Τρίτη, 20η Μαίου 2025  12:03: μμ
WESTMEDIA LOGO rss button fb button fb button
Συντακτική Ομάδα του EklogesDytika.gr

Συντακτική Ομάδα του EklogesDytika.gr

Ενημέρωση με ειδήσεις απο την τοπική και εθνική πολιτική σκηνή για την καλύτερη ενημέρωση και τις καλύτερες επιλογές!!!

Ομόφωνα αθώο κήρυξε το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων τον πρώην εισαγγελέα και πρώην γενικό γραμματέα του ΣΔΟΕ Γιάννη Διώτη, ο οποίος κατηγορείτο για το αδίκημα της απιστίας στην υπηρεσία σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του νόμου 1608/50.

Το δικαστήριο ακολούθησε την εισαγγελική πρόταση που πρότεινε την απαλλαγή του κατηγορουμένου για την εμπλοκή του στη λίστα Λαγκάρντ. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο πρώην ειδικός γραμματέας δεν χρησιμοποίησε τη λίστα για να κανει ελέγχους στους μεγαλοκαταθετες της λίστας Λαγκάρντ, με αποτέλεσμα να ζημιωθεί το Δημόσιο.

Σύμφωνα με την εισαγγελέα, ωστόσο, η περίφημη λίστα Λαγκάρντ δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, γιατί ήταν παράνομο αποδεικτικό μέσο, ενώ δεν προέκυψε βλάβη για το Δημόσιο, αφού, τελικά, έγινε έλεγχος με βάση τα 65 CD, τα οποία εμπεριείχαν και τους καταθέτες της λίστας.

«Σας ζητάω να δώσετε ένα τέλος στην ταλαιπωρία μου» είπε ο Γ. Διώτης, ο οποίος αρνήθηκε την κατηγορία, σημειώνοντας ότι όλα αυτά τα χρόνια φωνάζει για το αυτονόητο: ότι δεν θα μπορούσε να γίνει έλεγχος με βάση την επίμαχη λίστα, η οποία είχε έρθει από την ΕΥΠ.

Υπενθυμίζεται ότι η περιβόητη λίστα με τους μεγαλοκαταθέτες ήρθε στη χώρα μας το 2011, προκαλώντας μεγάλο θόρυβο με τη δημοσιοποίηση των ονομάτων που περιείχε και των καταθέσεων τους στο εξωτερικό.
Σε πρώτο βαθμό ο Γιάννης Διώτης είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 10 ετών.

ethnos.gr

«Περιέγραψα την οικονομική και κοινωνική μετάβαση της Ελλάδος στο αύριο, σε ένα δρόμο που δεν έχουμε την πολυτέλεια να μη διανύσουμε με ταχύτητα ως χώρα. Περιέγραψα την πολιτική μου απόφαση η χώρα να γυρίσει σελίδα και να βάλει σε αυτή την υπογραφή της η οποία πια φυσικά θα είναι ηλεκτρονική», ανέφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας στο συνέδριο Digital Economy Forum που διοργάνωσε ο ΣΕΠΕ.

Ο πρωθυπουργός εξήγησε τι έχει κάνει ήδη η κυβέρνηση και τι σχεδιάζει να κάνει για τον ψηφιακό μετασχηματισμό της χώρας. «Να πληκτρολογήσουμε μαζί το enter στην επόμενη ημέρα της χώρας. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους και της οικονομίας αποτελεί κεντρική επιλογή για την κυβέρνηση», υπογράμμισε αναφέροντας ότι έχουν ήδη γίνει βήματα σε αυτούς τους τέσσερις μήνες και θα ακολουθήσουν περισσότερα και τολμηρότερα.

Αφετηρία η ίδρυση του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης
Αφετηρία είπε είναι η ίδρυση του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, κάτι για το οποίο είχε δεσμευτεί ο ίδιος προεκλογικά. Εξήγησε ότι είχε διπλό κίνητρο, από τη μια την απογοητευτική εικόνα της χώρας στους ψηφιακούς δείκτες και από την άλλα τη θητεία του ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης όπου, όπως είπε, διαπίστωσε ότι ενώ είχε τη θεσμική ευθύνη της ψηφιακής πολιτικής δεν είχε κανένα από τα εργαλεία για να την υπηρετήσει.

Το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, σημείωσε, είναι η κεντρική δομή που έχει τη συνολική ευθύνη του ψηφιακού μετασχηματισμού της χώρας και με αναφορά απευθείας στον πρωθυπουργό.

«Η συγκεκριμένη πολιτική απλώνεται σε όλα τα υπουργεία», είπε ενώ τόνισε πως σε θεσμικό επίπεδο, η κυβέρνηση αναδιάταξε ήδη τη δομή του κράτους και το νέο οργανόγραμμα της διοίκησης για να αποδώσει έχει ως προϋπόθεση δύο στοιχεία: Τη διαλειτουργικότητα μεταξύ των κέντρων του και την απλούστευση των διαδικασιών που τα συνδέουν με τον πολίτη. «Αυτό είναι το αντίδοτο στο δηλητήριο της γραφειοκρατίας, να μην ξοδεύουμε άσκοπα χρόνο και χρήμα», υπογράμμισε ο κ. Μητσοτάκης.

Μητσοτάκης: Γιατί κατήργησα το υπουργείο στο οποίο ήμουν προϊστάμενος
Ο πρωθυπουργός τόνισε πως ουσιαστικά πήρε την πρωτοβουλία να καταργήσει το υπουργείο του οποίου ήταν προϊστάμενος και να εντάξει ένα μεγάλο του κομμάτι στο υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής ενώ το μέρος του που αφορά το ανθρώπινο δυναμικό να είναι ευθύνη του υπουργείου Εσωτερικών.

Μεταξύ άλλων ανέφερε ότι ήδη έχουν ψηφιστεί η απλοποίηση της αδειοδότησης των κεραιών κινητής τηλεφωνίας, η δημιουργία ενιαίου ψηφιακού χάρτη και της ψηφιακής πύλης gov.gr.

Η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη

Μητσοτάκης σε παρόχους: Μειώστε τις τιμές δεδομένων, καθαρές κουβέντες
Επίσης, ο πρωθυπουργός έθεσε τους εξής 6 κεντρικούς στόχους.

1. Ίδρυση πλατφόρμας gov.gr ως μοναδικής πύλης πρόσβασης των πολιτών στο δημόσιο και τις υπηρεσίες του. Είπε ότι στην αρχή θα συγκεντρωθούν δημόσιες υπηρεσίες που ήδη παρέχουν ψηφιακά υπηρεσίες προσθέτοντας δύο από τις πιο διαδεδομένες πράξεις, την εξουσιοδότηση και την υπεύθυνη δήλωση. Ο πρωθυπουργός είπε ότι σταδιακά θα εντάσσονται όλο και πιο νέα στοιχεία.

2. Η έννοια της προσωπικής ταυτοποίησης με τις ταυτότητες νέου τύπου στο πρότυπο της Εσθονίας. Ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι θα είναι έγχρωμες και θα δίνουν τη δυνατότητα ψηφιακών υπογραφών ενώ περιλαμβάνεται και η χρήση ενός ενιαίου αριθμού για τις συναλλαγές του πολίτη με το δημόσιο.

3. Απλοποίηση των διαδικασιών και ολοκλήρωση του ομώνυμου εθνικού προγράμματος. Το δημόσιο δεν θα ζητά ξανά δεδομένα που έχουν δοθεί.

4. Πρόσβαση στις νέες τηλεπικοινωνίες. Μεταξύ άλλων ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε εδώ ότι το κόστος των δεδομένων στη χώρα μας παραμένει πολύ υψηλό και τόνισε πως «είναι αναγκαίο οι πάροχοι κινητής τηλεφωνίας να αναπροσαρμόσουν τις τιμολογιακές τους πολιτικές προς τα κάτω, καθαρές κουβέντες, καθαρές λύσεις».

5. Καλλιέργεια νέων δεξιοτήτων για το ανθρώπινο δυναμικό. Επ’αυτού αναφέρθηκε στο χάσμα δεξιοτήτων που υπάρχει στην αγορά εργασίας παρότι η χώρα έχει, όπως είπε, απαγορευτικά μεγάλη ανεργία. Μίλησε για έλλειμμα προσωπικού για τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας υψηλής εξειδίκευσης και είπε ότι λύση είναι ο ανάλογος προσανατολισμός της εκπαίδευσης και ένα ευρύ σχέδιο επιμορφωτικών προγραμμάτων. Πρόσθεσε ότι 400.000 νέοι έφυγαν στο εξωτερικό λόγω της απαγορευτικής φορολογίας και του ασφαλιστικού που συνέδεε τις εισφορές με το εισόδημά τους. «Αυτά αλλάζουν ήδη και σε συνδυασμό με τη γενικότερη αισιοδοξία πιστεύω ότι ένα σημαντικό τμήμα του ανθρώπινου δυναμικού θα ξανακάνει το βήμα να επιστρέψει στην πατρίδα», συμπλήρωσε.

6. Η αξιοποίηση των ανοικτών δεδομένων τα οποία μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη.

«Ο ψηφιακός μετασχηματισμός της χώρας δεν αποτελεί μια ουδέτερη, τεχνική κατεύθυνση. Δεν είναι τεχνοκρατική προσέγγιση αλλά συνειδητή επιλογή, άκρως πολιτική, στο όνομα των πολλών», υπογράμμισε ο πρωθυπουργός. «Είναι προϋπόθεση ευημερίας των πολιτών», τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

iefimerida.gr

Συνολικά εννέα είναι οι αναθεωρημένες διατάξεις οι οποίες υπερψηφίστηκαν στη Βουλή, ύστερα από μια «μαραθώνια» διαδικασία της Ολομέλειας για την Συνταγματική Αναθεώρηση.

Με ευρύτατη πλειοψηφία πέρασε η ψήφος των αποδήμων με 212 υπέρ, η κυβερνητική πρόταση για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας με 158 θετικές. Ταυτόχρονα υπερψηφίστηκαν η βουλευτική ασυλία, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και η θέσπιση λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας.

Σημειώνεται ότι προς ψήφιση εισήλθαν στη Βουλή συνολικά 49 διατάξεις, που αφορούσαν 28 άρθρα.

Σφοδρή αντιπαράθεση Μητσοτάκη-Τσίπρα

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης από το βήμα της Βουλής στη συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος δήλωσε: «Κύριε Τσίπρα, τις προτάσεις σας δεν τις απορρίπτει σήμερα η ΚΟ της ΝΔ. Τις απέρριψε ο ελληνικός λαός στις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Γι’ αυτό μεσολαβεί η λαϊκή ετυμηγορία μεταξύ των δύο φάσεων της συνταγματικής αναθεώρησης».

Ο πρωθυπουργός σημείωσε επίσης και τα εξής: «Θα αργήσουμε πολύ, κ. Τσίπρα, να έχουμε άλλη αναθεωρητική διαδικασία. Η επόμενη αναθεώρηση δεν μπορεί να ολοκληρωθεί παρά μόνο αν παρέλθει μια δεκαετία. Σήμερα να κάνουμε ψύχραιμη αποτίμηση για το τι ακριβώς συνέβη κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας […] Από αύριο η χώρα θα έχει νέο Σύνταγμα, του 2019. Θα φέρει τη σφραγίδα της σημερινής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας αλλά θα είναι και προϊόν διακομματικής συναίνεσης».

Επίσης ο κ. Μητσοτάκης, απευθυνόμενος στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμπλήρωσε: «Ο τόνος, κ. Τσίπρα, της ομιλίας σας ήταν εκτός κλίματος. Δεν ακούσατε κανένα πολιτικό αρχηγό, αλλά ήταν και εκτός κλίματος σε σχέση με τη συζήτηση που έγινε στην επιτροπή. Όπως είχαμε δεσμευτεί, προσεγγίσαμε τη συνταγματική αναθέωρηση με διαφορετικό τρόπο από εκείνον του ΣΥΡΙΖΑ. Η διαδικασία ξεκίνησε στο φυσικό της χώρο, στη Βουλή, και όχι ως μαζική κομματική φιέστα στο προαύλιό της. Το Κοινοβούλιο εργάστηκε παραγωγικά σε προσδιορισμένο χρονο. Γιατί έμεινε αδρανές για 31 μήνες, κ. Τσίπρα; Η πλειοψηφία δεν αγνόησε τη θέση της μειοψηφίας. Το Κοινοβούλιο εξέτασε τις διατάξεις που έφτασαν σε αυτό απο την απελθούσα Βουλή».

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, συνεχίζοντας την ομιλία του στη Βουλή, στο πλαίσιο της συζήτησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος, ανέφερε και τα εξής, μεταξύ άλλων: «Κύριε Τσίπρα, δεν κρίνατε απαραίτητη μία αναφορά στο Σύνταγμα για αντιμετώπιση κλιματικής αλλαγής; Το άρθρο 24 δεν κρίνατε απαραίτητο να αναθεωρηθεί. Εσείς που είστε φίλος του Περιβάλλοντος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέμεινε σε διαφορετική κατεύθυνση με περιττούς συνταγματικούς βερμπαλισμούς. Με επικίνδυνες κάποιες διατάξεις πολιτικού καιροσκοπισμού. Πού ακούσατε ότι εμείς προτείναμε την απλή αναλογική ως μόνιμο σύστημα; Άλλο η συνταγματική κατοχύρωση σταθερού εκλογικού συστήματος και άλλο ότι προτείναμε την απλή αναλογική ως σύστημα.

«Η πρότασή της δεν συμπεριελάμβανε λέξη για τη δημόσια διοίκηση, λέξη για την εκπαίδευση, λέξη για τη δικαιοσύνη, λέξη για το περιβάλλον […] Η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση όταν έκανε λόγο για αναθεώρηση δεν είχε ως σκοπό τον εκσυγχρονισμό του Συντάγματος αλλά τη ματαίωση για μια 10ετία μιας ριζικής αλλαγής. Για άλλη μια φορά είστε κατώτερος των περιστάσεων και μικρότερος ενώπιον της ιστορικής ευκαιρίας για τη χώρα».

Ο πρωθυπουργός ανέφερε επίσης το εξής: «Ο πολιτικός να έχει την ίδια αντιμετώπιση με κάθε πολίτη. Ας χειροκροτήσουμε επιτέλους ότι το άρθρο 86 αλλάζει με τη διακομματική στήριξη της Βουλής των Ελλήνων.

«Αναθεώρηση-τραγωδία»

Ευθεία κατηγορία προς τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη και τους βουλευτές της πλειοψηφίας ότι η διαδικασία της Συνταγματικής Αναθεώρησης θα καταλήξει σε μια «μίζερη και καχεκτική αναθεώρηση», αλλά και σε «αναθεώρηση-παρωδία», εάν επιμείνουν μέχρι τέλους «στην άρνηση υιοθέτησης της ερμηνευτικής δήλωσης στο 86 και στην αδιανόητη πρόταση για Πρόεδρο της Δημοκρατίας μειοψηφίας στο 36» διατύπωσε ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας κατά τη διάρκεια της σχετικής συζήτησης στη Βουλή.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε, απευθυνόμενος στον κ. Μητσοτάκη, ότι εκείνος και η παράταξή του θα μείνουν στη ιστορία «ως η παράταξη που αρνήθηκε ακόμα και τα ελάχιστα, τα στοιχειώδη και αυτονόητα, για το συνταγματικό εκσυγχρονισμό της χώρας». Και αυτό, όπως τον κατηγόρησε, «προκειμένου να ικανοποιήσει εσωτερικές αντιφάσεις και απαιτήσεις της τρέχουσας συγκυρίας, όπως για παράδειγμα τον φόβο απέναντι στην έρευνα της Novartis (γι’ αυτό επιμένετε στην άρνηση της ερμηνευτικής δήλωσης), αλλά και τις αντιφάσεις στο εσωτερικό σας να εκλέξετε ΠτΔ με μεγάλη πλειοψηφία (γι’ αυτό οδηγείστε σε έναν εξευτελισμό και του κύρους της διαδικασίας και του θεσμού)». Σημείωσε ότι όμως το κυριότερο είναι ότι η σημερινή τους απόφαση «θα διευρύνει τις σκιές ανάμεσα στους πολίτες και το πολιτικό σύστημα».

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανέπτυξε και τις υπόλοιπες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ που «μπλόκαρε» η ΝΔ για την αναθεώρηση, τονίζοντας ότι αυτές «είναι οι προτάσεις για το Σύνταγμα του μέλλοντος». Δήλωσε βέβαιος ότι ο ελληνικός λαός, θα επιβραβεύσει τη συνέπεια του ΣΥΡΙΖΑ και «θα μας δώσουν την ευκαιρία, στην προοδευτική παράταξη, να ξεκινήσουμε και να ολοκληρώσουμε την επόμενη αναθεώρηση». «Η Ιστορία αργά ή γρήγορα θα μας δικαιώσει. Η Ιστορία με τα όσα επιλέγετε να κάνετε στην αναθεώρηση, σάς έχει ήδη καταδικάσει» είπε.

Ειδικότερα, στην ομιλία του στη Βουλή, ο κ. Τσίπρας αντιπαρέβαλε το «συνολικό σχέδιο» αναθεώρησης που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2018 έχοντας ως θεμελιώδη παραδοχή ότι το Σύνταγμα ανήκει σε όλους τους πολίτες, με την «αμήχανη και άτολμη συρραφή σκόρπιων διατάξεων» της πρότασης της ΝΔ. Κατηγόρησε τα «κόμματα του παλιού πολιτικού συστήματος» ότι βρέθηκαν απέναντι στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που αποσκοπούσε σε εκδημοκρατισμό του πολιτεύματος, διεύρυνση της λαϊκής συμμετοχής και των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, αποκατάσταση της αξιοπιστίας της πολιτικής.

Ο κ. Τσίπρας σημείωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε ώριμα αιτήματα που ενέχουν και το στοιχείο της συναίνεσης και πως, αντίθετα με τη σημερινή κυβέρνηση, είχε αποδεχθεί αυτοβούλως διάφορες προτάσεις της τότε αντιπολίτευσης, δίνοντας έτσι την ευκαιρία αυτές να είναι σήμερα μεταξύ των αναθεωρητέων διατάξεων.

Πηγή: ethnos.gr

Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό καταλύουν τα τελευταία ψήγματα της εθνικής κυριαρχίας

Ανακοίνωση της ΠΓ του ΕΠΑΜ

Τα νέα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση της ΝΔ για την «αντιμετώπιση» του προσφυγικού/μεταναστευτικού, όχι μόνο δεν αποσκοπούν στην επίλυση του προβλήματος, αλλά αντίθετα στοχεύουν στο βάθεμα της εξάρτησης της χώρας μας και του ξεπουλήματος της εθνικής μας κυριαρχίας. Πιστή στο πνεύμα του νεοφιλελευθερισμού που υπηρετεί, η ΝΔ αντιμετωπίζει τις μεταναστευτικές «ροές» ως φυσικό φαινόμενο και εξαγγέλλει ότι θα τις αντιμετωπίσει με αστυνομικά και κατασταλτικά μέσα, όπως είναι η πρόσληψη επιπλέον συνοριοφυλάκων (400 για τον Έβρο και 800 για τα νησιά) και η δημιουργία «κλειστών προαναχωρησιακών κέντρων», δηλαδή φυλακών, για όσους εισέρχονται στη χώρα μας.

Η αναφορά του πρ. υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Μουζάλα ότι «το μεταναστευτικό ρεύμα μας σώζει δημογραφικά», σε συνδυασμό με την ομιλία του νυν πρωθυπουργού για τη «γόνιμη ενσωμάτωση των μεταναστών στον εθνικό κορμό», αποδεικνύει ότι η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει «κρίση μετανάστευσης» λόγω μεταναστευτικών ροών, αλλά τις συνέπειες μιας σκόπιμης πολιτικής εγκλωβισμού μεταναστών και προσφύγων, με σκοπό, εκτός των άλλων, τη σταδιακή υποκατάσταση του εγχώριου πληθυσμού, ο οποίος μεταναστεύει ή πεθαίνει δημογραφικά λόγω της μνημονιακής κατοχής. Απόδειξη γι’ αυτό αποτελεί το γεγονός ότι ούτε η προηγούμενη, αλλά ούτε και η τωρινή κυβέρνηση έχουν πάρει κάποιο σοβαρό μέτρο για τη μείωση των εισερχομένων στην Ελλάδα, και ότι δεν ακολουθούνται οι διαδικασίες που θα επέτρεπαν σε όσους έχουν αναγνωριστεί ως πρόσφυγες να μεταβούν στη χώρα που επιθυμούν. Όσοι μπαίνουν στην Ελλάδα εγκλωβίζονται εδώ, καθώς δεν τηρούνται ούτε και οι συμφωνίες για μετεγκατάστασή τους σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Την πολιτική αυτή συνεχίζει και επεκτείνει η ΝΔ, με τον νέο νόμο που έφερε στις 31 Οκτωβρίου, όπου προβλέπεται η αναγκαστική «ενσωμάτωση» και «αφομοίωση» των προσφύγων/μεταναστών στην ελληνική κοινωνία.

Η Ελλάδα για άλλη μια φορά γίνεται το «πειραματόζωο» στην επιχείρηση διάλυσης κρατών της νέας τάξης πραγμάτων. Με την αντικατάσταση του μόνιμου, εγχώριου πληθυσμού, του ελληνικού λαού, ο οποίος μεταναστεύει ή πεθαίνει δημογραφικά λόγω της μνημονιακής κατοχής, από ένα ετερόκλητο ξεριζωμένο, εξαθλιωμένο πλήθος ανθρώπων, οι οποίοι, στην πλειοψηφία τους, έχουν χάσει κάθε αίσθηση ότι ανήκουν κάπου, κάθε αίσθηση «πατρίδας», καταλύεται ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά που ορίζουν ένα κράτος, δηλαδή η παρουσία μόνιμα εγκατεστημένου πληθυσμού.

Με τη δημιουργία των «κλειστών προαναχωρησιακών κέντρων», που εξήγγειλε η κυβέρνηση της ΝΔ, επιχειρείται η μετατροπή της παραμεθορίου, και κυρίως των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, σε «ζώνη ασφαλείας», κατά τις επιταγές πρώτα και κύρια της Γερμανίας. Με τον τρόπο αυτό, η χώρα μας εκτίθεται, όλο και πιο έντονα, διεθνώς σε πιέσεις, ιδίως από την Τουρκία, που επίσημα πλέον αμφισβητεί την κυριαρχία των νησιών «πρώτης υποδοχής» στο όνομα του «ανθρωπιστικού δικαίου». Κι όλα αυτά, προκειμένου να περάσουν ολοκληρωτικά τα νησιά υπό τη «διεθνή κυριαρχία» της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ήδη, με πρόσχημα την «ενίσχυση» του ελέγχου στα σύνορά μας, το Ανατολικό Αιγαίο έχει μετατραπεί σε ζώνη μειωμένης κυριαρχίας από το ελληνικό κράτος, μια «γκρίζα» ζώνη η οποία ελέγχεται από ξένες, «συμμαχικές» δυνάμεις, τη FRONTEX και το ΝΑΤΟ. Εάν εφαρμοστεί το νέο σχέδιο της κυβέρνησης, η κατάσταση αυτή θα ενταθεί, οδηγώντας στην οριστική απώλεια της κυριαρχίας μας στην περιοχή και καταλύοντας και το δεύτερο κριτήριο ορισμού ενός κράτους, δηλαδή τα συγκεκριμένα σύνορα.

Ο εγκλεισμός των αιτούντων άσυλο σε κλειστά κέντρα κράτησης είναι παράνομος με βάση το διεθνές, αλλά και το εθνικό μας δίκαιο. Τα κέντρα αυτά, όχι μόνο θα εντείνουν τις αβίωτες συνθήκες για τους εγκλωβισμένους μετανάστες/πρόσφυγες και για τον ντόπιο πληθυσμό, αλλά ταυτόχρονα θα μετατρέψουν την χώρα μας σε προνομιακό χώρο κλεπταποδοχής θυμάτων traffiking (λαθρεμπορίου ανθρώπων). Για την αποδοχή αυτής της κατάστασης από τον ντόπιο πληθυσμό, η κυβέρνηση επιχειρεί εξαγορά των συνειδήσεων, με τα λεγόμενα «ανταποδοτικά μέτρα» (παράταση του μειωμένου ΦΠΑ, υπόσχεση για αναβάθμιση των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας στα νησιά κλπ), αλλά και με την παροχή μιας θέσης εργασίας σε άτομα τα οποία, μη έχοντας άλλη επιλογή με την ανεργία που μαστίζει τη χώρα μας, θα δεχτούν να αναλάβουν τον ρόλο του «δεσμοφύλακα» στις νέες δομές-φυλακές.

Θα πρέπει, τέλος, να επισημάνουμε ότι δεν είναι πρώτη φορά στην ιστορία μας που τα νησιά μας χρησιμοποιούνται ως τόπος εγκλεισμού των διαφόρων κατά καιρούς «ανεπιθύμητων». Η αρχή γι’ αυτό είχε γίνει με την αναγκαστική παραμονή εκεί των Ελλήνων προσφύγων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για να χρησιμοποιηθούν αργότερα ως τόποι εξορίας των πολιτικών κρατουμένων. Κατά τον ίδιο τρόπο και σήμερα, τα κλειστά κέντρα κράτησης είναι μια «πρόβα τζενεράλε» για την εισαγωγή των ιδιωτικών φυλακών στην Ελλάδα, ένα σχέδιο που ήδη μελετά η κυβέρνηση στα πλαίσια του «αναπτυξιακού» προγράμματος γενικής εκποίησης της πατρίδας μας.

Όπως όλα τα προβλήματα που αφορούν την εθνική μας υπόσταση, έτσι και το λεγόμενο «προσφυγικό» δεν μπορεί να λυθεί με κατασταλτικά μέτρα αστυνομικού τύπου, παρά μόνο με όρους ανεξάρτητου, κυρίαρχου κράτους, κατά τα προβλεπόμενα από το διεθνές δίκαιο. Η παραμονή μας σ’ αυτό το μόρφωμα με αυτοκρατορικά χαρακτηριστικά, που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δεν αναγνωρίζει κυρίαρχα κράτη στο εσωτερικό της, παρά μόνο «χώρους» που τους χειρίζεται κατά το δοκούν και κατά τα συμφέροντά της, και που το ίδιο της το εσωτερικό δίκαιο καταπατά τις αρχές του διεθνούς δικαίου και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, οδηγεί τη χώρα και τον λαό μας στην καταστροφή και τον εθνικό διαμελισμό. Εξίσου εθνικά επικίνδυνη είναι η διακυβέρνησή μας από αυτό το εθελόδουλο, δοσιλογικό πολιτικό προσωπικό, που για ιδιοτελή συμφέροντα επιμένει να μας κρατά εγκλωβισμένους σ’ αυτόν τον καταστροφικό μονόδρομο. Γι’ αυτό και δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε σε όλους τους τόνους ότι η εθνική μας απελευθέρωση είναι ζήτημα επιβίωσης!

Αθήνα, 25 Νοεμβρίου 2019

Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

«Η παράταξη «Δυτική Ελλάδα Μπροστά» είναι εδώ. Θα συνεχίσουμε να μιλάμε με την κοινωνία, να καταγράφουμε προβλήματα και προοπτικές και θα συμμετέχουμε συγκροτημένα, μελετημένα και σοβαρά στα Περιφερειακά Συμβούλια, γιατί θα το απαιτήσουν και οι εξελίξεις», δήλωσε χθες, μετά τη συνεδρίαση των μελών της παράταξής του που ήταν υποψήφια στην ενότητα της Αχαΐας, ο επικεφαλής Κώστας Σπηλιόπουλος.


Το κλίμα στη χθεσινή συνάντηση ήταν ιδιαιτέρως ζεστό. Από όλα τα στελέχη που πήραν το λόγο διεφάνη η θέληση και η ανάγκη της δυναμικής λειτουργίας της παράταξης, τόσο εντός Συμβουλίου όσο και κι εκτός, στη σύνδεση με την κοινωνία.

Ανάλογες συσκέψεις θα πραγματοποιηθούν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα στην Αιτωλοακαρνανία και την Ηλεία. Αμέσως μετά θα υπάρξουν όργανα και δομή στην παράταξη για τον καλύτερο δυνατό έλεγχο της Αρχής και για συντονισμένη παραγωγή έργου.

«Στο περιφερειακό συμβούλιο η συμβολή μας θα είναι σημαντική. Άλλωστε από τις επόμενες ημέρες τα θέματα που θα κληθεί να διαχειριστεί η περιφέρεια θα είναι διευρυμένα. Υποδομές, χρηματοδοτικά εργαλεία, καθημερινή λειτουργία, προσέλκυση επενδύσεων, τουρισμός. Θα είμαστε εδώ. Θα ελέγχουμε, θα προτείνουμε και με θετικό τρόπο θα συμβάλουμε για μια θετική τροχιά για την περιφέρειά μας», πρόσθεσε ο κ. Σπηλιόπουλος.

dete.gr

Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου 2019 14:09

Οι Έλληνες Μαθητές Και Το PISA 2015

Γιατί οι επιδόσεις τους είναι διαχρονικά κακές; Μια λεπτομερής παρουσίαση και επεξεργασία των αποτελεσμάτων της μεγάλης, διεθνούς εκπαιδευτικής έρευνας του ΟΟΣΑ δίνει σημαντικές απαντήσεις.

Κάθε τρία χρόνια, όταν ανακοινώνονται τα αποτελέσματα του διεθνούς προγράμματος PISA, μιας μεγάλης έρευνας που κάνει ο ΟΟΣΑ σε 15χρονους μαθητές από τα κράτη-μέλη του και από δεκάδες άλλες χώρες, εμφανίζονται οι ίδιοι τίτλοι στις ειδήσεις, το ίδιο ρεπορτάζ. Σε αυτή την παγκόσμια αξιολόγηση των μαθητών με κοινά θέματα και κοινή μεθοδολογία (στα μαθηματικά, την κατανόηση κειμένου, τις φυσικές επιστήμες και άλλα θέματα), οι Έλληνες μαθητές δεν τα πηγαίνουν καλά. Από το 2000 που ξεκίνησε ο θεσμός και συμμετέχει η χώρα μας, πολλοί από τους μαθητές μας σταθερά παίρνουν βαθμούς “κάτω από τη βάση” σε όλα τα θέματα, και τα αποτελέσματά τους υπολείπονται των μαθητών σχεδόν όλων των άλλων κρατών-μελών της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ. Στις 3 Δεκεμβρίου του 2019, όταν θα ανακοινωθούν και επισήμως τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας του 2018, αναμένεται να συμβεί το ίδιο.

Αυτό που δεν είναι εξίσου γνωστό, όμως, είναι το ότι η συγκεκριμένη έρευνα, εκτός από την αξιολόγηση των παιδιών πάνω σε αυτά τα γνωστικά αντικείμενα, περιέχει και άλλα πράγματα. Συγκεκριμένα, οι μαθητές που συμμετέχουν (περίπου 5.500 15χρονοι από όλη την Ελλάδα, αντιπροσωπευτικό πανελλαδικό δείγμα) απαντούν και σε ένα αναλυτικό ερωτηματολόγιο (PDF) που αφορά τους ίδιους, τις ζωές τους και την εμπειρία τους στο σχολείο. Απαντούν σε ερωτήσεις για το πόσα βιβλία υπάρχουν στο σπίτι τους, το αν τρώνε πρωινό, τη βαθμίδα εκπαίδευσης στην οποία έφτασαν οι γονείς τους, το αν παίζουν videogames και πόσο, το αν κάνουν ιδιαίτερα ή φροντιστήριο, το αν αθλούνται. Ταυτόχρονα, άλλο ερωτηματολόγιο (PDF) συμπληρώνουν και οι διευθυντές των σχολείων τους, απαντώντας σε ερωτήσεις για τις υποδομές και τις ελλείψεις του κάθε σχολείου.

Τα αποτελέσματα των παιδιών στο πρόγραμμα PISA είναι από μόνα τους χρήσιμα και πολύ ενδεικτικά. Το ότι ο μέσος όρος των επιδόσεων των Ελλήνων μαθητών είναι χαμηλότερος από ό,τι των μαθητών των περισσότερων ανεπτυγμένων χωρών, το ότι εμείς φαίνεται να έχουμε πολύ λιγότερους μαθητές υψηλών επιδόσεων από ό,τι συγκρίσιμες χώρες, ή το ότι ένα τεράστιο ποσοστό των μαθητών μας δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν ούτε στα βασικά, είναι πολύτιμα στοιχεία που αποτυπώνουν μια προβληματική πραγματικότητα. Όταν όμως συνδυαστούν με τα αποτελέσματα και των άλλων, παράλληλων ερευνών, τότε μπορούν να γίνουν πραγματικά πολύτιμα. Γιατί τότε μπορούμε να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε και τις αιτίες πίσω από το πρόβλημα.

Η διαΝΕΟσις, λοιπόν, δημοσιεύει σήμερα μια λεπτομερή μελέτη πάνω στα αποτελέσματα της PISA του 2015, τα πιο πρόσφατα πλήρη δεδομένα που είναι διαθέσιμα. Μια ομάδα ερευνητών, με το συντονισμό και την επιμέλεια της Επικ. Καθηγήτριας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου Χρύσας Σοφιανοπούλου, που είναι η εθνική συντονίστρια του PISA στον ΟΟΣΑ, μελέτησαν λοιπόν τα δεδομένα του 2015 και ετοίμασαν μια λεπτομερή τεχνική ανάλυση μερικών από τα αποτελέσματα, καταλήγοντας σε πολλά χρήσιμα συμπεράσματα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΕΔΩ (PDF)

Θα πρέπει να πούμε ότι τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα τέτοιων γιγάντιων ερευνών είναι ένα τεχνικό και πολύπλοκο θέμα, που αφορά κυρίως τους ειδικούς. Εδώ θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε με απλούστερους όρους μερικά βασικά στοιχεία από τα αποτελέσματα της αξιολόγησης των μαθητών στα μαθηματικά, την κατανόηση κειμένου και τις φυσικές επιστήμες, μια σύγκριση με κάποιες άλλες, επιλεγμένες χώρες, μερικά στοιχεία που προκύπτουν από τις απαντήσεις των μαθητών και των διευθυντών τους στα άλλα ερωτηματολόγια και, τελικά, μερικά συμπεράσματα για τους παράγοντες που φαίνεται να σχετίζονται με τις επιδόσεις των παιδιών.

Αλλά πρώτα, θα ξεκινήσουμε από ένα πιο βασικό ερώτημα.

1. Τι είναι το πρόγραμμα PISA;

Η έρευνα του προγράμματος PISA (“Programme for International Student Assessment”) γίνεται, όπως είπαμε, κάθε τρία χρόνια στις 35 χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ και σε δεκάδες άλλες χώρες-εταίρους (το 2015 ήταν 37). Έχει ως σκοπό να αξιολογήσει το αν και κατά πόσο μαθητές που πλησιάζουν προς το τέλος της υποχρεωτικής εκπαίδευσής τους έχουν αποκτήσει τις γνώσεις και τις ικανότητες για να συμμετάσχουν αποτελεσματικά στις σύγχρονες κοινωνίες και να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της εποχής.

Η ανάγκη για μια τέτοια, διεθνή έρευνα εκφράστηκε στις αρχές της δεκαετίας του '80, κυρίως από δύο εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους κυβερνήσεις, τη ρεπουμπλικανική στις ΗΠΑ και τη σοσιαλιστική στη Γαλλία. Οι κυβερνήσεις αυτές, που είχαν ήδη διαγνώσει ότι τα εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών τους αντιμετώπιζαν προβλήματα, χρειάζονταν ένα εργαλείο που θα τα αξιολογούσε σε διεθνές επίπεδο, αποκαλύπτοντας έτσι τις μεγαλύτερες ελλείψεις και υστερήσεις, αλλά ταυτόχρονα αποτελώντας και ένα πολύ πειστικό επιχείρημα προς το εκλογικό σώμα των χωρών. Μετά από πολλά χρόνια διαπραγματεύσεων και προετοιμασίας, ο ΟΟΣΑ οργάνωσε την διεξαγωγή της πρώτης έρευνας το 2000, και δημοσίευσε τα πρώτα αποτελέσματα το 2001. Σήμερα υπάρχουν κι άλλες παρόμοιες διεθνείς εκπαιδευτικές έρευνες (TIMSS, PIRLS), αλλά το πρόγραμμα PISA παραμένει η ευρύτερη, η πιο διαδεδομένη και η πιο γνωστή.

Στην έρευνα του 2015 συμμετείχαν συνολικά περίπου 540.000 μαθητές από 72 χώρες. Από την Ελλάδα συμμετείχαν 5.532 μαθητές ηλικίας από 15 ετών και τριών μηνών μέχρι 16 ετών και δύο μηνών, από 212 δημόσια και ιδιωτικά σχολεία όλης της χώρας, ένα δείγμα αντιπροσωπευτικό του πληθυσμού των σχεδόν 100.000 μαθητών αυτής της ηλικίας στη χώρα μας.

Η ίδια η εξέταση για κάθε γνωστικό αντικείμενο διήρκεσε δύο ώρες και έγινε με ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο στο εργαστήριο πληροφορικής του κάθε σχολείου. Οι μαθητές, ανάλογα με τις απαντήσεις τους, βαθμολογούνται με ένα βαθμό που δεν απεικονίζει ακριβώς το πόσες σωστές απαντήσεις έδωσαν, αλλά υπολογίζεται σε συνάρτηση με τις απαντήσεις και των υπόλοιπων μαθητών. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει μέγιστος ή ελάχιστος βαθμός (μια απλή κλίμακα από το 0 ώς το 1000, ας πούμε) αλλά μια κατανομή γύρω από μια βάση των περίπου 500 μονάδων. Για να γίνεται πιο κατανοητή η επίδοση του κάθε μαθητή, ο ΟΟΣΑ κατατάσσει τους μαθητές σε κατηγορίες-βαθμίδες ανάλογα με τη βαθμολογία που πέτυχαν σε κάθε μάθημα. Οι βαθμίδες 5 και 6, ας πούμε, περιλαμβάνουν τους καλύτερους όλων, αυτούς που τα πάνε πολύ καλά και μπορούν να ανταπεξέλθουν ικανοποιητικά ακόμα και στα πιο δύσκολα θέματα. Στον αντίποδα, στη βαθμίδα 1 (που χωρίζεται σε 1α και 1β) κατατάσσονται οι ανεπαρκείς, αυτοί που δεν γνωρίζουν βασικές έννοιες και δεν μπορούν να ανταποκριθούν ικανοποιητικά στα περισσότερα από τα θέματα της εξέτασης. Περισσότερες λεπτομέρειες γι’ αυτές τις βαθμίδες θα δούμε παρακάτω.

Επιπλέον, όπως είπαμε και στην εισαγωγή, οι μαθητές απάντησαν και σε ένα άλλο ερωτηματολόγιο διάρκειας 35 λεπτών, το οποίο περιέχει θέματα που αφορούν τη ζωή τους και τις συνθήκες στις οποίες εκπαιδεύονται, καθώς σε δύο ερωτηματολόγια σχετικά με τη σταδιοδρομία τους και την εξοικείωσή τους με την τεχνολογία, ενώ οι διευθυντές των σχολείων απάντησαν σε άλλο, ειδικά διαμορφωμένο ερωτηματολόγιο διάρκειας 45 λεπτών για τις υποδομές και τις συνθήκες των σχολείων τους. Ο ΟΟΣΑ για το πρόγραμμα του 2015 είχε σχεδιάσει και άλλα δύο ερωτηματολόγια -ένα για τους καθηγητές των σχολείων και ένα για τους γονείς των παιδιών- αλλά η Ελλάδα δεν συμμετείχε σε αυτά.

Στην έρευνα του 2015 οι μαθητές εξετάστηκαν, όπως κάθε φορά, στα μαθηματικά, στην κατανόηση κειμένου και στις φυσικές επιστήμες (αυτό το θέμα ήταν κύριο γνωστικό αντικείμενο και το 2006) και επιπλέον στη συνεργατική επίλυση προβλήματος. Για τις ανάγκες αυτής της ανάλυσης θα δούμε τα αποτελέσματα των μαθητών στα τρία πρώτα και κυριότερα θέματα. Αξίζει όμως να αναφέρουμε ότι οι επιδόσεις των μαθητών και στο τέταρτο ήταν κάτω του μετρίου.

Εδώ πρέπει να τονίσουμε, πάντως, πως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και σημαντικά χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης εκπαιδευτικής έρευνας είναι ότι δεν αξιολογεί τις γνώσεις των μαθητών ή την εξοικείωσή τους με μια συγκεκριμένη εξεταστική ύλη. Αντίθετα, τα θέματα στα οποία καλούνται να αξιολογηθούν είναι γενικότερης φύσεως, με στόχο να αποτυπώσουν όχι τόσο το τι γνωρίζουν οι μαθητές, αλλά το αν και κατά πόσο μπορούν να σκεφτούν αναλυτικά και συνδυαστικά, αν οι γνώσεις τους τροφοδοτούν την ευρύτητα της σκέψης τους και αν είναι εξοικειωμένοι με τις βασικές έννοιες σε κάθε γνωστικό αντικείμενο προκειμένου να ανταποκριθούν σε καθημερινά προβλήματα. Ειδικά στο θέμα των φυσικών επιστημών, οι μαθητές κλήθησαν να απαντήσουν σε θέματα που τους ζητούσαν να εξηγήσουν φυσικά φαινόμενα, να αξιολογήσουν και να σχεδιάσουν επιστημονικές έρευνες και να ερμηνεύσουν δεδομένα και τεκμήρια με επιστημονικό τρόπο.

Για παράδειγμα, στην εξέταση των φυσικών επιστημών το 2006 ένα θέμα έδειχνε στους μαθητές μια φωτογραφία των Καρυάτιδων εξηγώντας πως τη δεκαετία του ’80 είχαν μεταφερθεί στο εσωτερικό του Μουσείου της Ακρόπολης για να αποφύγουν τη φθορά από την όξινη βροχή. Ακολουθούσαν ερωτήσεις στις οποίες το θέμα ζητούσε από τους μαθητές να εξηγήσουν από πού προέρχονται τα οξείδια του αζώτου και του θείου στην ατμόσφαιρα, και να αξιολογήσουν/μαντέψουν τα αποτελέσματα ενός πειράματος κατά το οποίο κομμάτια μαρμάρου τοποθετούνται σε ξύδι. Σε ένα άλλο θέμα, οι μαθητές καλούνταν να εξηγήσουν γιατί τα αστέρια φαίνονται λαμπρότερα στην ύπαιθρο αντί για τις πόλεις, και γιατί ένα τηλεσκόπιο μεγαλύτερης διαμέτρου δείχνει καλύτερα αστέρια χαμηλής φωτεινότητας.

Την ίδια χρονιά, στην εξέταση των μαθηματικών ένα θέμα εμφάνιζε τον χάρτη της Ανταρκτικής και την κλίμακα και ζητούσε από τους μαθητές να υπολογίσουν προσεγγιστικά την έκτασή της. Σε μια άλλη ερώτηση παρουσιάζονταν τα αποτελέσματα τεσσάρων προεκλογικών δημοσκοπήσεων σε μια φανταστική χώρα και, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την ημερομηνία, το δείγμα και τη μέθοδο της κάθε δημοσκόπησης, οι μαθητές καλούνταν να εκτιμήσουν ποια από όλες ήταν πιο πιθανό να προβλέψει το αποτέλεσμα των εκλογών.

Στην κατανόηση κειμένου, δε, ένα από τα θέματα παρουσίαζε μια απόδειξη αγοράς φωτογραφικής μηχανής και το έντυπο της εγγύησής της και καλούσε τους μαθητές να απαντήσουν σε μια σειρά από ερωτήσεις για όσα καταλαβαίνουν διαβάζοντας αυτά τα έντυπα. Ένα άλλο θέμα παρουσίαζε ένα άρθρο ιαπωνικής εφημερίδας με στοιχεία έρευνας για το bullying, και τους ζητούσε να απαντήσουν μια ερώτηση σχετική με μια επιλογή του συντάκτη, αλλά τους έδειχνε και τέσσερα διαγράμματα, καλώντας τους να επιλέξουν ποιο απεικονίζει πιο σωστά τα στοιχεία που αναφέρονταν στο άρθρο.

Μπορείτε να βρείτε κι άλλα ενδεικτικά θέματα που έχουν χρησιμοποιηθεί σε παλαιότερες εξετάσεις εδώ (PDF). Είναι σημαντικό το ότι το μισό εκατομμύριο μαθητές που συμμετέχουν στο πρόγραμμα PISA κάθε φορά απαντούν όλοι στα ίδια θέματα, με την ίδια δομή εξέτασης, στη γλώσσα του ο καθένας.

Τα αποτελέσματα της έρευνας, μετά από μια επεξεργασία που κρατά πολλούς μήνες, δημοσιεύονται στο site του ΟΟΣΑ και αναλύονται στις εκθέσεις που εκδίδει ο οργανισμός. Μπορείτε να βρείτε όλα τα αποτελέσματα και όλες τις εκθέσεις όλων των ερευνών εδώ. Όπως είπαμε, σε λίγες ημέρες αναμένεται να δημοσιευτούν τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας του 2018.

Ας δούμε όμως πώς τα πήγαν οι Έλληνες -και οι άλλοι- μαθητές το 2015.

2. Τα αποτελέσματα του PISA 2015

Όπως είπαμε και στην εισαγωγή, τα αποτελέσματα των Ελλήνων μαθητών σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα που εξετάζονται στην έρευνα δεν είναι καλά.

Στις φυσικές επιστήμες οι μαθητές όλων των χωρών του ΟΟΣΑ βαθμολογήθηκαν κατά μέσο όρο με 493 μονάδες. Οι Έλληνες μαθητές πήραν κατά μέσο όρο 455 μονάδες. Στην κατανόηση κείμενου ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ ήταν επίσης 493 μονάδες. Οι Έλληνες μαθητές εκεί πήραν 467. Ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ στα μαθηματικά, δε, ήταν 490 μονάδες -οι Έλληνες στα μαθηματικά πήραν 454.

Σε γενικές γραμμές η επίδοση των μαθητών από τη χώρα μας είναι αντίστοιχη με την επίδοση μαθητών από τη Χιλή, τη Σλοβακία και τη Βουλγαρία. Βεβαίως, οι Έλληνες 15χρονοι δεν είναι οι χειρότεροι μαθητές του κόσμου -κάθε άλλο. Μαθητές από την Κύπρο, τη Ρουμανία, τη Μολδαβία, την Αλβανία, την Τουρκία, το Μαυροβούνιο, το Κόσοβο και τη Βόρεια Μακεδονία τα πηγαίνουν χειρότερα από τους δικούς μας σε όλα τα θέματα. Ωστόσο, οι μαθητές από όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες τα πηγαίνουν καλύτερα.

Οι μαθητές από τη Σιγκαπούρη, δε, είναι οι καλύτεροι από όλους. Στις φυσικές επιστήμες πέτυχαν μέσο όρο 556, 101 ολόκληρες μονάδες περισσότερες από τους δικούς μας. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η φοίτηση στο σχολείο για ένα σχολικό έτος βελτιώνει τις επιδόσεις ενός μαθητή κατά περίπου 38 μονάδες -αυτό σημαίνει ότι ο μέσος 15χρονος Έλληνας μαθητής είναι σαν να έχει πάει 2,5 χρόνια σχολείο λιγότερα από το μέσο 15χρονο μαθητή από τη Σιγκαπούρη.

Ή, εναλλακτικά, ότι ο μέσος 15χρονος Έλληνας μαθητής έχει περίπου τις γνώσεις και τις ικανότητες του μέσου 12χρονου μαθητή από τη Σιγκαπούρη.

Αυτές οι χαμηλές επιδόσεις είναι, επιπλέον, διαχρονικές. Στους παρακάτω πίνακες βλέπουμε πώς τα πήγαν οι Έλληνες μαθητές και στις προηγούμενες εξετάσεις του προγράμματος PISA, συγκρινόμενοι με τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ και με τους μαθητές από τρεις ευρωπαϊκές χώρες: την Πορτογαλία -που είναι από πλευράς μεγέθους και οικονομίας παρόμοια με τη δικιά μας-, τη Γαλλία -που έχει ένα παρεμφερές εκπαιδευτικό σύστημα- και την Εσθονία, που είναι η χώρα με τις καλύτερες επιδόσεις στην Ευρώπη.

Στον πίνακα που θα βρείτε εδώ (PDF) μπορείτε να δείτε τα αποτελέσματα όλων των χωρών για το 2015. Γίνεται σαφές ότι κάποιες χώρες τα πηγαίνουν πολύ καλύτερα από άλλες -κατά κανόνα οι μαθητές από τη νοτιοανατολική Ασία, τη Βόρεια Ευρώπη και την Ωκεανία, για παράδειγμα, διαπρέπουν.

Ο μέσος όρος των μαθητών, βεβαίως, λέει μόνο ένα μέρος της ιστορίας. Εξαιρετικά ενδιαφέροντα είναι τα ευρήματα σχετικά με το ποσοστό των μαθητών που τα πηγαίνουν εξαιρετικά καλά, το πόσα δηλαδή είναι τα “αστέρια”, οι εξαιρετικά ικανοί και καταρτισμένοι, αλλά και με το ποσοστό των μαθητών που δεν έχουν επαρκείς γνώσεις και ικανότητες για να ανταπεξέλθουν ούτε στα πιο απλά θέματα.

Όπως είπαμε πιο πάνω, ο ΟΟΣΑ κατατάσσει τους μαθητές σε έξι βαθμίδες ανάλογα με τα αποτελέσματά τους. Το τι σημαίνει κάθε βαθμίδα για τις φυσικές επιστήμες, για παράδειγμα, μπορείτε να το δείτε αναλυτικά σε αυτόν τον πίνακα (PDF). Όπως γράφουν οι ερευνητές, οι μαθητές που με την επίδοσή τους στην εξέταση των φυσικών επιστημών παίρνουν βαθμό πάνω από 708, και επομένως κατατάσσονται στη βαθμίδα 6, το ανώτατο επίπεδο δηλαδή, “μπορούν να αντλήσουν από ένα εύρος επιστημονικών ιδεών και θεωριών για τις επιστήμες της ζωής, της Γης και του διαστήματος, και να χρησιμοποιήσουν περιεχόμενο, διαδικασίες και γνώση ώστε να προχωρήσουν σε επεξηγήσεις υποθέσεων νέων επιστημονικών φαινομένων, γεγονότων ή διαδικασιών” και “μπορούν να αξιολογήσουν τον σχεδιασμό πολύπλοκων πειραμάτων, ερευνών και προσομοιώσεων και να αιτιολογήσουν τις επιλογές τους”. Σχηματικά μπορούμε να πούμε ότι βαθμίδες 5 και 6 είναι αυτές που περιλαμβάνουν τους «πολύ καλούς» μαθητές, και μάλιστα όχι απαραίτητα αυτούς που είναι καλοί στα μαθήματα του σχολείου (στις βαθμίδες αυτές μπορούν να βρεθούν και μαθητές που δεν τα πηγαίνουν καλά στο σχολείο) αλλά μόνο αυτούς που είναι εξαιρετικά ικανοί στα θέματα που διερευνά η εξέταση του PISA.

Το βασικό επίπεδο εγγραμματισμού, πάντως, θεωρείται το επίπεδο 2. “Οι μαθητές που ανήκουν σε αυτό”, γράφουν οι ερευνητές, “μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της σύγχρονης κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής”. Όσοι είναι παρακάτω, δεν μπορούν. Η χώρα μας, σύμφωνα με τον μέσο όρο της επίδοσης των μαθητών της και στα τρία θέματα της εξέτασης, κατατάσσεται στο επίπεδο 2. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των μαθητών της όμως βρίσκεται στην βαθμίδα 1 (που χωρίζεται στις υποκατηγορίες 1a και 1b) ή και κάτω από αυτήν.

Αυτοί είναι οι μαθητές που δεν έχουν επαρκείς γνώσεις και ικανότητες για να ανταπεξέλθουν στα θέματα της αξιολόγησης του προγράμματος και, κατ’ επέκταση, σε πολλές από τις απαιτήσεις των σύγχρονων κοινωνιών.

Σε αυτό το γραφήμα και τους παρακάτω πίνακες μπορείτε να δείτε τους μαθητές που βρίσκονται κάτω από τη βαθμίδα 2, τους ανεπαρκείς δηλαδή, και τους μαθητές που βρίσκονται στις κατηγορίες 5 και 6, τους κορυφαίους, στις χώρες που συγκρίνουμε και στα τρία μαθήματα.

Όπως γίνεται προφανές, το ποσοστό των «πολύ καλών» στη χώρα μας είναι πάρα πολύ χαμηλό -μόλις το 2,1% του συνόλου στις φυσικές επιστήμες, για παράδειγμα. Το αντίστοιχο ποσοστό στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 7,7%, στην Εσθονία 13,5% και στη Σιγκαπούρη το ιλιγγιώδες 24%. Φανταστείτε: εκεί ένας στους τέσσερις μαθητές είναι εξαιρετικά υψηλού επιπέδου, με βαθιές γνώσεις, αναλυτική σκέψη και επιστημονική κατάρτιση.

Στη χώρα μας μόνο το 0,9% των μαθητών κατόρθωσαν να βρεθούν στις δύο ανώτερες βαθμίδες και στα τρία θέματα που εξετάστηκαν.

Αν κοιτάξουμε, δε, τους μαθητές που βρίσκονται στην ανώτατη κατηγορία, τη βαθμίδα 6, τους καλύτερους των καλύτερων, τότε οι αριθμοί γίνονται πραγματικά πολύ μικροί. Μόλις το 0,5% των Ελλήνων μαθητών είναι στη βαθμίδα 6 στα μαθηματικά. Μόνο το 0,3% των μαθητών στην κατανόηση κειμένου. Κι όσο για τις φυσικές επιστήμες; Μόνο το 0,1% των 5.500 μαθητών που συμμετείχαν στην εξέταση κατάφεραν να καταταγούν στην ανώτατη βαθμίδα. Πέντε (ή έξι) παιδιά.

Από την άλλη, το ποσοστό των μαθητών πολύ χαμηλών επιδόσεων στη χώρα μας είναι πάρα πολύ υψηλό. Το 32,7% των μαθητών στις φυσικές επιστήμες, το 27,3% στην κατανόηση κειμένου και το 35,8% στα μαθηματικά δεν έχουν ούτε τις βασικές γνώσεις και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν ικανοποιητικά ούτε στα πιο απλά προβλήματα. Και στα τρία θέματα το αντίστοιχο ποσοστό στην Εσθονία κυμαίνεται ανάμεσα στο 9% και το 11%, ενώ και στις περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες -αλλά και στον μέσο όρο του ΟΟΣΑ- τα ποσοστά είναι σημαντικά χαμηλότερα από ό,τι στη δική μας.

Τέλος, πολύ μεγάλο είναι και το ποσοστό των παιδιών που δεν τα πηγαίνουν καλά σε τίποτε. Ένας στους 5 Έλληνες μαθητές είναι στην κατώτατη κατηγορία σε όλα τα θέματα.

3. Τι λένε οι διευθυντές, πώς ζουν οι μαθητές;

Όπως τονίσαμε στην αρχή, πέρα από τα πολύ χρήσιμα αποτελέσματα της αξιολόγησης των παιδιών, η PISA μας προσφέρει και πλούσια αποτελέσματα από τις δύο άλλες έρευνες που υλοποιούνται παράλληλα: την έρευνα που απαντούν οι μαθητές, και αυτήν που απαντούν οι διευθυντές των σχολείων. Θα αναφέρουμε μερικά από τα αποτελέσματα εδώ, πριν μελετήσουμε πώς σχετίζονται με τα αποτελέσματα των μαθητών στην εξέταση.

Οι διευθυντές των ελληνικών σχολείων, λοιπόν, θεωρούν πως τα βασικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία τους στη διδασκαλία των φυσικών επιστημών είναι η απουσία επικουρικού προσωπικού στα εργαστήρια του σχολείου και η επάρκεια του εργαστηριακού υλικού. Εδώ, βεβαίως, παρουσιάζονται διαφορές ανάμεσα στα δημόσια και τα ιδιωτικά σχολεία. Ενώ οι διευθυντές του 24% των μαθητών ιδιωτικών σχολείων δηλώνουν ότι έχουν επαρκές επικουρικό προσωπικό στα εργαστήρια του σχολείου, το αντίστοιχο ποσοστό στα δημόσια είναι 1,3%. Οι διευθυντές του 31% των μαθητών των δημοσίων επισημαίνουν ότι δαπανώνται χρήματα για τον εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού τους -αλλά το ποσοστό στα ιδιωτικά είναι 95,5%.

Μολονότι οι διευθυντές δηλώνουν σε γενικές γραμμές ικανοποιημένοι με το επίπεδο του εξοπλισμού του σχολείου τους (οι διευθυντές του 80% των μαθητών δηλώνουν ικανοποιημένοι με τον εξοπλισμό του τμήματος φυσικών επιστημών του σχολείου τους, ενώ ένα εντυπωσιακό 92% δηλώνουν πως οι καθηγητές φυσικών επιστημών στα σχολεία τους είναι εξαιρετικά καταρτισμένοι -το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανάμεσα στις 72 χώρες του PISA, μετά της Κύπρου), η αντιπαραβολή με τα στοιχεία που υπάρχουν για τα σχολεία από το ΚΑΝΕΠ (2015), αλλά και η σύγκριση κάποιων από τις απαντήσεις τους με τις απαντήσεις διευθυντών από άλλες χώρες, υποδεικνύουν μια διαφορετική εικόνα. Για παράδειγμα, τα ελληνικά σχολεία υπολείπονται κατά πολύ στον αριθμό διαθέσιμων ηλεκτρονικών υπολογιστών ανά μαθητή στο σχολείο. Στη χώρα μας το 2015 αντιστοιχούσε 1 υπολογιστής για κάθε 4 μαθητές, την ώρα που στην Πορτογαλία ήδη είχαν σχεδόν 1 υπολογιστή για κάθε 2 μαθητές και σε χώρες όπως η Εσθονία ή η Γαλλία σχεδόν 1 υπολογιστή για κάθε μαθητή.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που προκύπτουν από την έρευνα για τα ελληνικά σχολεία, ωστόσο, είναι ο βαθμός αυτονομίας τους, ο οποίος προκύπτει από μια σειρά απαντήσεων των διευθυντών για θέματα από το αν το σχολείο ορίζει το ίδιο τον μισθό των καθηγητών, μέχρι το περιεχόμενο της διδακτικής ύλης. Από ό,τι αποδεικνύεται, τα ελληνικά σχολεία έχουν το μικρότερο βαθμό αυτονομίας από όλα τα υπόλοιπα σχολεία που συμμετέχουν στο πρόγραμμα PISA. Τα δικά μας σχολεία είναι αυτά στα οποία οι περισσότερες αρμοδιότητες ορίζονται από το κεντρικό κράτος, και αυτά στα οποία η διοίκηση των σχολείων έχει τις λιγότερες αρμοδιότητες και ευθύνες (περισσότερα στοιχεία εδώ).

Η έρευνα με τις απαντήσεις των μαθητών έχει από μόνη της τεράστιο ενδιαφέρον και περιέχει έναν πλούτο στοιχείων και δεδομένων που αξίζει να τα μελετήσει κάθε πολίτης που σχετίζεται με (ή ενδιαφέρεται για) τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μπορείτε να δείτε ενδεικτικά όλα τα αποτελέσματα σε αυτόν τον τόμο.

Εντελώς ενδεικτικά εδώ μπoρούμε να αναφέρουμε, για παράδειγμα, ότι τo 16,7% των Ελλήνων μαθητών δηλώνουν πως έχουν υποστεί κάποιας μορφής bullying κατά τη διάρκεια του τελευταίου μήνα (ποσοστό λίγο μικρότερο από το Μ.Ο. των χωρών του ΟΟΣΑ, που είναι στο 18,7%) ενώ το 4,3% δηλώνουν πως έχουν δεχτεί σωματική βία τον τελευταίο μήνα στο σχολείο (ακριβώς ίδιο ποσοστό με το Μ.Ο. του ΟΟΣΑ). Το 26,2% το μαθητών δηλώνουν “πολύ ικανοποιημένοι” από τη ζωή τους (Μ.Ο, ΟΟΣΑ: 34,1%) ενώ το 14,7% δηλώνουν “καθόλου ικανοποιημένοι” (Μ.Ο. ΟΟΣΑ: 11,8%).

Οι παράγοντες που έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον και ως προς την σχέση τους με τις επιδόσεις των μαθητών είναι, βεβαίως, το κοινωνικό, οικονομικό και το πολιτισμικό επίπεδο της οικογένειάς τους, πράγματα που καταγράφονται από τις απαντήσεις των παιδιών στο ερωτηματολόγιό τους. Ο ΟΟΣΑ έχει δημιουργήσει έναν ειδικό δείκτη γι’ αυτό το σκοπό τον οποίο αποκαλεί ESCS (Index of Economic, Social and Cultural Status) συνδυάζοντας μια σειρά από ερωτήσεις της έρευνας, όπως, μεταξύ πολλών άλλων, το αν οι μαθητές έχουν δικό τους δωμάτιο στο σπίτι τους, το αν έχουν ένα ήσυχο μέρος για να μελετάνε, τη βαθμίδα εκπαίδευσης των γονιών τους, το πόσα αυτοκίνητα διαθέτει η οικογένεια, το πόσα βιβλία υπάρχουν στο σπίτι, το αν στο σπίτι τους υπάρχουν έργα τέχνης, μουσικά όργανα ή πλυντήριο πιάτων. Αυτός ο δείκτης απεικονίζει αποτελεσματικά πόσοι μαθητές από κάθε χώρα ανήκουν στην υψηλότερη και πόσοι στην χαμηλότερη κοινωνικοοικονομική βαθμίδα σε μια ενιαία, παγκόσμια κλίμακα. Για παράδειγμα, το 76% των μαθητών από το Βιετνάμ βρίσκονται στο κατώτατο δεκατημόριο του δείκτη, και μόνο το 2,5% στο ανώτατο. Όπως είναι αναμενόμενο, στις πλουσιότερες χώρες τα ποσοστά αντιστρέφονται. Στην Ελλάδα, το 13% των μαθητών είναι στο κατώτατο δεκατημόριο, και το 26% στο ανώτατο.

Τα βασικά αποτελέσματα των ερωτήσεων που συνθέτουν τον δείκτη ESCS μπορείτε να τα βρείτε στο κεφάλαιο 4 της έρευνας.

Χρησιμοποιώντας αυτόν τον δείκτη ο ΟΟΣΑ χωρίζει τους μαθητές σε κάποιες κατηγορίες. Αυτοί που τοποθετούνται στο χαμηλότερο 1/4 του δείκτη χαρακτηρίζονται “μη-προνομιούχοι”. Είναι αυτοί που προέρχονται από οικογένειες με λιγότερες οικονομικές δυνατότητες, χαμηλότερη μόρφωση και μικρότερη πρόσβαση σε βιβλία, υποδομές και άλλα χαρακτηριστικά που προκύπτουν από αυτές τις ερωτήσεις. Αντίστοιχα, οι μαθητές που τοποθετούνται στο ανώτερο 1/4 του δείκτη χαρακτηρίζονται “προνομιούχοι”. Για παράδειγμα, το 47% των “προνομιούχων” μαθητών δηλώνουν ότι έχουν πάνω από 200 βιβλία στο σπίτι τους. Μόνο το 7% των “μη-προνομιούχων” δηλώνουν το ίδιο.

Η έρευνα εντοπίζει και το ποσοστό των μαθητών που, παρ’ όλο που προέρχονται από την κατηγορία των “μη-προνομιούχων” στη χώρα τους, εντούτοις πετυχαίνουν επιδόσεις που τους φέρνουν στο ανώτερο 1/4 των επιδόσεων όλων των μαθητών από όλες τις χώρες που συμμετέχουν στην PISA. Αυτούς τους χαρακτηρίζει “ανθεκτικούς”. Το πόσοι είναι δείχνει το κατά πόσο ένα εκπαιδευτικό σύστημα δίνει ευκαιρίες σε παιδιά που δεν προέρχονται από ευνοϊκό περιβάλλον για να διακριθούν. Στις χώρες του ΟΟΣΑ το 29% των “μη προνομιούχων” μαθητών είναι “ανθεκτικοί”. Στην Ελλάδα, όμως, το αντίστοιχο ποσοστό είναι 18%.

Εδώ αξίζει να αναφερθούν μερικά βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από τις απαντήσεις των μαθητών στις επιμέρους ερωτήσεις αυτού του δείκτη. Πρώτον, υπάρχουν σαφείς (και αναμενόμενες) διαφορές στις απαντήσεις μαθητών δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων όσον αφορά τα αντικείμενα που υπάρχουν στο σπίτι τους και το ανώτατο μορφωτικό επίπεδο των γονέων τους (το 40,2% των μαθητών δημόσιων σχολείων έχουν έστω και έναν γονέα με πανεπιστημιακό τίτλο -στους μαθητές ιδιωτικών σχολείων το ποσοστό είναι 85,5%).

Δεύτερον, το ποσοστό των γονέων με υψηλή μόρφωση είναι μεγαλύτερο στις αστικές περιοχές. Ωστόσο, όπως αναφέρει η έρευνα, στη χώρα μας υπάρχει μια σημαντική αύξηση σε σχέση με προηγούμενες έρευνες στο μορφωτικό επίπεδο των γονέων σε αγροτικές περιοχές.

Κατά τα άλλα, το 47% των Ελλήνων μαθητών λαμβάνει κάποιας μορφής εξωσχολική πρόσθετη διδασκαλία στα μαθήματα φυσικών επιστημών. Οι μισοί από αυτούς κάνουν ιδιαίτερα, οι υπόλοιποι κάνουν μαθήματα σε ολιγομελείς ή πολυμελείς ομάδες.

Το 73% θεωρεί σημαντικά όσα μαθαίνει στα μαθήματα φυσικών επιστημών, το 65% δηλώνουν ότι διασκεδάζουν να μαθαίνουν θέματα των φυσικών επιστημών, και το 62% θεωρεί ότι αυτά θα τους βοηθήσουν στην ανεύρεση εργασίας στο μέλλον. Ωστόσο, το 85,4% λένε ότι δεν περνούν αρκετό χρόνο στο εργαστήριο κάνοντας πειράματα, ενώ ένα 70,3% λένε πως δεν γίνεται συζήτηση στην τάξη για τα πειράματα που πρόκειται να διεξαχθούν.

Εξάλλου, τo 53,2% των μαθητών δηλώνουν πως χρησιμοποιούν ψηφιακές συσκευές καθημερινά για να συμμετάσχουν σε κοινωνικά δίκτυα, και περίπου οι μισοί (48,5%) για να χρησιμοποιήσουν το ίντερνετ για ψυχαγωγία.

Από τις απαντήσεις τους σε θέματα σχετικά με την εκπαιδευτική τους εμπειρία, γενικότερα οι Έλληνες μαθητές φαίνεται να μην έχουν αρκετά εξωτερικά κίνητρα που να τους ωθούν στη μελέτη, να μην έχουν πρόσβαση και εξοικείωση με την πειραματική διαδικασία στο σχολείο και η εμπειρία διδασκαλίας τους να είναι έντονα “δασκαλοκεντρική”, με σχεδόν πλήρη απουσία ανατροφοδότησης από τους καθηγητές τους ή, όπου υπάρχει, με χαμηλής ποιότητας ανατροφοδότηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μαθητές που λένε ότι οι καθηγητές τους τους προσφέρουν ανατροφοδότηση, τα πηγαίνουν χειρότερα.

Αλλά ας δούμε λίγο λεπτομερέστερα ποιοι από τους παραπάνω παράγοντες σχετίζονται περισσότερο με τις επιδόσεις των μαθητών.

4. Τι φταίει για τα αποτελέσματα;

Οι παράγοντες που επηρεάζουν το αν οι μαθητές μιας χώρας τα πάνε καλύτερα ή χειρότερα είναι πολλοί και περίπλοκοι. Κάποιοι, ωστόσο, είναι αναμενόμενοι και αυτονόητοι. Τα αποτελέσματα μιας τόσο μεγάλης έρευνας επαληθεύουν, πράγματι, ότι οι πλούσιες χώρες είναι γενικά πιο πιθανό να έχουν περισσότερους καλούς μαθητές απ΄ό,τι οι φτωχές. Αυτές που συγκεκριμένα δαπανούν πιο πολλά για την εκπαίδευση έχουν ακόμα μεγαλύτερες πιθανότητες να βρίσκονται σε καλύτερο επίπεδο. Σε καμία από τις δύο περιπτώσεις η συσχέτιση δεν είναι μεγάλη, ωστόσο. Η μικρή Εσθονία, για παράδειγμα, δαπανά πολύ λιγότερα από την Ελβετία για την εκπαίδευση κάθε μαθητή, αλλά οι μαθητές της τα πηγαίνουν καλύτερα στην εξέταση του PISA

Εντός της κάθε χώρας, το οικονομικό και το κοινωνικό υπόβαθρο των παιδιών ασφαλώς και επηρεάζει τις επιδόσεις τους στην εξέταση.

Ένα αναμενόμενο αποτέλεσμα, για παράδειγμα, έχει να κάνει με τη διαφορά στις επιδόσεις παιδιών που πηγαίνουν σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία. Το δείγμα των Ελλήνων μαθητών που συμμετέχουν στην έρευνα είναι αντιπροσωπευτικό του γενικού πληθυσμού, οπότε η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών (το 95%) προέρχονταν από δημόσια σχολεία, και έτσι οι επιδόσεις τους ήταν πολύ κοντά στον γενικό μέσο όρο: βαθμός 452 στις φυσικές επιστήμες. Οι μαθητές όμως που προέρχονταν από ιδιωτικά σχολεία πήραν στο ίδιο μάθημα κατά μέσο όρο 520. Πρόκειται για μεγάλη διαφορά, 68 μονάδες, και για μια επίδοση αντίστοιχη των παιδιών από τις μεγάλες πόλεις της Κίνας. Σύμφωνα με τον γενικό κανόνα που αναφέραμε πιο πριν, είναι σαν οι Έλληνες μαθητές των ιδιωτικών σχολείων να είναι σχεδόν δύο χρόνια μπροστά από τους μαθητές των δημόσιων. Είναι δηλαδή, σαν ο μέσος 15χρονος μαθητής ιδιωτικού σχολείου στην Ελλάδα να είναι στο επίπεδο του μέσου 17χρονου μαθητή δημόσιου σχολείου.

Επιπλέον, το 9,2% των Ελλήνων μαθητών ιδιωτικών σχολείων πετυχαίνουν εξαιρετικά υψηλή επίδοση στις φυσικές επιστήμες, δηλαδή κατατάσσονται στις βαθμίδες 5 και 6. Μόνο το 1,84% των μαθητών των δημοσίων κατατάσσονται σε αυτές τις βαθμίδες.

Λιγότερο έντονη είναι η συσχέτιση της αστικότητας του σχολείου με τις επιδόσεις των μαθητών, ενώ το φύλο, από ό,τι φαίνεται, δεν παίζει σημαντικό ρόλο. Μόνο στην κατανόηση κειμένου υπερτερούν αξιοσημείωτα τα κορίτσια. 

Αντίστοιχα συμπεράσματα προκύπτουν και από την ανάλυση των αποτελεσμάτων των μαθητών που ανήκουν στις διάφορες κατηγορίες του δείκτη ESCS, που κατατάσσει τους μαθητές ανάλογα με το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό τους υπόβαθρο.

Από τους Έλληνες μαθητές που χαρακτηρίσαμε παραπάνω “μη-προνομιούχους”, για παράδειγμα, οι μισοί (49,8%) πετυχαίνουν επίδοση κάτω της βαθμίδας 2, δηλαδή κατατάσσονται στους ανεπαρκείς (στις χώρες του ΟΟΣΑ το ποσοστό είναι 34%). Οι μη-προνομιούχοι μαθητές, εξάλλου, έχουν 2,7 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα από το σύνολο των υπόλοιπων μαθητών να βρεθούν στην κατώτερη κατηγορία επιδόσεων, αλλά και 5,2 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα από τους “προνομιούχους” μαθητές ειδικά.

Κατά μέσο όρο στις χώρες του ΟΟΣΑ η κοινωνική-οικονομική κατάσταση των μαθητών σύμφωνα με τον προαναφερθέντα δείκτη εξηγεί το 13% της διαφοράς στις επιδόσεις των μαθητών σε όλα τα μαθήματα.

Πέρα από αυτά τα πρωτογενή συμπεράσματα, χρησιμοποιώντας τα αποτελέσματα των μαθητών στην εξέταση των φυσικών επιστημών και μαζί και τις απαντήσεις τους στην έρευνα, αλλά και τις απαντήσεις των διευθυντών τους στο δικό τους ερωτηματολόγιο, οι ερευνητές δοκίμασαν διάφορες υποθέσεις για τους παράγοντες που σχετίζονται με τις επιδόσεις των παιδιών. Τι σχέση έχει το αν τα παιδιά έχουν καταγωγή από μετανάστες -ή είναι μετανάστες οι ίδιοι; Πόσο σχετίζονται οι επιδόσεις τους με το αν παίζουν videogames, ή το αν κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα; Τα περισσότερα από τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξαν έχουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Πρώτα απ’ όλα, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανάλυση της σχέσης της παρακολούθησης εξωσχολικών μαθημάτων στις επιδόσεις των μαθητών στην PISA. Συγκεκριμένα, το ότι δεν υπάρχει καμία σχέση. Όπως φαίνεται, τα παιδιά που κάνουν ιδιαίτερα σε μαθήματα φυσικών επιστημών παίρνουν πάνω-κάτω τους ίδιους βαθμούς με τα παιδιά που δεν κάνουν. Τα παιδιά που κάνουν φροντιστήριο σε μικρές ομάδες (2 έως 7 ατόμων) φαίνεται ότι τα πηγαίνουν σχετικά καλύτερα, αλλά τα παιδιά που κάνουν φροντιστήριο σε μεγαλύτερες ομάδες, άνω των 8 ατόμων, τα πηγαίνουν χειρότερα, και από τον μέσο όρο, και από τα παιδιά που δεν κάνουν καθόλου φροντιστήριο ή ιδιαίτερο.

Εξάλλου, τα αποτελέσματα δείχνουν πως παιδιά που είναι μετανάστες πρώτης γενιάς, αλλά και τα παιδιά μεταναστών πρώτης γενιάς γενικά τα πηγαίνουν χειρότερα από τα παιδιά των γηγενών. Μάλιστα, στις επιδόσεις των παιδιών πρώτης και δεύτερης γενιάς υπάρχει μικρότερη διαφορά από ό,τι θα περίμενε κανείς. Τα παιδιά πρώτης γενιάς παίρνουν κατά μέσο όρο 404 βαθμούς στην εξέταση των φυσικών επιστημών, έναντι 424 των παιδιών δεύτερης γενιάς και 461 του μέσου όρου των γηγενών. Παρομοίως, τα παιδιά στα σπίτια των οποίων η γλώσσα που μιλούν στο σπίτι είναι η γλώσσα του ερωτηματολογίου (τα ελληνικά) παίρνουν βαθμό κατά μέσο όρο 458,6, ενώ τα παιδιά που στο σπίτι τους μιλούν άλλη γλώσσα παίρνουν 402 (περίπου όσο ο μέσος όρος των μαθητών στην Ινδονησία). Αυτό είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται και σε πολλές άλλες χώρες -ακόμα και στην Εσθονία, όπου τα παιδιά από τη ρωσόφωνη μειονότητα έχουν χειρότερες επιδόσεις από την πλειοψηφία, που στο σπίτι τους μιλούν εσθονικά.

διαβάστε ακόμα

Εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στις επιδόσεις των μαθητών φαίνεται να παίζει και η προσχολική αγωγή. Όπως είχαμε τονίσει στη σχετική έρευνα της διαΝΕΟσις, πολλαπλές έρευνες έχουν αποδείξει ότι η πρόσβαση σε εκπαιδευτικές δομές σε ηλικίες πριν από τα 5 έχει πολύ σημαντικές συνέπειες στην μετέπειτα εκπαιδευτική και επαγγελματική πορεία του ανθρώπου. Φαίνεται ότι οι επιπτώσεις ξεκινούν από τις αμέσως επόμενες εκπαιδευτικές βαθμίδες κιόλας. Οι Έλληνες 15χρονοι που είχαν μικρή ή καθόλου πρόσβαση σε προσχολική αγωγή (μικρότερη από ένα χρόνο) στην εξέταση των φυσικών επιστημών πέτυχαν κατά μέσο όρο 409 βαθμούς στην εξέταση, βαθμολογία δηλαδή παρόμοια με αυτή που πετυχαίνει ο μέσος όρος των μαθητών στην Ιορδανία. Τα παιδιά που είχαν πρόσβαση σε προσχολική αγωγή για 1-2 χρόνια, όμως, πήραν κατά μέσο όρο βαθμό 451. Και οι βαθμοί ανεβαίνουν σταθερά για κάθε επιπλέον χρόνο προσχολικής αγωγής, φτάνοντας μέχρι τα παιδιά που είχαν προσχολική αγωγή 4-5 χρόνια (σχεδόν όλη τους τη ζωή, δηλαδή), τα οποία πέτυχαν κατά μέσο όρο βαθμό 472. Σχεδόν όσο πήραν στην εξέταση τα παιδιά από την Ισλανδία.

Εξίσου μεγάλη σημασία φαίνεται να παίζει η εξοικείωση των μαθητών με το ίντερνετ και το πόσο το χρησιμοποιούν εκτός σχολείου. Για παράδειγμα, τα παιδιά που δηλώνουν ότι δεν χρησιμοποιούν καθόλου το ίντερνετ εκτός σχολείου φαίνεται ότι τα πηγαίνουν πολύ χειρότερα από το μέσο όρο (παίρνουν 421,6 στις φυσικές επιστήμες). Τα παιδιά που δηλώνουν ότι μπαίνουν μέχρι 30 λεπτά την ημέρα επίσης σημειώνουν επίδοση χαμηλότερη του μέσου όρου (441,2). Τα παιδιά όμως που μπαίνουν από μισή ως τέσσερις ώρες παίρνουν βαθμούς σημαντικά μεγαλύτερους από το μέσο όρο, ενώ για τις ομάδες παιδιών που χρησιμοποιούν το ίντερνετ για περισσότερες από 4 ώρες καθημερινά, οι επιδόσεις σταδιακά πέφτουν πάλι. 

Εξάλλου, τα παιδιά που παίζουν videogames μετά το σχολείο φαίνεται να τα πηγαίνουν λίγο χειρότερα από τον μέσο όρο, ενώ τα παιδιά που δηλώνουν ότι δεν παίζουν τα πηγαίνουν αρκετά καλύτερα από το μέσο όρο (467,8).

Εξετάστηκε, δε, το αν και κατά πόσο η συμμετοχή των μαθητών σε εξωσχολικές δραστηριότητες διαφόρων ειδών τους βοηθούν να τα πηγαίνουν καλύτερα. Βρέθηκε ότι οι μαθητές που συμμετέχουν σε εξωσχολικές “επιστημονικές δραστηριότητες”, σε σκακιστικούς ομίλους ή σε ομάδες πληροφορικής τα πηγαίνουν πολύ καλύτερα από τον μέσο όρο, πετυχαίνοντας βαθμολογίες κοντά στους 500 βαθμούς. Λίγο καλύτερα από τον μέσο όρο τα πηγαίνουν και μαθητές που συμμετέχουν σε “εξωσχολικές δραστηριότητες εικαστικής τέχνης”, σε “διαγωνισμούς φυσικών επιστημών”, σε “εξωσχολικές δραστηριότητες δημοσιογραφίας” και σε “εξωσχολικές θεατρικές δραστηριότητες”. Από την άλλη, καμία σχέση με τις επιδόσεις δεν φαίνεται να έχει η συμμετοχή σε “μουσικές δραστηριότητες”, σε “εθελοντικές δράσεις” ή σε “εξωσχολικές αθλητικές δραστηριότητες”.

Τέλος, στο κεφάλαιο 8 της μελέτης οι ερευνητές χαρτογραφούν το προφίλ των Ελλήνων μαθητών και μαθητριών που τα πηγαίνουν πολύ καλά στις φυσικές επιστήμες, των "high achievers", αυτών που κατατάσσονται στα επίπεδα 5 και 6, αναλύοντας τους τομείς στους οποίους παρουσιάζουν διαφορές από τους υπόλοιπους. Εντελώς σχηματικά και επιγραμματικά, θα μπορούσε κάποιος να περιγράψει μια τέτοια ελληνίδα μαθήτρια (η μαθητή -οι διαφορές ανάμεσα στα φύλα δεν είναι στατιστικά σημαντικές) ως εξής:

Είναι μαθήτρια από αστική περιοχή, με μορφωμένους γονείς και υψηλό κοινωνικό-οικονομικό-πολιτισμικό επίπεδο. Πήγε σε προνήπιο και παιδικό σταθμό από πολύ μικρή ηλικία, και στο σχολείο απολαμβάνει τα μαθήματα που έχουν σχέση με τις φυσικές επιστήμες, τα οποία την ενδιαφέρουν πολύ. Είναι πολύ ευαίσθητη για τα περιβαλλοντικά θέματα, αλλά δεν είναι αισιόδοξη και ανησυχεί πολύ για το μέλλον του πλανήτη. Πηγαινει σε ιδιωτικό σχολείο, που έχει καλό εξοπλισμό και δασκάλους που προσαρμόζονται ευκολότερα ανάλογα με τις ανάγκες της διδασκαλίας. Δεν πάει φροντιστήριο.

Ανήκει σε μια ισχνή μειοψηφία.

5. Ένα συμπέρασμα

Ο ΟΟΣΑ συγκεντρώνει τα αποτελέσματα του προγράμματος PISA σε μια σειρά από τόμους με εκατοντάδες πίνακες και γραφήματα και χιλιάδες σελίδες. Πρόκειται για έναν πλούτο δεδομένων που είναι δύσκολο να επεξεργαστεί, να χωνέψει ή, έστω, να διαβάσει κανείς. Μέσα σε αυτό τον πλούτο, ωστόσο, κρύβονται ενδιαφέροντα συμπεράσματα που εξηγούν πολλά για το εκπαιδευτικό μας σύστημα και απεικονίζουν γλαφυρά μια πραγματικότητα την οποία πολλοί επιλέγουν να παραβλέπουν ή να αγνοούν.

Αυτή η έρευνα της διαΝΕΟσις αποτελεί ένα πρώτο βήμα. Σε καμία περίπτωση δεν εξαντλεί τα ευρήματα που μπορούν να εξαχθούν από τα δεδομένα του PISA, αλλά φιλοδοξεί για πρώτη φορά να φέρει στη δημόσια συζήτηση μερικά από τα σημαντικά θέματα που αναδεικνύονται από αυτές τις έρευνες, θέματα που αφορούν τα σχολεία μας, τους μαθητές μας και σχεδόν όλες τις ελληνικές οικογένειες. Οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, που μεταφέρονται στο εκπαιδευτικό σύστημα και αποτυπώνονται στις γνώσεις και τις ικανότητες των μαθητών μας, είναι ένα τέτοιο θέμα. Αυτό, μάλιστα, το αντιμετωπίζουν και άλλες χώρες, πολλές σε μεγαλύτερο βαθμό, αλλά είναι υπαρκτό και στη δική μας. Το πρόβλημα των υποδομών στα σχολεία μας, της επάρκειας του επιστημονικού προσωπικού και των ενδοσχολικών και εξωσχολικών παραγόντων που επηρεάζουν τη θέληση των παιδιών για μάθηση είναι επίσης προβλήματα πολύ σημαντικά. Η χώρα μας δεν τα πηγαίνει καθόλου καλά σε αυτούς τους τομείς, υστερούμε πάρα πολύ σε σχέση με άλλες, συγκρίσιμες χώρες, και αυτό αποτυπώνεται στις επιδόσεις των παιδιών. Το ότι τα σχολεία μας είναι τα πιο εξαρτημένα από το κεντρικό κράτος από ό,τι τα σχολεία όλων των κρατών που συμμετέχουν στην PISA ανεξαιρέτως, είναι κάτι που επίσης θα πρέπει κάποια στιγμή να μας απασχολήσει σοβαρά.

Όπως επισημάναμε στην αρχή, στις 3 Δεκεμβρίου 2019 ανακοινώνονται τα αποτελέσματα της PISA 2018. Οι ερευνητές της διαΝΕΟσις θα τα μελετήσουν και θα τα αναλύσουν και αυτά, θα καταγράψουν τυχόν μεταβολές ή νέα ευρήματα, και θα επανέλθουμε σύντομα με περισσότερες λεπτομέρειες και περισσότερα συμπεράσματα. Ως τότε, 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΕΔΩ (PDF)

dianeosis.gr

 

Ο Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας της Ν.Δ. και πρώην Υφυπουργός Δικαιοσύνης, Κώστας Καραγκούνης, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε τόσο με τον Υπουργό Εσωτερικών Τάκη Θεοδωρικάκο χθες Σάββατο 23/11/19 όσο και με τον Υφυπουργό Εθνικής Αμύνης και ειδικό συντονιστή για το προσφυγικό ζήτημα Αλκιβιάδη Στεφανή σήμερα Κυριακή 24/11/19, εξέφρασε ρητά και κατηγορηματικά ότι δεν  μπορεί σε καμία περίπτωση το στρατιωτικό αεροδρόμιο Αγρινίου, το οποίο είναι ακόμη ενεργό να μετατραπεί σε ελεγχόμενο συγκεντρωτικό κέντρο για πρόσφυγες και μετανάστες.

sinidisi.gr

Μόνη φαίνεται να παίζει μπάλα η ΝΔ με τη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ σε νέα δημοσκόπηση να είναι 16,3 μονάδες. Καταλληλότερος για πρωθυπουργός εξακολουθεί να είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Οι πολίτες αναγνωρίζουν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι το μεταναστευτικό. Το 41% της κοινής γνώμης πιστεύει ότι οι οικονομικές συνθήκες θα βελτιωθούν τους επόμενους μήνες.

Ξεκάθαρη είναι η υπεροχή του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ΝΔ σε νέα δημοσκόπηση. Παράλληλα το μεταναστευτικό αποτελεί το μεγάλο πρόβλημα που καλείται να λύσει η κυβέρνηση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Metron Analysis σε δημοσκόπηση για την εφημερίδα «Βήμα της Κυριακής», η διαφορά, μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, κυμαίνεται σε ποσοστά άνω των 15 μονάδων (16,3 μονάδες), ωστόσο υπάρχουν και… αγκάθια.

Το μεταναστευτικό είναι το θέμα που προβληματίζει τους πολίτες, αφήνοντας στη δεύτερη και τρίτη θέση της λίστας την οικονομία και την ανεργία, με ποσοστά 28% και 14% αντιστοίχως.

Το 41% της κοινής γνώμης πιστεύει ότι οι οικονομικές συνθήκες θα βελτιωθούν τους επόμενους μήνες και το 53% ότι η χώρα κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει να έχει ξεκάθαρη υπεροχή καθώς εμφανίζεται ως ο δημοφιλέστερος πολιτικός αρχηγός με ποσοστό θετικής αποδοχής 64%, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στην τρίτη θέση με 38% και η Φώφη Γεννηματά στη δεύτερη, με 39%.

Το 64% των πολιτών θεωρεί επιτυχημένο τον τρόπο με τον οποίο ασκεί τα καθήκοντά του ο πρωθυπουργός, ενώ ο κ. Τσίπρας συγκεντρώνει 25% θετικών γνωμών ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται ως καταλληλότερος για πρωθυπουργός με ποσοστό 45%, έναντι του 16% που επέλεξε τον κ. Τσίπρα.

Οσον αφορά στην πρόθεση ψήφου, η διαφορά της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στις 16,3 μονάδες, με ποσοστά 37,6% (ελαφρώς μειωμένο από το 38,5% του Οκτωβρίου) έναντι 21,3% αντιστοίχως.

Σταθερό είναι το ποσοστό του Κινήματος Αλλαγής, με 6,2%. Στο ποσοστό του παραμένει και το ΚΚΕ με 4,8% καθώς και το ΜέΡΑ25 με 3,8%. Μικρή άνοδο καταγράφει η Ελληνική Λύση που από 3% ανέβηκε σε έναν μήνα στο 4,2% ενώ και ο Κυριάκος Βελόπουλος αύξησε το ποσοστό δημοφιλίας του από 22% σε 25%, τάση που αποδίδεται στη μετακίνηση δυσαρεστημένων ψηφοφόρων της ΝΔ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, οι πολίτες αναγνωρίζουν ως σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας το μεταναστευτικό, το 49% των ψηφοφόρων της ΝΔ, το 19% του ΣΥΡΙΖΑ, το 36% του ΚΙΝΑΛ, το 17% του ΚΚΕ, το 34% του ΜέΡΑ25. Η ανησυχία των πολιτών είναι εντονότερη σε ορισμένες περιφέρειες της χώρας, ειδικά στα νησιά του Αιγαίου το ποσοστό αγγίζει το 45%.

newsit.gr
 

Στηρίζουμε με προτάσεις την ψήφο των απόδημων. Δεν νοούνται εκπτώσεις στην ισοδυναμία της ψήφου των Ελλήνων. Ούτε ψήφος με οικονομικά κριτήρια.

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Όπως ανέφερα ξανά, η Συνταγματική Αναθεώρηση συνιστά την κορυφαία κοινοβουλευτική διαδικασία.
Και είναι σημαντικό ότι είμαστε βουλευτές αυτής της Αναθεωρητικής Βουλής.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Επιτρέψτε μου ένα σχόλιο για τα όσα ελέχθησαν για το άρθρο 32, που αφορά την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Αγαπητοί συνάδελφοι ως Κίνημα Αλλαγής
Έχουμε ξεκαθαρίσει ως προς το άρθρο 32, ότι διαφωνούμε με την πρόταση άμεσης εκλογής η οποία εν τοις πράγμασι θα οδηγήσει την εκτελεστική εξουσία σε διαρχία.
Διότι η άμεση εκλογή του ΠτΔ του δίνει αυξημένες αρμοδιότητες και τον ισχυροποιεί.
Μάλιστα, όχι πολιτειακά αλλά πολιτικά, αλλάζοντας ταυτόχρονα και τον πυρήνα του πολιτεύματος.

Κύριοι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η πρότασή σας αναφορικά με την άμεση εκλογή, είναι εκ προοιμίου άνευ ουσίας.
Και τούτο ενώ ήσασταν κυβέρνηση και ενώ είχατε τη δυνατότητα δεν φέρατε προς αναθεώρηση το άρθρο 30.
Να θυμίσω :
Τι λέει το άρθρο 30;
Παράγραφος 1 
«O Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ρυθμιστής του Πολιτεύματος. Εκλέγεται από τη Βουλή για περίοδο πέντε ετών, όπως ορίζεται στα άρθρα 32 και 33».
Δηλαδή, το Άρθρο 30 καθορίζει τον τρόπο εκλογής του Προέδρου και ορίζει ως εκλογικό σώμα τη Βουλή.
Συνεπώς κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ φάσκετε και αντιφάσκετε.
Δηλαδή προτείνετε άμεση Εκλογή χωρίς να αναθεωρείται το Άρθρο 30!
Χωρίς να επανακαθορίζεται το εκλογικό σώμα !
Ούτε βέβαια αποτελεί λύση η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για εκλογή του Προέδρου με σχετική πλειοψηφία δηλαδή με λιγότερους από 151 Βουλευτές. 
Τα συμπεράσματα λοιπόν δικά σας !
Εμείς με τη δική μας πρόταση αποσυνδέουμε την εκλογή του ΠτΔ από αναγκαστική προκήρυξη εκλογών.
Επίσης, ως προς την ψήφο των απόδημων Ελλήνων :
Στηρίζουμε την ψήφο των απόδημων με συγκεκριμένες προτάσεις.
Ψήφος στους εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους και στα Δημοτολόγια της χώρας.
Προσμέτρηση της ψήφου των αποδήμων στο συνολικό εθνικό εκλογικό αποτέλεσμα.
Επιστολική ψήφος.
Εκλογή Βουλευτών που θα εκπροσωπούν ειδικά τους απόδημους Έλληνες.
Και επισημαίνουμε ότι:
Δε νοούνται εκπτώσεις στην ισοδυναμία της ψήφου των Ελλήνων.
Ούτε ψήφος με οικονομικά κριτήρια.

Αγαπητοί συνάδελφοι,
Έρχομαι στις σημερινές ενότητες:
Ενότητα 6η
Άρθρο 96 § 5
Εδώ έχουμε σημαντική πλειοψηφία του Σώματος (237 βουλευτές) η οποία έχει συμφωνήσει στην αναθεώρηση του Άρθρου 96
Δεδομένου, όμως, ότι τα στρατιωτικά δικαστήρια συγκροτούνται και από στρατιωτικούς δικαστές και από στρατοδίκες, υπάρχει το ζήτημα ως προς το πως αντιμετωπίζονται οι στρατοδίκες.
Διότι, δεν είναι στρατιωτικοί δικαστές και ως εκ τούτου δεν μπορεί να απολαμβάνουν πλήρη προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία.
Γι’ αυτό έχουμε καταθέσει μια συγκεκριμένη διατύπωση στο πρώτο εδάφιο, ώστε να αποσαφηνίζεται σε ποιο πλαίσιο επιτρέπεται η συμμετοχή μη στρατιωτικών δικαστών.

Άρθρο 101 Α (Ανεξάρτητες Αρχές)
Οι περισσότεροι από εμάς αγαπητοί συνάδελφοι, νομίζω ότι συμφωνούμε ότι οι Ανεξάρτητες Αρχές εισήχθησαν στα κράτη ως θεσμοί για να απαντήσουν στην κρίση αξιοπιστίας του κράτους να διασφαλίσει την προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων.
Υπήρχε, πρωτίστως, το αμερικανικό παράδειγμα, μετά ακολούθησε η ευρωπαϊκή εμπειρία και τη δεκαετία του 1980 δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα.
Αν δεν κάνω λάθος – το 1988 έχουμε την πρώτη τέτοια ανεξάρτητη μορφή την «Επιτροπή για την Τοπική Ραδιοφωνία».
Μετά αρχίζει η συγκρότηση πολλών τέτοιων φορέων, που συνοπτικά διακρίνονται σε τέσσερις κατηγορίες:
1ον Αρχές που λειτουργούν ως θεσμικές εγγυήσεις.

2ον Αρχές που ασκούν εποπτεία στη Δημόσια Διοίκηση.
3ον Αρχές που ασκούν εποπτεία στη λειτουργία της αγοράς.
4ον Αρχές μικτής φύσης, που εγγυώνται θεμελιώδη δικαιώματα αλλά ταυτόχρονα εποπτεύουν τη λειτουργία της αγοράς.

Μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001, ενσωματώνονται σε αυτό:
Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα,
Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης,
Η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών
Το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού και
Ο Συνήγορος του Πολίτη.
Είναι μια κορυφαία στιγμή, γιατί και μόνο η αναφορά τους στο Σύνταγμα τις περιβάλλει με ιδιαίτερο κύρος.
Αυτόματα, αποκτούν περαιτέρω επιρροή και ισχύ, ενώ αφαιρούν αρμοδιότητες από την εκτελεστική εξουσία θέτοντας τον προβληματισμό του κοινοβουλευτικού ελέγχου.

Με δεδομένο λοιπόν ότι πρώτον, τοποθετούνται εκτός διοικητικής ιεραρχίας και εξαιρούνται και του ιεραρχικού και διοικητικού ελέγχου και ως προς τη σκοπιμότητα και ως προς τη νομιμότητα των πράξεων τους και δεύτερον, συγκροτούνται από μέλη που μπορούν να εγγυηθούν προσωπική και πολιτική ανεξαρτησία, προτείνουμε να προστεθεί σαφώς η δυνατότητα, η Ολομέλεια να ασκεί απευθείας έλεγχο στις διοικήσεις των Ανεξάρτητων Αρχών.
Διότι σήμερα βλέπουμε το εξής παράδοξο.
Ο Υπουργός να αναλαμβάνει τον κοινοβουλευτικό έλεγχο ως προς το ελεγχόμενο θέμα.
Η πρότασή μας, στοχεύει στη διασφάλιση του δημόσιου πολιτικού ελέγχου της λειτουργίας των πέντε αυτών Ανεξάρτητων Αρχών που περιλαμβάνονται στο Σύνταγμα.
Επίσης, θεωρούμε ότι πρέπει να εισαχθούν περιορισμοί για τη δημιουργία Ανεξάρτητων Αρχών.
Διότι, σήμερα έχουμε συνολικά 30 Ανεξάρτητες Αρχές.
Κι όπως εύστοχα υπογράμμισε και ο εισηγητής μας «η υπερβολική προσφυγή στον θεσμό των Ανεξάρτητων Αρχών θέτει προβλήματα δημοκρατίας».
Διότι, φανερώνει έναν φόβο από την πλευρά της εκτελεστικής εξουσίας να ασκήσει τα καθήκοντά της.
Με αυτή τη συλλογιστική, προτείνουμε για την ίδρυση Ανεξάρτητης Αρχής, την κατάργησή της, αλλά και τη μεταβολή των αρμοδιοτήτων της, να απαιτείται πλειοψηφία των 3/5 της Βουλής.
Επίσης προτείνουμε τη συνταγματική αναγνώριση της Επιτροπής Ανταγωνισμού και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς.
Τέλος, ως προς τη διατήρηση της πολύ αυξημένης πλειοψηφίας των μελών της Διάσκεψης Προέδρων της Βουλής, προκειμένου να γίνεται η επιλογή των μελών τους είμαστε απολύτως σύμφωνοι.

Ενότητα 7η  
Θέλω να σταθώ σε 3 σημεία:
Πρώτον, ως προς τη Διοίκηση: 
Ναι είναι απαραίτητος ο ψηφιακός μετασχηματισμός. 
Είχαμε κάνει την πρόταση να προβλεφθεί η αρχή της ταχείας και ψηφιακής Διοίκησης.
Και ταυτόχρονα να γίνει συνταγματικός στόχος η ψηφιακή σχέση Διοίκησης- Διοικουμένων.

Δεύτερον, ως προς τα Τοπικά Δημοψηφίσματα:
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ μας βρίσκει αντίθετους. 
Δεν μπαίνουμε σε συζητήσεις δημαγωγίας μέσω του Συντάγματος.

Τρίτον ως προς τους ΟΤΑ: 
Προτείνουμε να προβλεφθεί η νομοθετική τους πρωτοβουλία. 
Με απόφαση της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας να κατατίθενται προτάσεις νόμων για θέματα των αρμοδιοτήτων τους οι οποίες να εισάγονται υποχρεωτικά στην Ολομέλεια προς συζήτηση.

Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Η αναθεωρητική διαδικασία είναι μια βαθιά συλλογική διαδικασία.
Από τη μια, έχουμε τις αυξημένες πλειοψηφίες που μας υποχρεώνουν να αναζητήσουμε συναινέσεις.
Από την άλλη, έχουμε την ευθύνη απέναντι στην ιστορία και τη συμβολική λειτουργία του Συντάγματος, που πέμπει στην κοινωνία το μήνυμα της συναίνεσης των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων και εντέλει, της δημοκρατίας.

Ας έχουμε, συνεπώς, κατά νου οι αποφάσεις που λαμβάνουμε να μας κάνουν υπερήφανους για το έργο που καλούμαστε να επιτελέσουμε.

sinidisi.gr

Tου Δημήτρη Παπαδάκη

«Το κράτος μεριμνά για την διασφάλιση συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης όλων των πολιτών μέσω ενός συστήματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος». Αυτή είναι η προσθήκη που προτείνει στη διαδικασία της Συνταγματικής Αναθεώρησης η ΝΔ στο άρθρο 21, παράγραφος 1 του Συντάγματος, το οποίο αναφέρεται στα κοινωνικά δικαιώματα. Πέραν τούτου η παρούσα κυβέρνηση θέλοντας να μείνει πιστή με την προεκλογική της δέσμευση σχεδιάζει αύξηση του σχετικού κονδυλίου, το οποίο πλέον θα φτάσει το 1 δισ. ευρώ, ώστε να συμπεριλάβει 800.000 οικονομικά αδύναμους πολίτες. Στόχος λέει χαρακτηριστικά το Μέγαρο Μαξίμου είναι το 0,5% του ΑΕΠ να διατίθεται για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.

Ας δούμε αρχικά το ποσό αυτό καθεαυτό. Σήμερα το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα συνολικά 450.000 άτομα (ανέργους, μονογονεϊκές οικογένειες, νοικοκυριά με παιδιά με εισόδημα κάτω από 5.000 ευρώ). Ο μέσος όρος παροχής ανά νοικοκυριό είναι 213 ευρώ μηνιαίως. 200 ευρώ το μήνα λαμβάνει το μονοπρόσωπο νοικοκυριό και  100 ευρώ για κάθε επιπλέον ενήλικο μέλος, ενώ το ετήσιο εγγυημένο ποσό για κάθε ενήλικα ανέρχεται στα 2.400 ευρώ και στα 4.800 ευρώ για ένα ζευγάρι με δύο ανήλικα τέκνα.  Το 1 δισ. ευρώ, που λέει η Κυβέρνηση πως θα μοιραστεί σε 800.000 δικαιούχος, μας κάνει 1.250 ευρώ τον χρόνο ανά δικαιούχο, δηλαδή μόλις 104 ευρώ περίπου το μήνα. Αυτό ούτε εισόδημα είναι, ούτε φυσικά διασφαλίζει συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης… Επομένως μιλάμε για κοροϊδία, αν μιλάμε για  ποσό της τάξης του ενός δισεκατομμυρίου. Αν το πόσο 4 ή 5 δισ. τα πράγματα θα ήταν σε ρεαλιστική βάση.

Βεβαίως η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ για άλλη μια φορά βρήκαν την ευκαιρία να ξιφουλκήσουν για τα δικά τους επίδικα. Όμως η ουσία το προβλήματος και σε αυτή την περίπτωση είναι μακριά από την αντιπαράθεση των δύο μεγάλων κομμάτων. Κατ’ αρχάς το Σύνταγμα δεν πρέπει να μιλά για τη «διασφάλιση συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης όλων των πολιτών», γιατί πρώτα από όλα αυτό είναι εκ των πραγμάτων άδικο, γιατί πάντοτε υπήρχαν και θα υπάρχουν κάποιοι που στη ζωή τους δεν έχουν προσπαθήσει για τίποτα. Επομένως αυτοί δεν είναι δυνατόν να ζουν σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Το Σύνταγμα θα μπορούσε να μιλά για τις ίσες ευκαιρίες και τις δυνατότητες που πρέπει να παρέχει στους πολίτες, ώστε να δημιουργήσουν και να ζήσουν αξιοπρεπώς μέσα από την εργασία τους.

Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα δεν είναι βοήθεια στον αδύναμο. Αν θες να τον βοηθήσεις, φτιάξε το θεσμικό πλαίσιο, δώσε του άλλου είδους «ενισχύσεις» και κίνητρα, δώσε του για παράδειγμα πρόσβαση σε ένα καλό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, για να μπορέσει να εξελιχθεί, να δημιουργήσει και να ξεφύγει από τη φτώχεια του αποκτώντας δικό το πραγματικό εισόδημα. Αυτού του είδους η κρατιστική λογική ουσιαστικά επιτείνει το πρόβλημα. Γιατί να προσπαθήσει, γιατί να δουλέψει κάποιος όταν με ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, κοινωνικό μέρισμα, επιδότηση ενοικίου, επιδότηση ρεύματος, κουπόνια σίτισης μπορεί να την βγάλει «καθαρή» και ενδεχομένως να αθροίζει περισσότερα από όσα θα έπαιρνε ως  εργαζόμενος;

Βεβαίως όλα αυτά δεν έχει κανείς την ψευδαίσθηση να τα καταλάβει το πολιτικό σύστημα της χώρας, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, «βολεύτηκε» με τα μνημόνια, ενώ τα κόμματα εξουσίας το μόνο που άφησαν πίσω τους μετά από κάθε κυβερνητική θητεία ήταν νέοι φόροι. Πόσοι αδύναμοι θα είχαν βρει δουλειά αν οι επιχειρήσεις δεν καλούνταν να καταβάλλουν τον παρανοϊκό και εν πολλοίς χυδαίο φόρο της 100% προκαταβολής φόρου επί μελλοντικών και καθόλου βέβαιων κερδών; Αν κάτι έπρεπε να προβλεφθεί στο Σύνταγμα αυτό θα έπρεπε να είναι οι ελάχιστοι δυνατοί φόροι… Επί 10 χρόνια υπερφορολόγησης το αποτέλεσμα ήταν οι αδύναμοι να πληθαίνουν και το «φιλοδώρημα» για να ζήσουν να μικραίνει συνεχώς.

Εφημερίδα «Συνείδηση» 

sinidisi,gr