάζουμε λοιπόν αυτό, αλλά στην πραγματικότητα θέλουμε να πάρουμε κάποια πίσω», δήλωσε ο Τραμπ κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου μαζί με τους ηγέτες της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν. «Κάποιες ανταλλαγές, είναι περίπλοκες».

«Θα πάρουμε κάποια πίσω. Θα αλλάξουμε κάποια. Θα υπάρξει κάποια ανταλλαγή εδαφών προς όφελος και των δύο», πρόσθεσε ο Τραμπ.

Ο Τραμπ δεν διευκρίνισε τι εννοούσε με τον όρο «ανταλλαγή». Η Ρωσία είχε προηγουμένως δηλώσει την ένταξη των τεσσάρων περιοχών, οι οποίες βρίσκονται εν μέρει ή ολόκληρες (όπως το Λουγκάνσγκ) στην κατοχή της Ρωσίας, από το 2022 μετά από δημοψηφίσματα.

Στη πραγματικότητα όπως και να έχει η «μπάλα» περνάει στον Ζελένσκι.

Μένει να φανεί αν αυτός θα παραμείνει αδιάλλακτος (το πιθανότερο είναι ότι θα παραμείνει με βρετανική και γαλλική ώθηση από το παρασκήνιο).

Ο βασικός όρος προβλέπει την απόσυρση των ουκρανικών στρατευμάτων από την ανατολική περιοχή του Ντονμπάς.

Ο Πούτιν μετέφερε την πρότασή του στον Γουίτκοφ, κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχαν στη Μόσχα την Τετάρτη.

Συγκεκριμένα, η ρωσική πρόταση προβλέπει πλήρη κατάπαυση του πυρός εφόσον η Ουκρανία αποσύρει τις στρατιωτικές της δυνάμεις από ολόκληρη την ανατολική επαρχία του Ντονέτσκ.

Δηλαδή να αποχωρήσει άμεσα από Κονσταντινόβκα, Ποκρόβσκ, Κραματόρσκ και Σλαβιάνσκ.

Πόλεις που θα στοίχιζαν στους Ρώσους μεγάλες απώλειες μέχρι να καταληφθούν.

Σύμφωνα με το σχέδιο, η Ρωσία θα ενσωματώσει τις περιοχές Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, καθώς και την Κριμαία, την οποία έχει ανακτήσει (Η Κριμαία ήταν ρωσική και ιστορικά και εδαφικά και πληθυσμιακά) από το 2014.

Σε δεύτερο στάδιο, ο Πούτιν και ο Τραμπ θα συμφωνήσουν σε ένα οριστικό ειρηνευτικό σχέδιο (πιθανόν τον Δεκαπενταύγουστο στην Αλάσκα), το οποίο θα συζητηθεί στη συνέχεια και με τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Ορισμένοι Ουκρανοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι εξέφρασαν έντονες επιφυλάξεις, εκτιμώντας ότι η κίνηση του Κρεμλίνου αποσκοπεί στην αποφυγή των κυρώσεων και των δασμών που ο Τραμπ είχε προαναγγείλει πως θα επιβάλει αν μέχρι την Παρασκευή δεν επιτευχθεί συμφωνία.

Ο Ζελένσκι έδειξε διατεθειμένος να συζητήσει το ζήτημα των εδαφών μόνο εφόσον η Ρωσία αποδεχθεί πλήρη και άνευ όρων κατάπαυση του πυρός.

Φυσικά πρόκειται για «πονηριά» του Ζελένσκι καθώς αποσκοπεί στο να ανασυνταχτεί ο ουκρανικός Στρατός και να συνεχίσει τις εχθροπραξίες στη συνέχεια όταν οι διαπραγματεύσεις θα έχουν… καταρρεύσει.

Αν όμως αποχωρήσουν οι ουκρανικές δυνάμεις από το Ντόνμπας δεν θα είναι σε θέσει να μπουν ξανά στις περιφέρειες Ντονέτσκ και Λουγκάνσγκ λόγω της ανωτερότητας της ρωσικής πολεμικής μηχανής (Ο πιο αδύναμος στρατός δεν μπορεί ποτέ να διεξάγει επιθετικές επιχειρήσεις κατά του πιο ισχυρού).

Αξιωματούχος του Κιέβου που συμμετείχε στην τηλεφωνική επικοινωνία της Τετάρτης ανάμεσα στον Ουκρανό πρόεδρο και τον Τραμπ, φέρεται να ανέφερε πως η κυβέρνηση της χώρας δεν απορρίπτει την πρόταση επί της αρχής, αλλά θέτει ως απόλυτη προϋπόθεση την άμεση παύση των εχθροπραξιών.

Αυτή είναι και η «πονηριά» όπως προειπώθηκε.

Ο Τραμπ, μιλώντας πριν από μία εβδομάδα στο Newsmax, είχε προειδοποιήσει ότι ήταν έτοιμος να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία αν δεν υπάρξει συμφωνία, αν και αναγνώρισε ότι ο Πούτιν «ξέρει πώς να αποφεύγει τις κυρώσεις».

Ο Αμερικανός πρόεδρος εξέφρασε απογοήτευση καθώς, όπως είπε, πίστεψε τρεις φορές στο παρελθόν ότι είχε φτάσει σε συμφωνία με τον Ρώσο ηγέτη, αλλά η κατάσταση στο πεδίο άλλαζε δραματικά.

«Μίλησα πολλές φορές με τον Πούτιν και είχαμε εξαιρετικές συνομιλίες. Έπειτα, επιστρέφω και μαθαίνω ότι έπεσε βόμβα στο Κίεβο και σε άλλες πόλεις, με νεκρούς αμάχους. Νόμιζα ότι το είχαμε συμφωνήσει τρεις φορές, αλλά ίσως θέλει να πάρει τα πάντα. Νομίζω πως θα του είναι πολύ δύσκολο», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Ο Β.Πούτιν αφήνει να εννοηθεί ότι κάποια εδάφη θα μπορούσε να τα επιστρέψει γιατί στην πραγματικότητα ξέρει ότι οι Ουκρανοί δεν θα δεχτούν αυτό το σχέδιο αλλά αποσκοπεί στο να φανούν στα «μάτια» του Τραμπ ως αυτοί που εμποδίζουν την οριστική ειρήνευση.

Ο Τραμπ αναγνωρίζει ότι η Ρωσία έχει διάθεση κάτι να επιστρέψει.

Η Χερσώνα ωστόσο είναι απαραίτητη για την ίδια την Κριμαία καθώς από εκεί υδροδοτείται.Ακόμα και να μην ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένη ως ρωσικό έδαφος, ο Β.Πούτιν δεν μπορεί να την παραχωρήσει.

Γνωρίζει ο Αμερικανός πρόεδρος ότι ο Β.Πούτιν ‘εδειξε διάθεση για διαπραγμάτευση. Πιθανότατα αυτή θα γίνει πάνω στα εδάφη του Σούμι και του Ντνίπρο που και αυτά δεν είναι λίγα πλέον.

Ο Ζελένσκι είναι αυτός που πρέπει να κάνει ανάλογη κίνηση.

Στο μεταξύ όμως η προέλαση συνεχίζεται και σύντομα Κουπιάνσκ και Ποκρόβσκ θα είναι υπό ρωσικό έλεγχο.

Στην συνέχεια οι Ουκρανοί θα βρεθούν σε ακόμα δυσμενέστερη θέση καθώς και οι δύο πόλεις είναι κέντρα logistics.

Θα αφαιρεθούν από τους Ουκρανούς και θα προστεθούν στους Ρώσους.

Για τους Ουκρανούς το παν είναι η άμεση κατάπαυση του πυρός άνευ όρων, όχι για να λήξει ο πόλεμος αλλά για να ανασυνταχθούν και να τον συνεχίσουν ποντάροντας στον κορεσμό της ρωσικής κοινωνίας.

Όμως οι Ρώσοι είναι αποφασισμένοι να μην φανούν αφελείς ξανά, όπως φάνηκαν στην αρχή του πολέμου το 2022 με τις Συμφωνίες της Κωνσταντινούπολης όταν και Δυτικοί και Ουκρανοί τους κορόιδεψαν.

Ένα λάθος το οποίο πλήρωσαν με 100.000 νεκρούς, όλοι νέοι άνδρες.

Άνδρες οι οποίοι θα λείψουν από την ρωσική κοινωνία. Σε αυτούς μπορούμε να προσθέσουμε και αυτούς που σακατεύτηκαν.

Μόνο με τους όρους που θέτουν οι Ρώσοι θα υπάρξει κατάπαυση του πυρός και ο Τραμπ το γνωρίζει.

Και αυτό γιατί ο Τραμπ δεν θα είναι για πάντα πρόεδρος των ΗΠΑ και κάποτε νομοτελειακά θα επιστρέψουν οι Δημοκρατικοί ή και κάποιοι «περίεργοι» Ρεπουμπλικανοί που θα δημιουργήσουν εκ νέου προβλήματα ασφάλειας στους Ρώσους.

pronews.gr

Με ιδιαίτερη συγκίνηση και βαθύ σεβασμό στη θυσία των προγόνων μας, χαιρετίζω τη δημοσίευση του ΦΕΚ 146Α’/8.8.2025, με το οποίο αναγνωρίζονται ως μαρτυρικές οι ιστορικές Κοινότητες Προδρόμου και Χρυσοβίτσας του Δήμου Ξηρομέρου.

Η αναγνώριση αυτή έρχεται να φωτίσει ξανά μια από τις πιο ηρωικές και συνάμα τραγικές σελίδες της τοπικής μας ιστορίας. Τον Μάιο του 1943, στη θέση Τσαμπουρνιά, κάτοικοι των χωριών μας μαζί με αντάρτες της περιοχής έστησαν ενέδρα σε ιταλική φάλαγγα, καταφέρνοντας να την εξουδετερώσουν. Η γενναιότητα εκείνη πλήρωσε βαρύ τίμημα: στις 8 και 9 Μαΐου 1943, τα στρατεύματα κατοχής έκαψαν σχεδόν ολοσχερώς τον Πρόδρομο, τη Χρυσοβίτσα, αλλά και τα χωριά Αγράμπελα και Μαχαιρά, αφήνοντας πίσω στάχτες, ερείπια και 13 νεκρούς συμπολίτες μας.

Η Πολιτεία σήμερα αποδίδει, έστω και αργά, την ιστορική δικαίωση στον Πρόδρομο και τη Χρυσοβίτσα. Όμως, οφείλουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα για την πλήρη αναγνώριση και σε Αγραμπελα και Μαχαιρά.

Η Ιστορία δεν είναι μόνο ένα κεφάλαιο που κλείνει, είναι ένας διαρκής οδηγός που μας θυμίζει ότι η ελευθερία, η αξιοπρέπεια και η δημοκρατία κερδίζονται με αγώνα και θυσίες. Το χρέος μας είναι να σταθούμε αντάξιοι των παραδειγμάτων τους και να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια πατρίδα αντάξια των θυσιών εκείνων που την υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους.

«Κλείδωσε» για τις 15 Αυγούστου η συνάντηση του Ντόναλντ Τραμπ με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, με τους δύο ηγέτες να ταξιδεύουν στην Αλάσκα για το τετ-α-τετ κατά τη διάρκεια του οποίου θα συζητηθεί το ενδεχόμενο ειρήνευσης στην Ουκρανία.

Την ανακοίνωση έκανε την Παρασκευή (8/8) ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος μέσω του Truth Social.

Ο κ. Τραμπ, που έχει υποσχεθεί άπειρες φορές πως θα βάλει τέλος σε αυτόν τον πόλεμο, συζήτησε επανειλημμένα στο τηλέφωνο με τον Ρώσο ομόλογό του τους τελευταίους μήνες, αλλά δεν τον έχει συναντήσει διά ζώσης αφότου επέστρεψε στον Λευκό Οίκο την 20ή Ιανουαρίου.

Αντί για ουδέτερο έδαφος, επελέγη η συνάντησή τους να γίνει στην αχανή και άγρια πολιτεία Αλάσκα, στον απώτερο βορρά της αμερικανικής ηπείρου, κοντά στη Ρωσία.

Πρόκειται για έδαφος που η ρωσική αυτοκρατορία είχε πουλήσει στην Αμερική το 1867.

Επιβεβαιώνοντας τη συνάντηση, ο σύμβουλος του Κρεμλίνου για τις διπλωματικές υποθέσεις Γιούρι Ουσακόφ χαρακτήρισε την επιλογή της πολιτείας αυτής «αρκετά λογική», και τόνισε πως οι δυο ηγέτες «θα επικεντρωθούν χωρίς καμιά αμφιβολία σε συζήτηση για τις επιλογές ώστε να καταλήξουμε σε ειρηνική και μακροπρόθεσμη διευθέτηση της ουκρανικής κρίσης».

Μετά τη σύνοδο στην Αλάσκα, η Μόσχα «θα επιδιώξει φυσικά να οργανωθεί η προσεχής συνάντηση ανάμεσα στους προέδρους στο ρωσικό έδαφος» και «πρόκληση για τον σκοπό αυτό εστάλη ήδη στον Αμερικανό πρόεδρο», διευκρίνισε ο κ. Ουσακόφ.

Το τετ-α-τετ αυτό των δυο προέδρων θα είναι το πρώτο από τον Ιούνιο του 2019 στην Ιαπωνία, έναν χρόνο μετά τη σύνοδο του Ελσίνκι, όπου ο Ντόναλντ Τραμπ είχε υιοθετήσει συμφιλιωτικό τόνο έναντι του ισχυρού άνδρα του Κρεμλίνου.

Ο κ. Πούτιν είχε να ταξιδέψει στις ΗΠΑ από το 2015, όταν στον Λευκό Οίκο βρισκόταν ο Μπαράκ Ομπάμα.

Η πολυαναμενόμενη συνάντηση θα γίνει κατά συνέπεια με απόντα τον ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που δεν έχει πάψει να απαιτεί να ακουστεί και η δική του φωνή σε αυτό το κεφάλαιο.

Ο Αμερικανός πρόεδρος, ερωτηθείς νωρίτερα χθες αν η Ουκρανία θα κάνει εδαφικές παραχωρήσεις στο πλαίσιο δυνητικής συμφωνίας, απάντησε πως «θα υπάρξει ανταλλαγή εδαφών προς όφελος και τον δυο, αλλά θα μιλήσουμε γι’ αυτό αργότερα».

«Συζητάμε για μια περιοχή όπου μαίνονται μάχες επί τριάμισι χρόνια, είναι περίπλοκο, στ’ αλήθεια δεν είναι εύκολο (...) όμως θα ανακτήσουμε μέρος της», είπε, αποφεύγοντας να γίνει πιο συγκεκριμένος, πλαισιωμένος από τους ηγέτες του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας, που υπέγραψαν χθες συμφωνία ειρήνης.

Τι ζητά η Ρωσία

Η Ρωσία απαιτεί η Ουκρανία να της εκχωρήσει επίσημα τέσσερις περιφέρειες που κατέχει εν μέρει (Ντονέτσκ, Λουγκάνσκ, Ζαπορίζια, Χερσώνα) και τη χερσόνησο της Κριμαίας, που προσάρτησε το 2014, να εγκαταλείψει το σχέδιο για την ένταξή της στο NATO και να πάψει να δέχεται δυτική στρατιωτική βοήθεια.

Πρόκειται για απαιτήσεις που χαρακτηρίζει απαράδεκτες το Κίεβο, το οποίο από την πλευρά του αξιώνει την απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από την ουκρανική επικράτεια και εγγυήσεις ασφαλείας από τη Δύση, συμπεριλαμβανομένων παραδόσεων όπλων και της ανάπτυξης ευρωπαϊκών δυνάμεων — πρόκειται για κόκκινες γραμμές για το Κρεμλίνο.

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν είχε χθες συνδιαλέξεις με τον πρόεδρο της Κίνας Σι Τζινπίνγκ και τον πρωθυπουργό της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι.

Οι εξελίξεις αυτές καταγράφονται αφού ο πρόεδρος απηύθυνε τελεσίγραφο στη Ρωσία την περασμένη εβδομάδα –στη θεωρία, η προθεσμία εξέπνεε χθες Παρασκευή– για να υπάρξει πρόοδος στις διαπραγματεύσεις με το Κίεβο, επί ποινή σε διαφορετική περίπτωση ακόμη πιο σκληρών οικονομικών κυρώσεων, τόσο στη Μόσχα όσο και σε εμπορικούς εταίρους της.

Η ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία, που εξαπολύθηκε τον Φεβρουάριο του 2022, έχει στοιχίσει a minima δεκάδες χιλιάδες θανάτους και στις δυο χώρες και καταστροφές πελώριων διαστάσεων.

Έπειτα από σχεδόν τριάμισι χρόνια πολέμου, οι ουκρανικές και οι ρωσικές θέσεις εξακολουθούν να φαντάζουν ασυμβίβαστες. Η Ρωσία κατηγορείται από την Ουκρανία πως οδηγεί τις συνομιλίες ανάμεσά τους σε αδιέξοδο συνεχίζοντας να προβάλλει μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις, ενώ οι ένοπλες δυνάμεις της έχουν πλεονέκτημα στα μέτωπα και συνεχίζουν να αποσπούν εδάφη.

Οι πρόσφατες διαπραγματεύσεις

Ο πιο πρόσφατος κύκλος άμεσων διαπραγματεύσεων ανάμεσα στις δυο εμπόλεμες χώρες, τον Ιούλιο στην Κωνσταντινούπολη, το μόνο που συνεισέφερε ήταν συμφωνία για νέα ανταλλαγή αιχμαλώτων και σορών πεσόντων στρατιωτικών των δυο πλευρών.

Για να προχωρήσουν τα πράγματα, ο Αμερικανός ειδικός απεσταλμένος Στιβ Γουίτκοφ έγινε δεκτός αυτή την εβδομάδα στο Κρεμλίνο από τον κ. Πούτιν, κάτι που επέτρεψε να επιταχυνθούν οι διπλωματικές διεργασίες, κάτι που φάνηκε να επιβεβαιώνει προχθές Πέμπτη η ανακοίνωση της Μόσχας περί «καταρχήν συμφωνίας» ανάμεσα στους ηγέτες.

Μετά τη θεαματική επαναπροσέγγιση στην αρχή της χρονιάς με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει δηλώσει επανειλημμένα τους τελευταίους μήνες «πολύ απογοητευμένος» από τον Ρώσο ομόλογό του εξαιτίας της έλλειψης απτής προόδου στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο Κίεβο και τη Μόσχα.

Στο πεδίο, ο ρωσικός στρατός συνεχίζει τις φονικές αεροπορικές επιδρομές στην Ουκρανία και την αργή προέλασή του στο αχανές μέτωπο, όπου οι δυνάμεις του έχουν αριθμητικό πλεονέκτημα κι είναι καλύτερα εφοδιασμένες.

Η Ουκρανία απαιτεί, σε συντονισμό με ευρωπαίους συμμάχους της, κατάπαυση του πυρός διάρκειας 30 ημερών, κάτι που απορρίπτει η ρωσική πλευρά.

cnn.gr

Η Ουάσιγκτον και η Μόσχα επιδιώκουν να καταλήξουν σε μια συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, η οποία θα εδραιώσει τη ρωσική κατοχή σε εδάφη που καταλήφθηκαν με ένοπλα μέσα, σύμφωνα με πηγές με γνώση των διαπραγματεύσεων που επικαλείται το Bloomberg. 

Αμερικανοί και Ρώσοι αξιωματούχοι εργάζονται πάνω σε ένα πλαίσιο συμφωνίας για τα εδαφικά ζητήματα, ενόψει μιας πιθανής συνάντησης των προέδρων Ντόναλντ Τραμπ και Βλαντιμίρ Πούτιν την επόμενη εβδομάδα. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να εξασφαλίσουν τη συγκατάθεση της Ουκρανίας και των Ευρωπαίων συμμάχων τους, αν και η επίτευξη συμφωνίας παραμένει αβέβαιη.

Ο Πούτιν αξιώνει από την Ουκρανία να παραχωρήσει ολόκληρη την ανατολική περιοχή του Ντονμπάς, καθώς και την Κριμαία, την οποία η Ρωσία προσάρτησε παράνομα το 2014. Αυτό θα σήμαινε ότι ο πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι θα πρέπει να αποσύρει τις ουκρανικές δυνάμεις από τα εναπομείναντα τμήματα των περιφερειών Λουγκάνσκ και Ντονέτσκ που ελέγχει το Κίεβο, «δίνοντας στη Μόσχα μια νίκη που δεν πέτυχε στρατιωτικά από την έναρξη της εισβολής το 2022», σχολιάζει το Bloomberg.

«Μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελούσε τεράστια επιτυχία για τον Πούτιν, ο οποίος εδώ και καιρό επιδιώκει απευθείας διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για τον τερματισμό του πολέμου, παρακάμπτοντας την Ουκρανία και την Ευρώπη. Ο Ζελένσκι κινδυνεύει να βρεθεί μπροστά σε μία συμφωνία-τελεσίγραφο για την απώλεια εδαφών, ενώ οι Ευρωπαίοι εταίροι ανησυχούν ότι θα τους απομείνει ο ρόλος της επιτήρησης μιας εκεχειρίας, την ώρα που η Ρωσία θα ανασυγκροτεί τον στρατό της», σχολιάζει το Bloomberg. 

Το σχέδιο για Χερσώνα και Ζαπορίζια

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η υπό διαπραγμάτευση συμφωνία προβλέπει ότι η Ρωσία θα σταματήσει τις επιθέσεις σε Χερσώνα και Ζαπορίζια.

Ωστόσο, οι λεπτομέρειες παραμένουν ρευστές και ενδέχεται να αλλάξουν, ενώ δεν είναι σαφές αν η Μόσχα σκοπεύει να αποσυρθεί από οποιαδήποτε από τα εδάφη και τις υποδομές που κατέχει, συμπεριλαμβανομένου του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια, που είναι ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη.

Η συμφωνία αποσκοπεί ουσιαστικά στο να «παγώσει» ο πόλεμος και να ανοίξει ο δρόμος για εκεχειρία και τεχνικές συνομιλίες σχετικά με μια οριστική ειρηνευτική διευθέτηση, ανέφεραν οι πηγές. Οι ΗΠΑ είχαν προηγουμένως πιέσει τη Ρωσία να συμφωνήσει πρώτα σε μια άνευ όρων κατάπαυση του πυρός, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου, που βρίσκεται πλέον στον τέταρτο χρόνο του.

Πηγή: Bloomberg