«Για γνωστό και αναμενόμενο πόλεμο λάσπης» κάνει λόγο η Νέα Δημοκρατία, απαντώντας σε όσα νωρίτερα σχολίασε ο ΣΥΡΙΖΑ για το πόθεν έσχες του Κυριάκου Μητσοτάκη και το δημοσίευμα της εφημερίδας Documento. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατηγορεί τον πρωθυπουργό για επαναλαμβανόμενα ψεύδη, ενώ η Πειραιώς προαναγγέλλει θα κινηθεί νομικά εναντίον του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο γνωστός συκοφάντης κ. Βαξεβάνης συνεχίζουν, όπως κάθε Κυριακή, το γνωστό και αναμενόμενο πλέον πόλεμο λάσπης δια του εκδοτικού τους εκτελεστικού βραχίονα που δεν είναι άλλος από την εφημερίδα Documento», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΝΔ.

«Αυτή τη φορά όμως η χυδαιότητα τους ξεπέρασε κάθε όριο αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι η απόσταση που τους χωρίζει με τους «μακελάρηδες» της δημοσιογραφίας είναι ελάχιστη», προσθέτει το κυβερνών κόμμα.

Και συνεχίζει: «Η λάσπη τους εκτοξεύεται και εναντίον του Κωνσταντίνου και της Μαρίκας Μητσοτάκη που δεν βρίσκονται στη ζωή για να τους απαντήσουν και να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη.

Στη Δικαιοσύνη όμως θα κληθεί να δώσει απαντήσεις ο κ. Βαξεβάνης για τις συνεχείς συκοφαντικές επιθέσεις κατά της Μαρέβας Γκραμπόφσκι Μητσοτάκη».

«Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, όλοι αντιλαμβάνονται πλέον, ότι η μόνιμη καταφυγή στις προσωπικές επιθέσεις κατά του Πρωθυπουργού και της συζύγου του, είναι απότοκο της πολιτικής του απελπισίας» καταλήγει η ανακοίνωση.

Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ανακοίνωσή του νωρίτερα έγραφε τα εξής:

«Εδώ και 15 ημέρες καλούμε τον κ. Μητσοτάκη να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις για τις ανακριβείς δηλώσεις πόθεν έσχες που καταθέτει εδώ και 4 χρόνια. Αντί απαντήσεων όμως προσπάθησε με ψεύδη να συσκοτίσει την υπόθεση κάνοντας τα πράγματα χειρότερα.

Τρεις φορές τις τελευταίες εβδομάδες φέρεται να είπε ψέματα για να διαψευστεί αργότερα από επίσημα έγγραφα των γαλλικών και ελληνικών Αρχών. Τελευταία του προσπάθεια ήταν η δημοσιοποίηση, μέσω του γραφείου Τύπου του ΠΘ, ενός ιδιωτικού συμφωνητικού χωρίς αυτό να συνοδεύεται από επίσημα έγγραφα.

Και αυτή η προσπάθεια όμως δείχνει να καταρρίπτεται σήμερα και μάλιστα από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της υπόθεσης. Σύμφωνα με όσα φέρνει στο φως η εφημερίδα Documento η σύζυγος του πρωθυπουργού κατέθεσε στις ελληνικές Αρχές το 2018, δύο χρόνια μετά την υποτιθέμενη μεταβίβαση, έγγραφο των γαλλικών Αρχών σύμφωνα με το οποίο είναι η νόμιμη εκπρόσωπος της γαλλικής εταιρείας.

Ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί πλέον να κρύβεται πίσω από απειλές και ύβρεις. Συνελήφθη διπλά ψευδόμενος. Και σε ό,τι αφορά την ψευδή δήλωση πόθεν έσχες, γεγονός που συνιστά ποινικό αδίκημα, και σε όσα ανέφερε για να το δικαιολογήσει.

Επαναλαμβάνουμε, λοιπόν, το ερώτημα που προφανώς δεν απευθύνεται μόνο προς την εκτελεστική εξουσία:

Είναι σε αυτό το τόπο όλοι οι πολίτες ίσοι απέναντι στο νόμο ή οι νόμοι και η δικαιοσύνη αφορούν όλους εκτός από τον κ. Μητσοτάκη και την οικογένειά του;

Η απάντηση στο ερώτημα δεν αφορά τη τρέχουσα πολιτική αντιπαράθεση. Δεν είναι ζήτημα πολιτικό, είναι ζήτημα δημοκρατίας, ισονομίας και δικαιοσύνης. Σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε λεπτό ένας πρωθυπουργός που παρανόμησε και απαντά με επαναλαμβανόμενα ψέματα και χωρίς επαρκείς εξηγήσεις προς την κοινή γνώμη και τη δικαιοσύνη.

Στην Ελλάδα;»

Πηγή: newsit.gr

Με τη νομοθετική ρύθμιση υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών για μερίδα εργαζομένων, η οποία ψηφίστηκε στις 22/7/21 από τους βουλευτές της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, ανοίγει ο δρόμος για την επίσημη επιβολή καθεστώτος απαρτχάιντ στη χώρα μας.

Με τη ρύθμιση αυτή, γίνεται η αρχή για τον επίσημο διαχωρισμό των πολιτών της χώρας μας σε “καθαρούς” και “μιάσματα”, με τους δεύτερους να υποβάλλονται σε έναν πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα εργασιακό και κοινωνικό αποκλεισμό, στερώντας τους ακόμα και τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης. Φαινομενικά, οι εμβολιασμένοι είναι οι ευνοημένοι αυτής της κατάστασης, μια που, όπως διατείνεται η κυβέρνηση, μπορούν να απολαμβάνουν την ελευθερία τους. Στην πραγματικότητα, η επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση είναι εναντίον όλων και όχι μόνο των ανεμβολίαστων. Από τη στιγμή που καταστρατηγούνται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως είναι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος, η όποια ελευθερία παρέχεται από το καθεστώς είναι μια ελευθερία υπό αίρεση, καθώς εξαρτάται από την απόλυτη συμμόρφωση του “ωφελούμενου” σε όποια εντολή δίνεται, όσο αυθαίρετη ή παράλογη κι αν είναι αυτή.

Το αυτεξούσιο του ανθρώπου, η αυτοδιάθεση του σώματός του, είναι το πλέον θεμελιώδες από τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αναφαίρετο και αναπαλλοτρίωτο. Είναι αυτό που δίνει υπόσταση στην έννοια της “αξίας του ανθρώπου”, αυτό που εμποδίζει τον υποβιβασμό του ανθρώπου σε αντικείμενο ή εργαλείο στα χέρια ενός τρίτου. Όταν αυτό το δικαίωμα καταργείται για μια ομάδα, καταργείται για όλους! Οι “ελευθερίες” χορηγούνται ως “προνόμια” εάν και όποτε η εξουσία το αποφασίσει, σε όσους επιλέξει, με όποιο κριτήριο θέσει και για όσο διάστημα θέλει.

Η πολυδιαφημισμένη “ελευθερία” του covid pass σε πρώτη φάση περνάει μέσα από τη συνεχή αποδοχή κάθε επόμενου επαναληπτικού εμβολιασμού (ήδη σχεδιάζεται η 3η δόση από Σεπτέμβρη) και έπειτα ό,τι άλλο σκαρφιστούν τα “φωτεινά” μυαλά που μας κυβερνούν, για την “προστασία της δημόσιας υγείας” ή για όποιον άλλο “αόρατο εχθρό” αποφασίσουν ότι μας απειλεί.

Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση έχει θέσει σε καθεστώς ομηρίας όσους δέχτηκαν – για τον οποιοδήποτε λόγο – να λάβουν την πειραματική ένεση ενάντια στον κορωνοϊό, επιχειρώντας να τους χρησιμοποιήσει ως μοχλό πίεσης απέναντι σε αυτούς που είναι διστακτικοί, ή και αρνητικοί στο να εμβολιαστούν κατά της COVID. Ο στόχος δεν είναι μόνο, όπως παρουσιάζεται, ο καθολικός εμβολιασμός όλων. Ο εμβολιασμός, όπως και όλα τα “μέτρα” που λαμβάνονται με πρόσχημα την πανδημία, χρησιμοποιούνται ως εργαλείο για την εδραίωση ενός απολυταρχικού καθεστώτος ναζιστικού τύπου, το οποίο θα αποδειχθεί χειρότερο από το παλαιό ναζιστικό καθεστώς, για τον απλούστατο λόγο ότι διαθέτει πολύ πιο ισχυρά μέσα παρακολούθησης, ελέγχου και επιβολής της εξουσίας του πάνω στους ανθρώπους.

Κάνουμε έκκληση στις πολιτικές δυνάμεις, τους συνδικαλιστικούς φορείς, τον νομικό, ιατρικό και επιστημονικό κόσμο της χώρας μας, έστω και την ύστατη στιγμή, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Ο κίνδυνος από την επερχόμενη επέλαση του νέου ναζισμού υπερβαίνει κάθε μικροκομματική σκοπιμότητα.

Κάνουμε έκκληση στον ελληνικό λαό να γυρίσει την πλάτη σε όσους από τους παραπάνω φορείς αποδέχονται ή ανέχονται το κυβερνητικό “αφήγημα” που οδηγεί σε αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα. Να απορρίψει στην πράξη τις διχαστικές λογικές που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση. Ο διαχωρισμός δεν είναι ανάμεσα σε εμβολιασμένους και μη, αλλά ανάμεσα σε σκλάβους και ελεύθερους ανθρώπους. Η ενότητα είναι η δύναμή μας. Είμαστε περισσότεροι, έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και θα νικήσουμε!

Με αφορμή τη μέρα της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, το ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση τιμώντας τη μνήμη όσων «βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, δολοφονήθηκαν από τη Χούντα και με κάθε μέσο συνέβαλαν στην πάλη κατά της δικτατορίας»

Το Κομμουνιστικό Κόμμα, τονίζει πως η ιστορία της περιόδου της δικτατορίας και τα γεγονότα του 1974 στην Κύπρο διδάσκουν «ότι η εμπλοκή της χώρας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς όχι μόνο δεν προσφέρει “ασφάλεια” στον λαό μας (όπως ισχυρίζεται το σύνολο των αστικών πολιτικών δυνάμεων) αλλά τον μετατρέπει σε στόχο, την ίδια στιγμή που πλήττει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας» και καταλήγει: «Το ΚΚΕ διδάσκεται από την ιστορία της περιόδου τιμάει με πράξεις τους αγωνιστές και μάρτυρες του αντιδικτατορικού αγώνα».

Ολόκληρη η ανακοίνωση:

“Η κατάρρευση της επταετούς στρατιωτικής δικτατορίας πριν 47 χρόνια, όπως και η επιβολή της πριν από 54 χρόνια αποδεικνύουν ότι η αστική τάξη εναλλάσσει τις μορφές διαχείρισης της εξουσίας της, ανάλογα με τις εσωτερικές και διεθνείς προτεραιότητες και ανάγκες της.

Από αυτή τη σκοπιά, αποκτά ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι το ΚΚΕ αποτέλεσε τη μοναδική πολιτική δύναμη που επιδίωξε την ανάπτυξη του αντιδικτατορικού αγώνα και την ανατροπή της δικτατορίας των συνταγματαρχών με όρους ενός μαζικού εργατικού και λαϊκού κινήματος. Τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ήταν στην καρδιά αυτού του αγώνα γράφοντας ορισμένες από τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος, με την αταλάντευτη στάση και τις ανείπωτες θυσίες τους.

Γι’ αυτό και η σημερινή επέτειος φέρνει στη μνήμη μας όσους βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, δολοφονήθηκαν από τη Χούντα, όσους με κάθε μέσο συνέβαλαν στην πάλη κατά της δικτατορίας. Όλοι αυτοί με τη δράση και τους αγώνες τους έκαναν κατορθωτό το ΚΚΕ να επιβάλει την de facto νομιμοποίησή του, μετά από 27 χρόνια σκληρής παρανομίας. Ωστόσο, η δράση τους δεν κατέστη δυνατό να οδηγήσει σε μια συνολικότερη αμφισβήτηση της αστικής εξουσίας.

Τελικά, η κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας 1967-1974 και η επάνοδος του Κ. Καραμανλή, ως επικεφαλής της ονομαζόμενης κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», ήταν προϊόν συμβιβασμού ανάμεσα στην χούντα και στις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις, με την παρέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Ο συμβιβασμός πραγματοποιήθηκε μπροστά στον κοινό φόβο τους για ανεξέλεγκτες εξελίξεις από την άνοδο του λαϊκού κινήματος και από μια ελληνοτουρκική σύρραξη που θα διατάρασσε τη σταθερότητα της ιδιαίτερα σημαντικής γεωπολιτικά νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Είχε προηγηθεί ο ηρωικός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου που «ενταφίασε» οριστικά την απόπειρα «μασκαρέματος» της χούντας, με τη «φιλελευθεροποίηση Μαρκεζίνη», την οποία είχαν στηρίξει και οπορτουνιστικές δυνάμεις της εποχής, ενώ το χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο αρχικά και στη συνέχεια η τουρκική εισβολή αύξησε την εργατική-λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στη Χούντα, όπως και την πιθανότητα ελληνοτουρκικού πολέμου.

Το γεγονός ότι η κατάρρευση της δικτατορίας προήλθε από πρωτοβουλία και πραγματοποιήθηκε υπό την ηγεμονία των αστικών πολιτικών δυνάμεων ευθύνεται και για το ανεκπλήρωτο των βασικών αιτημάτων του αντιδικτατορικού αγώνα. Τα μηνύματα του τελευταίου παραμένουν και σήμερα επίκαιρα, αφού τα λαϊκά προβλήματα, η φτώχεια, η ανεργία, η εκμετάλλευση, η συμμετοχή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς συνεχίστηκαν και στα χρόνια της λεγόμενης “μεταπολίτευσης”, ενώ οξύνονται παραπέρα στις μέρες μας.

47 χρόνια μετά αποδεικνύεται καθημερινά πως η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αποτελεί μορφή άσκησης της εξουσίας του κεφαλαίου, για την απρόσκοπτη εκμετάλλευση της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας. Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αποδείχτηκε περισσότερο ευέλικτη στην ενσωμάτωση των εργατικών-λαϊκών αντιδράσεων, συνδυαζόμενη, όποτε χρειαστεί, με την οξυμένη καταστολή και την περιστολή των λαϊκών ελευθεριών και δίχως η αστική τάξη να παραιτείται ποτέ από το ενδεχόμενο δικτατορικών «λύσεων». Έτσι και αλλιώς, σε καιρούς αστικής δημοκρατίας θεσπίστηκε το ιδιώνυμο (1929) και ο Α.Ν 509 (1947), που αμφότερα στρέφονταν ενάντια στο λαϊκό κίνημα και πρώτιστα ενάντια στους κομμουνιστές.

Δε χρειάζεται κανείς να ανατρέξει στο μακρινό παρελθόν. Μόνο τα τελευταία χρόνια, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψαν σε ιδιώνυμο αδίκημα τις διαμαρτυρίες ενάντια στους πλειστηριασμούς, επέβαλαν ασφυκτικούς περιορισμούς στην κήρυξη απεργίας και στην πραγματοποίηση διαδηλώσεων και ενσωμάτωσαν όλες τις αντεργατικές κατευθύνσεις της ευρωενωσιακής νομοθεσίας.

Αποδεικνύεται καθημερινά ότι το αστικό κράτος όχι μόνο “δε στέκει πάνω από όλες τις τάξεις”, αλλά αντίθετα είναι βαθιά ταξικό, άρα αντικειμενικά εχθρικό για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Τα χιλιοειπωμένα λόγια των αστικών κομμάτων περί “ελευθεριών” και “δημοκρατίας” σκοντάφτουν στην ίδια την σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώνεται σήμερα στους τόπους δουλειάς, στην ένταση της εργοδοτικής, αλλά και της κρατικής τρομοκρατίας. Διαψεύδονται από τον ταξικό χαρακτήρα της δικαιοσύνης, από την όλο και πιο βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, με άμεσες επιπτώσεις στην ειρήνη και την ζωή του λαού μας και των άλλων λαών της περιοχής, στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Το αστικό κράτος έχει συνέχεια, όσες μορφές διαχείρισης και αν αλλάξουν, όσες κυβερνήσεις και με όποιες διακηρύξεις και αν εκλέγονται, με όποιο προσωπείο και αν εμφανίζονται για να αποσπούν την στήριξη και την ανοχή τμημάτων του λαού, αξιοποιώντας πότε το “μαστίγιο” και πότε το “καρότο”.

Αυτό το συμπέρασμα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σήμερα, που όλες οι μηχανές του αστικού πολιτικού συστήματος και σε όλα τα επίπεδα δουλεύουν για να θωρακίσουν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Πίσω από τη στρατηγική του κεφαλαίου -παρά τις διαφορές στις αποχρώσεις- στοιχίζονται όλα τα αστικά κόμματα, η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντάς την ως “εθνικό συμφέρον”!

Αυτά τα κόμματα στηρίζουν το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, το νέο υπερμνημόνιο για τον λαό, στηρίζουν την στρατηγική του κεφαλαίου για την λεγόμενη “πράσινη” και “ψηφιακή” μετάβαση που την πληρώνουν οι λαοί με νέα βάρη, νέα χαράτσια και νέα πακέτα στήριξης αποκλειστικά για τους μεγάλους ομίλους.

Την ίδια στιγμή, το σύνολο των αστικών κυβερνήσεων, εκφράζοντας τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης της Ελλάδας, εμπλέκει όλο και περισσότερο τη χώρα στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που αναπτύσσονται στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου και διαπερνούν και τις διακρατικές καπιταλιστικές συμμαχίες ΝΑΤΟ-ΕΕ. Αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της εμπλοκής αποτελούν τα παζάρια με την τουρκική αστική τάξη για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και οι συνεχιζόµενες διεργασίες στο Κυπριακό που αποσκοπούν στην οριστικοποίηση της διχοτόµησης του νησιού.

Η ιστορία της περιόδου της δικτατορίας και ειδικότερα τα τραγικά γεγονότα του 1974 στην Κύπρο διδάσκουν επίσης ότι η εμπλοκή της χώρας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς όχι μόνο δεν προσφέρει “ασφάλεια” στον λαό μας (όπως ισχυρίζεται το σύνολο των αστικών πολιτικών δυνάμεων) αλλά τον μετατρέπει σε στόχο, την ίδια στιγμή που πλήττει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Για όλους τους προηγούμενους λόγους, το ΚΚΕ διδάσκεται από την ιστορία της περιόδου τιμάει με πράξεις τους αγωνιστές και μάρτυρες του αντιδικτατορικού αγώνα. Είναι στην πρώτη γραμμή για τη συγκρότηση μιας μεγάλης κοινωνικής συμμαχίας, με πανελλαδική διάσταση, σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και στόχο να πάρει τελικά η εργατική τάξη στα δικά της χέρια τα μέσα παραγωγής και την πολιτική εξουσία, αποδεσμεύοντας τη χώρα από τις αντιδραστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.”

Πηγή: thepressproject.gr
Φωτογραφία:  Odysseas Chloridis / SOOC

«Πάρτι» έχει προκαλέσει στα social media το μήνυμα του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προς μέλη του κόμματός του για το Ιντ αλ-αντχά.

Ο λόγος που ένα μήνυμα για τη «Γιορτή των Θυσιών» προξένησε τόσο το ενδιαφέρον των χρηστών του διαδικτύου ήταν η… αδύναμη στιγμή του Ερντογάν, ο οποίος αποκοιμήθηκε στη μέση της δήλωσής του.

Όπως φαίνεται σε βίντεο, το οποίο φυσικά δεν άργησε να γίνει viral στο Twitter, ο Ερντογάν φαίνεται να κάνει μια μικρή παύση ενώ μιλάει και να κλείνει τα μάτια του για δευτερόλεπτα, λίγο πριν συνεχίσει.

Μάλιστα, δεν πρόκειται για την πρώτη φορά που ο Τούρκος Πρόεδρος δείχνει κουρασμένος.

Το 2017, είχε φανεί να αποκοιμιέται τουλάχιστον επτά φορές σε συνέντευξη Τύπου στο Κίεβο με τον τότε πρόεδρο της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο.

Πηγή: tanea.gr

Μήνυμα ενότητας και ελπίδας για το μέλλον της χώρας, εξόδου από την υγειονομική κρίση με υπευθυνότητα και αλληλεγγύη αλλά και αποφασιστικότητας έναντι της τουρκικής προκλητικότητας και επιθετικότητας, απηύθυνε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, κατά την ομιλία της στη δεξίωση για την 47η επέτειο της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας, στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου απηύθυνε έκκληση στους πολίτες να εμβολιαστούν κατά του κορονοϊού, καθώς -όπως είπε χαρακτηριστικά, το τέλος της πανδημίας είναι δική μας ευθύνη και επιλογή.

Αναφερόμενη στην αναγκαιότητα του εμβολιασμού, υπογράμμισε ότι «η δημοκρατία δεν προάγει μόνο τα ατομικά δικαιώματα» και σημείωσε ότι «η ενάρετη άσκηση της ιδιότητας του πολίτη προϋποθέτει την απόσταση από τον ιδιοτελή εγωισμό και την αναγνώριση του καθολικού. Η ελευθερία μας δεν είναι απεριόριστη και δεν εμπεριέχει τη βλάβη των τρίτων. Η ισχύς της βρίσκεται εντός και όχι εκτός του νόμου. Στην υγειονομική κρίση, συνειδητοποιήσαμε πόσο επιδρούν οι πράξεις και οι αποφάσεις μας στους συνανθρώπους μας. Οι υποχρεώσεις μας στο κοινωνικό σύνολο είναι η άλλη όψη των δικαιωμάτων μας».

Μάλιστα, σημείωσε ότι «καθώς το τέταρτο κύμα εμφανίζεται ακόμη πιο μεταδοτικό, αντιλαμβανόμαστε τη σπουδαιότητα και την επείγουσα ανάγκη του μαζικού εμβολιασμού. Δεν υπάρχει καμία αμφισημία και αμφιβολία: το τέλος της πανδημίας δεν είναι πια ζήτημα καλής τύχης ή μεταφυσικής· είναι δική μας επιλογή και ευθύνη».

«Η Ελλάδα δεν πρόκειται να δεχθεί τετελεσμένα»
Όπως τόνισε η κυρία Σακελλαροπούλου, «η φιλελεύθερη δημοκρατία δεν αποτελεί για τους Έλληνες απλά μια πολιτειακή σύμβαση, αλλά βίωμα καθημερινό, πολιτικό και προσωπικό» και προσέθεσε ότι «σήμερα είναι μια ημέρα τιμής για τους αγωνιστές της δημοκρατίας. Αφιερωμένη σε εκείνους που δεν συμβιβάστηκαν με τη δικτατορία και διακινδύνευσαν ακόμη και τη ζωή τους για την ελευθερία όλων μας. Η μνήμη και το παράδειγμά τους μαρτυρούν ότι η δημοκρατία δεν είναι ποτέ δεδομένη. Η αποκατάστασή της, τον Ιούλιο του 1974, στάθηκε το εφαλτήριο για την επούλωση των πληγών του παρελθόντος, την ομαλότητα και την ευημερία μας».

Υπενθύμισε, επίσης, ότι η επέτειος δεν μας γεμίζει μόνο με συναισθήματα χαράς και υπερηφάνειας, καθώς η τραγωδία της Κύπρου παραμένει το πιο μεγάλο τραύμα του Ελληνισμού. Ωστόσο, τόνισε ότι «με αδελφική συνεργασία και ακλόνητη προσήλωση στη διεθνή νομιμότητα καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για τη λύση του Κυπριακού, στη βάση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να δεχθεί τετελεσμένα και επεκτατικές ενέργειες. Καμία υποχώρηση δεν χωρεί στις απαράδεκτες εξαγγελίες της Τουρκίας για την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου. Η συμπαράστασή μας στην Κύπρο είναι απόλυτη. Το ίδιο και η αποφασιστικότητά μας απέναντι στην τουρκική παραβατικότητα και επιθετικότητα».

Ακολούθως, υπογράμμισε ότι το βλέμμα μας, όμως, δεν είναι στραμμένο μονάχα στο παρελθόν και στα γεγονότα που σημάδεψαν την έλευση της Μεταπολίτευσης. Όπως είπε, «έχουμε τη χαρά να υποδεχόμαστε και να αποδίδουμε τιμή σε συμπολίτες μας που συμβολίζουν τη δυναμική του τόπου μας στον 21ο αιώνα. Προέρχονται από όλο το κοινωνικό φάσμα και έχουν καταβολές και ιστορίες διαφορετικές. Τους ενώνει, εν τέλει, η υπέρβαση του εγώ για χάρη του εμείς, η ακούραστη και πολλές φορές σιωπηλή προσφορά τους στην πατρίδα και σε αυτούς που έχουν ανάγκη. Είναι εκείνοι που στη διάρκεια της πανδημίας μας κράτησαν όρθιους. Ειδικοί επιστήμονες και λοιμωξιολόγοι, διευθυντές Μονάδων Εντατικής Θεραπείας, υπεύθυνοι σε εμβολιαστικά κέντρα. Θα ήθελα να σφίξω το χέρι όλων των παιδιών που προσπάθησαν στις πανελλήνιες εξετάσεις – τους εκπροσωπούν η Σοφία και ο Δημήτρης. Ανάμεσά μας βρίσκονται γιατροί στις ακριτικές περιοχές, εργαζόμενοι σε δομές για τα ασυνόδευτα ανήλικα, νέοι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται για την προστασία του περιβάλλοντος, εθελοντές αιμοδότες, επιχειρηματίες και οινοποιοί που συνδυάζουν την παράδοση και την καινοτομία».

Ειδικότερα, επισήμανε ότι «στα πρόσωπά τους ζωντανεύει η Ελλάδα που οραματιζόμαστε: εξωστρεφής και δημιουργική, με πνεύμα ελευθερίας και αλληλεγγύης. Με ενσυναίσθηση και αφοσίωση στο γενικό συμφέρον. Μακριά από αντιλήψεις οπισθοδρομικές και μορφές εργαλειοποίησης που προσβάλλουν την αξιοπρέπειά μας. Η πολιτεία μας δεν διαλέγεται με την πολιτική βία, ούτε ανέχεται την έμφυλη καταπίεση και τις διακρίσεις σε βάρος των ευάλωτων και μειοψηφικών ομάδων. Κάθε θύμα εκμετάλλευσης, κάθε χαμένη ευκαιρία για τις ζωές των ανθρώπων, είναι και μια οδυνηρή αποτυχία της συνύπαρξής μας».

Μιλώντας για τις μεγάλες αλλαγές που έφερε στη χώρα μας η Μεταπολίτευση, υποστήριξε ότι η ελληνική κοινωνία μετασχηματίστηκε. «Έγινε πιο ανοικτή και πλουραλιστική, ενσωμάτωσε νέες ιδέες, ήθη και δικαιώματα. Οι Έλληνες ταξίδεψαν, σπούδασαν και προόδευσαν. Η πατρίδα μας κατάφερε, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να εμπεδώσει τη θέση της στον αναπτυγμένο κόσμο. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση υπήρξε διαχρονικά ο πιο σταθερός και κρίσιμος παράγοντας για την οικονομία και την κοινωνική μας συνοχή. Διόλου τυχαία, σε πείσμα ακόμη και των πιο διαλυτικών κρίσεων, η ευρωπαϊκή μας ταυτότητα είναι ισχυρή και επικρατούσα» συμπλήρωσε.

Οι μεγάλες προκλήσεις
Ωστόσο, παρατήρησε ότι οι μεγάλες προκλήσεις και οι δοκιμασίες μας, η πανδημία και η κλιματική αλλαγή, το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα, η δίκαιη ανάπτυξη και η άμβλυνση των ανισοτήτων, ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα και σημείωσε ότι «στην εποχή της διακινδύνευσης και της ανασφάλειας, η θέση μας δεν στηρίζεται στην εσωστρέφεια και τον εξαιρετισμό. Ανοίγεται σε ορίζοντες διακρατικούς και διεθνείς, καθώς και στα ευρηματικά δίκτυα της κοινωνίας των πολιτών, που φέρουν την ανανέωση των δημόσιων πολιτικών».

Τέλος, τόνισε ότι στα 200 χρόνια της σύγχρονης ιστορίας μας, διατηρήσαμε αναλλοίωτα τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της εθνικής μας ταυτότητας και σημείωσε ότι «στην Επανάσταση του 1821 εντοπίζεται η μήτρα του δημοκρατικού και φιλελεύθερου κεκτημένου μας, το αξιακό περίγραμμα του νεοελληνικού μας βίου».

Καταλήγοντας, υπογράμμισε ότι «παρά τα λάθη και τις διαιρέσεις, οι Έλληνες διέκριναν, στις κρίσιμες στιγμές, το ουσιώδες και το αληθές και οικοδόμησαν μια συμπεριληπτική πολιτική κοινωνία. Μια κοινωνία που επιθυμούμε να είναι γενναιόδωρη και την ίδια στιγμή απαιτητική, ως ένα συλλογικό σχέδιο ελευθερίας και ευθύνης. Όχι μόνο για τις παρούσες, αλλά και για τις μελλοντικές γενιές, στις οποίες θα λογοδοτήσουμε. Οι βάσεις της Δημοκρατίας μας είναι ισχυρές και οι προοπτικές της ευοίωνες. Αρκεί όλοι μας, η πολιτική ηγεσία και ο καθένας ξεχωριστά, να κρατάμε αμείωτη την εμπιστοσύνη μας σε αυτή».

Πηγή / Φωτογραφία: newsit.gr

Του Δημήτρη Παπαδάκη

Σαν σήμερα, πριν από 47 χρόνια, τα ξημερώματα 24ης Ιουλίου 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποβιβάζονταν από το αεροπλάνο του Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν και ένας ολόκληρος λαός παραληρούσε, καθώς το φως της Δημοκρατίας επέστρεφε μετά από μια επταετία σκότους.

Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας ήταν αναίμακτη τελικά. Δείγμα του ότι σε κάποιο βαθμό οι Έλληνες είχαν ωριμάσει από αιματηρό αλληλοσπαραγμό, είτε με τη μορφή του εμφυλίου πολέμου, είτε με την μορφή των διώξεων και των βασανιστηρίων.

Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι οι Έλληνες έγιναν ώριμοι και για μια περίοδο ομαλότητας. Η ωριμότητα, η σύνεση, η διάθεση συναίνεσης στα μεγάλα προβλήματα χάθηκε στη συνέχεια στα πράσινα και τα μπλε καφενεία. Όπως χάθηκε και η ευκαιρία με τα δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων, που εισέρρευσαν στη χώρα μετά από την εισδοχή της στην τότε ΕΟΚ, να δημιουργηθεί ένα κράτος σύγχρονο που σέβεται το πολίτη. Δημιουργήθηκε ένα κομματικό κράτος, που σε μεγάλο βαθμό διατηρείται έως σήμερα.

Η Δημοκρατία είναι το πιο δύσκολο πολίτευμα για πολλούς και διάφορους λόγους. Ένας από τους βασικότερους κατά την ταπεινή άποψη της στήλης, είναι γιατί κρίνεται καθημερινά από το αποτέλεσμα. Από το όφελος που τελικά δεν ανταποδίδεται στο φορολογούμενο για τους φόρους που πληρώνει. Ακριβώς επειδή αυτή η ανταπόδοση είναι πάντα ζητούμενο, ο πολίτης απομακρύνθηκε και από τις υποχρεώσεις του και από την κάλπη. Όπως επίσης φρόντισε και το πολιτικό σύστημα να τον απομακρύνει όσο μπορεί περισσότερο στη σφαίρα του ιδιωτικού.

Το φως της Δημοκρατίας πάντα θα τρεμοσβήνει και πάντα θα ζωηρεύει, σημασία έχει τι κάνουμε εμείς, ο καθένας ξεχωριστά και το πολιτικό σύστημα, για να κάνουμε αυτό το φως δυνατότερο.

agrinioculture.gr

Στο νέο του άρθρο ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Βαρεμένος περιγράφει την εμπειρία των ταξιδιών του στην Κούβα.

Παρέα με τον Χέμινγουεϊ στην Κούβα

του Γιώργου Βαρεμένου*

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, για κάποια χρόνια είχε ξεμείνει ένα δρομολόγιο της Αεροφλότ για Κούβα και Περού, προς εξυπηρέτηση των αναγκών του αλιευτικού στόλου στον Ειρηνικό.

Με το αεροπλάνο έφθασα, ως πρώτο σταθμό, στο φτωχικό ακόμη -στα 1995- αεροδρόμιο της Αβάνας, αλλά χωρίς την βαλίτσα, την οποίαν είχαν ανοίξει στον ενδιάμεσο σταθμό της Μόσχας, δείγμα του ότι η κανονικότητα του καπιταλισμού είχε για τα καλά εγκαθιδρυθεί. Όταν, μετά από μέρες και διαμαρτυρίες, έφθασε, όλα μέσα σ’ αυτήν ήταν γλυκά, γιατί είχε ανοίξει κι ένα κουτί με ελληνικό μέλι που κουβαλούσα μη και μου λείψει εκεί στην Λατινική Αμερική.

Ήταν φανερό ότι στην πρώην Σοβιετική Ένωση είχαν αρχίσει να βάζουν για τα καλά το χέρι στο μέλι. Ξαλαφρωμένος από το βάρος της βαλίτσας, αλλά μ’ ένα κεφάλι εκατό οκάδες από το τζετ λαγκ και αφού σταμάτησα για λίγα λεπτά στο ξενοδοχείο, κατευθύνθηκα μάνι-μάνι στην περίφημη  Bodeguita del Medio, όπου έπαιρνε το μοχίτο του ο papa Έρνεστ Χέμινγουεϊ.

Στον δρόμο δεν χρειαζόταν να προσέξεις πολύ για να καταλάβεις ότι η Κούβα, μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, είχε μείνει σύξυλη. Κρίση και κατάρρευση των δημόσιων δομών, με τον λαό να μετακινείται με τα πόδια και τους τυχερούς με ποδήλατο. Πιο τυχερός απ’ όλους ο Κάρλος, πρώην λοχαγός του Υγειονομικού, ο οποίος ήταν μεταξύ εκείνων που εκπλήρωσαν το διεθνιστικό τους καθήκον στην Αγκόλα και την Μοζαμβίκη και διέθετε ΙΧ, ίσως ως ανταμοιβή των υπηρεσιών του. Το μισθώσαμε ατύπως, διότι κάτι τέτοιο δεν προβλεπόταν από τον νόμο, αλλά σε τέτοιες έκτακτες καταστάσεις πολλά πράγματα κινούνται σε μία γκρίζα ζώνη μεταξύ νομιμότητας και μη. Σπουδαίος τύπος ο Κάρλος, συνδύαζε την σοβαρότητα με την κουβανέζικη αλλεγκρία σε εκπληκτικό βαθμό. Όλα είχαν έλθει πάνω-κάτω, αλλά το τραγούδι τραγούδι και ο χορός χορός, με μικρά κορίτσια να λικνίζονται στον δρόμο σαν σπουδαίες μπαλαρίνες μέσα στο χούλα-χουπ. Έχω την εντύπωση ότι σε τούτο το νησί οι άνθρωποι γεννιούνται για να κουνιούνται υπό τους ήχους μιάς αέναης μουσικής από μπάντες του δρόμου, που σε οποιαδήποτε πρωτεύουσα της Δύσης θα ήταν χρυσοπληρωμένες.

Τέλος πάντων, μπαίνω στην θρυλική Bodeguita και στέκομαι στον πάγκο λες και ακουμπούσα το χέρι μου στον ώμο του papa Έρνεστ. Ένας χώρος γεμάτος χαρακτήρα και αύρα από θρυλικές μορφές, από τον Γκαρσία Μάρκες ως τον Αλλιέντε, που είχαν κοινωνήσει εκεί το ρούμι τους στην μορφή του μοχίτο.

Στον τοίχο πίσω από τον μπάρμαν, καρφιτσωμένα χαρτονομίσματα από πολλές χώρες, δέχθηκαν και την δική μου συνεισφορά στην παρέα. Ένα ελληνικό πεντακοσάρικο δραχμές, που νόμιζα ότι θα μείνει εκεί για πάντα. Σε μία δεκαετία που επέστρεψα, η ταπεινή δραχμούλα ήταν μια αμυδρή ανάμνηση σε μία “νεόπλουτη” και ξιπασμένη Ελλάδα και το πεντακοσάρικο είχε καεί μετά από μία βομβιστική επίθεση στην Bodeguita και άλλα τουριστικά μέρη. Το θρυλικό μπαρ είχε ανακαινισθεί, χάνοντας την αύρα του. Από εκεί που βρίσκεται, ο Χέμινγουεϊ  θα κρατάει συνοφρυωμένος την γενειάδα του, απορημένος γι’ αυτό που επιφυλάσσει στην αέναη ροή του ο χρόνος σε μέρη που φιλοξένησαν στιγμές ανεπανάληπτες.

Έξι-επτά χρόνια αργότερα, με την Κούβα να κάνει δειλά βήματα προς τον ιδιωτικό τομέα, στην Bodeguita έπρεπε να κάνεις reservation έγκαιρα και σε κάποιο άλλο εστιατόριο που με πήγαν ομογενείς, καταγόμενοι από την ορεινή Ναυπακτία, έπρεπε να κλείσεις τραπέζι έναν μήνα πριν. Μέχρι που ήρθε η πανδημία και το ακόμη σκληρότερο εμπάργκο του Τραμπ για να σπρώξει τα πράγματα στο απροχώρητο.

Στην Floridita, όπου ο papa Έρνεστ είχε πιεί την Καραϊβική σε ντάκιρι, στο τοίχο δεσπόζουν οι δύο πιο διάσημες γενειάδες της εποχής, του ίδιου και του Φιντέλ, φωτογραφία από μία συνάντησή τους. Το μέρος αυτό δεν του φαινόταν να διαθέτει το πριμιτίφ της Bodeguita. Ο Χέμινγουεϊ, που έλεγε ότι πρέπει να γράφεις μεθυσμένος και να διορθώνεις ξεμέθυστος, είχε ένα πολύ σκληρό πρόγραμμα, ξυπνώντας χαράματα και γράφοντας ή προσπαθώντας να γράψει για ώρες ολόκληρες.

Πιο εδώ από την Floridita στέκει το ξενοδοχείο Ambos Mundos, όπου στο δωμάτιο που έμενε -και σήμερα είναι επισκέψιμο- μπορείς να δεις το λιτό γραφείο στο οποίο, όπως και στο αντίστοιχο της περίφημης βίλας Finca Vigia, έξω από την Αβάνα, έγραψε μερικά από τα  αριστουργήματά του. Από το παράθυρο του ξενοδοχείου η γυναίκα του Χέμινγουεϊ είχε δει άνδρες των ταγμάτων θανάτου του δικτάτορα Μπατίστα να καταδιώκουν νεαρούς, ένας εκ των οποίων για να γλυτώσει σκαρφάλωσε στον τρίτο όροφο του απέναντι κτιρίου. Κοντοστάθηκαν, σημάδεψαν και τον κατέβασαν σαν νεκρό σπουργίτι στο λιθόστρωτο.

Ανάμεσα στα έργα που ο Χέμινγουεϊ έγραψε στην Κούβα, ήταν και το θρυλικό “Ο γέρος και η θάλασσα”, που του χάρισε το βραβείο Νόμπελ.

Τα βήματά μου με οδήγησαν ως το ψαροχώρι Κοχίμαρ, όπου ζούσε ο Γκρεγκόριο Φουέντες, κυβερνήτης καπετάνιος του θρυλικού σκάφους του  Χέμινγουεϊ “Pilar”, από τον ασύρματο του οποίου είχε ακουσθεί ότι στον συγγραφέα απονέμεται το Νόμπελ. Ο γερο-Γκρεγκόριο, που πέθανε το 2002 σε ηλικία 104 ετών, ήταν ήδη υπέργηρος όταν τον αναζήτησα και μου είπαν ότι δεν μπορούσε να δεχθεί κάποιον εκείνες τις ημέρες. Στο τέλος ήταν καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα, συντροφιά με ένα πούρο που δεν το άφηνε ποτέ απ’ το χέρι. Σε όποια ηλικία, ποιος θα έλεγε όχι στην συντροφιά ενός πούρου, από εκείνα που ο μύθος λέει ότι τυλίγονται στους μηρούς των γυναικών της Κούβας.

Από το Κοχίμαρ, την γοητεία του οποίου δεν έχουν να ζηλέψουν τα ελληνικά ψαροχώρια, βρέθηκα σε μία σύγχρονη μαρίνα. Εγώ που δεν έχω πιάσει ούτε αθερίνα στην λίμνη Τριχωνίδα, ανέβηκα σε σκάφος ψαρέματος ξιφία, δέθηκα στην μέση και πάτησα σ’ ένα μεγάλο σταθερό πεντάλ, προσπαθώντας να φαντασθώ πώς είναι να τραβάς το τεράστιο ψάρι από την θάλασσα.

Ο γέρος ήταν στην θάλασσα σε μία βάρκα και πάλευε για μέρες με το κήτος, το οποίο δεν μπορούσε να ανεβάσει πάνω γιατί θα την αναποδογύριζε. Αποτέλεσμα να μαζευθούν οι καρχαρίες και η θάλασσα να κοκκινίσει γύρω, αφήνοντας τον γέρο να σέρνει στην επιστροφή ό,τι απέμεινε από την ραχοκοκκαλιά του θηράματος, που ήλπιζε ότι θα τον έτρεφε για καιρό.

Η ζωή των απλών ψαράδων ενέπνευσε στον Χέμινγουεϊ αυτό που θεωρήθηκε αριστούργημα και συμπύκνωσε τον αγώνα του ανθρώπου απέναντι στο ίδιο του το πεπρωμένο. «Η ζωή κάθε ανθρώπου, ειπωμένη αληθινά, είναι ένα μυθιστόρημα.»

Στο τέλος, ο μποξέρ Έρνεστ Χέμινγουεϊ είχε βγει νοκ-άουτ από το ποτό, την κατάθλιψη και τους φόβους ότι τον παρακολουθούν. Η ειρωνεία είναι ότι, μετά τον θάνατό του, αποκαλύφθηκε ότι το FBI διέθετε έναν ογκώδη φάκελο γι’ αυτόν, από την εποχή που είχε πάρει το μέρος των δημοκρατικών στον Ισπανικό Εμφύλιο. Ο διαβόητος διευθυντής του FBI Έντγκαρ Χούβερ, που τη μέρα κυνηγούσε ομοφυλόφιλους και το βράδυ ντυνόταν γυναίκα για να απολαύσει την διπλή ζωή του, επεδίωκε αρρωστημένα να παγιδεύσει ό,τι πιο σημαντικό διέθετε η Αμερική. Το τέλος του Χέμινγουεϊ ήταν σκληρό, όπως σκληρός ήταν ο τρόπος που έζησε και έγραψε. «Ένας άνθρωπος μπορεί να καταστραφεί, αλλά όχι να νικηθεί.»

Όταν κάτσεις στην Bodeguita να πιείς ένα μοχίτο και να ακούσεις τους πλανόδιους μουσικούς, νοιώθεις από ψηλά να σε κοιτάει ο papa Έρνεστ με ένα αινιγματικό και στο βάθος θλιμμένο χαμόγελο. Όσο για το καράβι της Κούβας, φαίνεται να έχει μπει για τα καλά στα πιο ταραγμένα νερά.

*  Ο  Γ. Βαρεμένος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και αναπληρωτής τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.

agrinionews.gr

«Δεν υπάρχει χώρος για διπρόσωπες τοποθετήσεις, η φημολογία δεν είναι ιδεολογία» το νέο μήνυμα που έστειλε ο πρωθυπουργός σε όσους δεν εμβολιάζονται, με αφορμή την 47η επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας – «Άρνηση στο εμβόλιο σημαίνει άρνηση στην υγεία»

«Η Δημοκρατία μας είναι πιο δυνατή από ποτέ. Έμεινε όρθια απέναντι στα κύματα του λαϊκισμού», το μήνυμα που έστειλε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, για την επέτειο των 47 ετών από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Προσέθεσε ότι στον 21ο αιώνα δεν επιτρέπεται η αμφισβήτηση της επιστήμης και ότι άρνηση στο εμβόλιο σημαίνει άρνηση στην υγεία.

Σε μια περίοδο που ο έλεγχος της πανδημίας αποτελεί στοίχημα για την κυβέρνηση, ο κ.Μητσοτάκης επεσήμανε, μεταξύ άλλων, πως η «προσωπική συμπεριφορά αναδεικνύεται σε καταλύτη της κοινωνικής επιτυχίας, το μήνυμα είναι σαφές: Συνεπής πολίτης είναι ο εμβολιασμένος πολίτης».

Εστιάζοντας στην προβλεπόμενη ανάκαμψη μετά την πανδημία, ο πρωθυπουργός επεσήμανε πως το «τέλος της πανδημίας θα σημάνει την αρχή μιας νέας ευημερίας. Αυτής, που θα φέρει το Σχέδιο ”Ελλάδα 2.0”, αυξάνοντας την απασχόληση και τον δημόσιο πλούτο της χώρας».

Ειδική αναφορά έκανε στη σεnαριολογία γύρω από τα εμβόλια και τους αρνητές των εμβολίων: «Όταν οι ειδικοί προειδοποιούν πως ο κορωνοϊός χτυπά, πλέον, μόνον τους ανεμβολίαστους, δεν υπάρχει χώρος για διπρόσωπες τοποθετήσεις. Η φημολογία δεν είναι ιδεολογία. Και οι ψεύτικοι φόβοι ανήκουν σε ψεύτικους κόσμους».

Αναλυτικά το μήνυμα του πρωθυπουργού για την επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας:

Η Ελλάδα γιορτάζει, σήμερα, 47 χρόνια δημοκρατικής πορείας. Προσθέτει έτσι, μία ακόμη σελίδα στο πιο μεγάλο κεφάλαιο πολιτικής ομαλότητας της Ιστορίας της. Και, καθώς η φετινή Ημέρα της Δημοκρατίας, συμπίπτει με τους δύο αιώνες ελεύθερης ζωής του Έθνους και με τα 40 χρόνια της ευρωπαϊκής του εμπειρίας, η πατρίδα μας αποκτά τρία ορόσημα της δύσκολης διαδρομής που έχει διανύσει. Αλλά και τρεις πυξίδες για την κατεύθυνση που καλείται να ακολουθήσει στο σήμερα και το αύριο.

Η 24η Ιουλίου είναι αφιερωμένη στους πρωταγωνιστές της αντιδικτατορικής πάλης. Ταυτόχρονα, όμως, είναι ενταγμένη και στη συλλογική συνείδηση ως μία σταθερά αναστοχασμού. Ως πεδίο προβληματισμού για μία καλύτερη ζωή στον παρόντα χρόνο. Και ως πυροδότης νέων αναζητήσεων για μία πληρέστερη Δημοκρατία και μία ακόμη πιο ανοιχτή κοινωνία. Αποτελεί, συνεπώς, επέτειο με επίκαιρα μηνύματα το περιεχόμενο των οποίων σταθερά ανανεώνουν τα ζητούμενα των καιρών.

Στα πολλά χρόνια που κύλησαν από τον Ιούλιο του 1974, η ενότητα των Ελλήνων, η προσήλωση στους θεσμούς, οι σωστές επιλογές της κορυφής και η υπεύθυνη δράση της βάσης ήταν που οδήγησαν τη χώρα μπροστά. Αντίθετα, όταν οι αρχές αυτές παραβιάστηκαν, ο τόπος καθηλώθηκε. Έχουμε χρέος, λοιπόν, να τις επαναφέρουμε στο προσκήνιο αξιοποιώντας το απόσταγμα του παρελθόντος με τον δυναμισμό του παρόντος! Είναι ο δρόμος που επέλεξε η Ελλάδα, εδώ και δύο χρόνια.

Σήμερα, η Δημοκρατία μας είναι πιο δυνατή από ποτέ. Εξοστράκισε με δικαιοσύνη τους σκοτεινούς εχθρούς της. Έμεινε όρθια απέναντι στα κύματα του λαϊκισμού και πιστή στους κανόνες του Κοινοβουλευτισμού, του διαλόγου και των δικαιωμάτων. Την ίδια ώρα, κλείνει την πόρτα σε κάθε εθνική απειλή με την ισχυρή άμυνα και την ενεργητική της διπλωματία. Την κρατά, ωστόσο, ορθάνοιχτη στην αναβάθμιση του διεθνούς ρόλου της χώρας, στην ανάπτυξη και τη συνοχή της κοινωνίας της.

Ύστερα από 47 χρόνια, ο συνδυασμός της ελευθερίας με την ατομική υπευθυνότητα αναβαπτίστηκε ως νικηφόρο δίδαγμα στην πολύμηνη μάχη με την πανδημία. Τώρα όμως, μας καλεί να το μετατρέψουμε σε συλλογική στάση για την έξοδο από αυτήν. Και, καθώς η προσωπική συμπεριφορά αναδεικνύεται σε καταλύτη της κοινωνικής επιτυχίας, το μήνυμα είναι σαφές: Συνεπής πολίτης είναι ο εμβολιασμένος πολίτης!

Στον 21ο αιώνα δεν επιτρέπεται η αμφισβήτηση της επιστήμης και τα δεδομένα δισεκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν ήδη αποδείξει την ασφάλεια των εμβολίων. Όταν, λοιπόν, οι ειδικοί προειδοποιούν πως ο κορωνοϊός χτυπά, πλέον, μόνον τους ανεμβολίαστους, δεν υπάρχει χώρος για διπρόσωπες τοποθετήσεις. Η φημολογία δεν είναι ιδεολογία. Και οι ψεύτικοι φόβοι ανήκουν σε ψεύτικους κόσμους. Άρνηση στο εμβόλιο, συνεπώς, σημαίνει άρνηση στην υγεία και στην πρόοδο των πολιτών.

Η Πολιτεία εξαντλεί κάθε περιθώριο πειθούς. Οφείλει, ωστόσο, να προνοεί για την επόμενη μέρα. Να σέβεται τους λιγότερους, χωρίς όμως να στερεί ελευθερίες από τους πολύ περισσότερους. Και να τηρεί το Σύνταγμα, το οποίο αναθέτει σε όλους το χρέος της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης. Μόνο έτσι το τέλος της πανδημίας θα σημάνει την αρχή μιας νέας ευημερίας. Αυτής, που θα φέρει το Σχέδιο «Ελλάδα 2.0», αυξάνοντας την απασχόληση και τον δημόσιο πλούτο της χώρας.

Ενωμένοι οι Έλληνες υποδεχόμαστε και φέτος την 24η Ιουλίου, μετουσιώνοντας την εμπειρία σε εθνική αυτοπεποίθηση και ενεργό αισιοδοξία. Τα βήματά μας οδηγούν, πλέον, μόνο μπροστά. Και οι στόχοι μας κοιτούν μόνο ψηλά!

Πηγή: protothema.gr

Με το σύνθημα «Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς – Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό», να ακούγεται δυνατά από τα ηχεία, ξεκίνησε η εκδήλωση του 47ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» στο Καινούργιο Τριχωνίδας, την Παρασκευή 23 Ιουλίου.

Την αρχή έκανε η νικητήρια ομάδα του τουρνουά ποδοσφαίρου «Street Football Legends» όπου βραβεύτηκε από το Τομεακό Συμβουλίου της ΚΝΕ. Την ομιλία έκανε ο Βασίλης Κολιώνης, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ & Γραμματέα της ΚΟΒ Τριχωνίδας του ΚΚΕ.

Το ενδιαφέρον κέντρισε η έκθεση αφιερωμένη σε αγωνιστές ποδοσφαιριστές. Στην έκθεση παρουσιάστηκαν ενδεικτικά παίκτες του Παναιτωλικού, όπως ο Πάνος Αλεξάς, ανθυπολοχαγός του ΕΛΑΣ, που εκτελέστηκε στις 31-1-1949 με απόφαση του Εκτάκτου Στρατοδικείου Μεσολογγίου στο πεδίο βολής της Αγριλιάς Μεσολογγίου.

Αφιερωμένα ταμπλό υπήρχαν και για τον ποδοσφαιριστή του Παναιτωλικού, Βασίλη Μήτσου. Αντίστοιχα παρουσιάστηκαν ο Νίκος Γόδας, ΕΛΑΣίτης και παίχτης του Ολυμπιακού, που εκτελέστηκε στο Λαζαρέτο της Κέρκυρας το 1948 και ο Άγγελος Μεσσάρης παίκτης του Παναθηναϊκού. «Αθλητές που με τη στάση τους μέσα και έξω από το γήπεδο αποτελούν έμπνευση για ζωή και δράση τόσο για τους νέους όσο και για τον καθένα» αναφέρει η Τομεακή Οργάνωση Αιτωλοακαρνανίας της ΚΝΕ .

agrinionews.gr